قصیده امیری فیروزکوهی درباره پیامبر(ص)
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
آیا امیری فیروزکوهی شعری درباره پیامبر(ص) دارد؟
قصیده امیری فیروزکوهی درباره پیامبر(ص)، با نام آواز نبی،
سراینده قصیده آواز نبی سید کریم امیری فیروزکوهی (۱۲۸۸–۱۳۶۳ش) شاعر و ادیب و متخلص به امیر است. امیری، پس از تحصیلات ابتدایی، تا ۱۳۱۴ش به فراگیری موسیقی پرداخت؛ اما در ۲۶ سالگی، در پی تغییر حال روحی، موسیقی را رها کرد و به تحصیل علوم دینی رو آورد. او مدت شش سال نزد شیخ عبدالنبی کجوری، سید حسین کاشانی، سید کاظم عصار، میرزا خلیل کمره‌ای و سید محمود امامجمعه علومی چون ادبیات عرب، منطق، کلام، حکمت و فقه و اصول را آموخت. امیری در دوازده‌سالگی سرودن غزل را آغاز کرد و تا بیست‌سالگی، به پیروی از حافظ شعر می‌سرود، اما پس از آشنایی با صائب، شیفته سبک او شد. امیری فیروز کوهی در تهران درگذشت و در حضرت عبدالعظیم به‌خاک سپرده شد. از جمله آثار چاپ‌شده او عفاف‌نامه (مثنویی در لزوم حجاب)، مقدمه بر چاپ نسخه‌ای از دیوان صائب تبریزی، دیوان (دو جلد به کوشش امیر بانو کریمی و مشتمل بر غزلیات، منظومه‌ها، قصاید، قطعه‌ها و مثنوی‌ها) و از جمله آثار چاپ‌نشده او احقاق الحق، ترجمه نامه‌های نهج‌البلاغه و ترجمه نفس المهموم شیخ عباس قمی.[۱]
متن شعر
| آنک آواز نبی از در بطحا شنوید | ذکر حق را ز درافتادن بت‌ها شنوید | |
| نور اسلام برآمد ز کران تا نگرید | بانگ توحید درآمد به جهان تا شنوید | |
| سخنی از سر مهر و خبری از در صدق | گر ز جایی نشنیدید، از این‌جا شنوید | |
منابع
- ↑ کریمی، امیربانو، «امیری فیروزکوهی»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۰، ج۱۰، ذیل واژه.