پیش نویس:واسطه فیض در شیعه
| این متن یک پیشنویس است که در وضعیت در دست نگارش قرار دارد |
آیا در عقاید شیعی، باور به واسطه فیض میان خالق و مخلوقات وجود دارد؟ در صورت وجود این باور، چه موجودی واسطه می باشد و مقصود از فیض چیست؟
اعتقاد به وجود واسطه فیض
در معارف تشیع به این مطلب تصریح شده است که مخلوقات قابلیت تماس مستقیم با خالق را ندارند.[۱] در کلام مفسرین نیز این مطلب وجود دارد که دلیل بی واسطه اقدام نکردن خداوند در تدبیر امور زمین و رشد دادن نفوس بندگان و اهداف دیگر، این است که بندگان قصور دارند و قابلیت دریافت مستقیم فیوضات را ندارند. لذا رسیدن هر گونه فیض و بهره ای از سوی خدا به مخلوقات نیازمند به واسطه است.[۲]
منظور از فیض
منظور از فیض هرگونه امر حقیقی و وجودی است که از خالق به مخلوقات می رسد. لذا شامل اصل وجود و هستی مخلوقات، هدایت مخلوقات، علم و آگاهی مخلوقات و ... می گردد.[۳][۴]
ائمه اطهار(ع)، واسطه فیض میان خالق و مخلوقات
تمام فیض هایی که از جانب خداوند به بندگان می رسد، ابتدا در اختیار واسطه فیض اصلی یعنی حضرت محمد(ص) قرار می گیرد و سپس به امام علی(ع) و پس از ایشان به امام حسن(ع) و سپس به ترتیب به سایر ائمه(ع) می رسد.[۵][۶]
وساطت ایشان هم در نظام تکوین است و هم در نظام تشریع. در نظام تکوین حتی دشمنان خدا و اهل بیت(ع) نیز مستفیض از فیض خدا و وساطت اهل بیت(ع) هستند. آن ها از هستی و توانی که خدا به واسطه اهل بیت(ع) به آن ها داده است استفاده می کنند و به حیات خود ادامه داده و با خدا دشمنی می کنند. اما بخش دیگری از فیض ها مختص کسانی است که شریعت را قبول کنند و از سخنان اهل بیت(ع) پیروی نمایند. این عده علاوه بر فیض هایی که در نظام تکوین به آن ها می رسد، از فیض های نظام تشریع نیز بهره مند می شوند.[۷][۸][۹]
وساطت ائمه اطهار(ع) به گونه ای است که در صورت نبود ایشان زمین از هم می پاشد و اهلش را در خود فرو خواهد برد. یعنی وجود تمام هستی از وجود ایشان است. اگر ایشان نباشند موجودات دیگر نیز نخواهند بود.[۱۰]
پانویس
- ↑ کلینی، «باب الاضطرار الی الحجة»، كافي( ط- دار الحديث)، 1: 410.
- ↑ جوادی آملی، تسنیم، 3: 128.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 1: 377.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 3: 108.
- ↑ صفار، بصائر الدرجات في فضائل آل محمّد صلّى الله عليهم، 1: 377.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 3: 440.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 6: 197.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 9: 49.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 10: 69.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 10: 70.
منابع
- کلینی، محمد بن یعقوب (۱۴۲۹). كافي( ط- دار الحديث). قم: دار الحديث.
- جوادی آملی، عبدالله (۱۳۸۹). تسنیم. به کوشش احمد قدسی. قم: مؤسسه اسراء.
- جوادی آملی، عبدالله (۱۳۸۹). ادب فنای مقربان. قم: مؤسسه اسراء.
- صفار، محمد بن حسن (۱۴۰۴). بصائر الدرجات في فضائل آل محمّد صلّى الله عليهم. به کوشش کوچه باغی. قم: مكتبة آية الله المرعشي النجفي.
