شهریه روحانیان

سؤال

سؤال: چرا دانشجويان كه در دانشگاه ها مشغول تحصيل هستند، مانند طلاب حوزه شهريه نمي گيرد، مگر غير از اين است كه هردو درس مي خوانند؟

حوزه علميه مسئوليت ترويج معارف اسلامي و دفاع از مرزهاي عقيدتي و فرهنگي اسلام را بر عهده دارد و روحانيت به عنوان پاسداران احكام اسلامي و پايگاه محكم اسلام در برابر انحرافات و كجروي ها در طول تاريخ وظيفه سنگيني را عهده دار هستند و از آنجا كه فراگيري علوم اسلامي و تخصص در آن به دليل گستردگي و زمانبر بودن، نيازمند صرف مدت زمان طولاني و اشتغال تمام وقت است كه فرصت كسب درآمد و امرار معاش را از آنان سلب مي كند، شهريه براي امرار معاش آنها در نظر گرفته شده است تا در سايه تأمين حداقل نيازهاي زندگي به تحصيل، تدريس، پژوهش و تبليغ بپردازند. بر خلاف دانشجويان كه نسبت به طلاب حوزه مدت زمان بسيار كمتري را به تحصيل اشتغال دارند و پس از پايان تحصيل خود، مشغول به كار مي شوند و مي توانند درآمد مناسبي براي خود به دست آورند.

طلاب و روحانيون در طول مدت عمر خود از همين شهريه براي تأمين زندگي خود استفاده مي كنند و مقدار شهريه در بالاترين سطح علمي حوزه، مبلغي كمتر از حداقل حقوق كارگران است و بسياري از طلاب در اداره زندگي و معيشت خود با مشكلات زيادي روبرو هستند و با قناعت و ساده زيستي روزگار مي گذرانند. ضمن آنكه پرداخت شهريه به طلاب و روحانيون نيز مشروط به تحصيل و اشتغال به علوم حوزوي و دارا نبودن درآمد مناسب است و در صورت جذب طلاب در سازمان ها و مؤسسات، شهريه به آنها پرداخت نمي گردد و اين دسته از روحانيون همانند ساير كارمندان حقوق دريافت مي كنند.

آنچه به عنوان شهريه به طلاب پرداخت مي شود، از وجوهات شرعيه بوده و از اموال عمومي و دولتي هيچ مبلغي صرف هزينه معيشت طلاب نمي شود در حالي كه مبالغي كه صرف دانشگاهها و دانشجويان مي شود، از اموال عمومي است. از اين جهت اموال عمومي صرف طلاب نمي شود تا افراد اشكال و يا اعتراضي نسبت به اين هزينه داشته باشند و پرداخت وجوهات شرعيه نيز تكليفي شرعي است و الزام قانوني و اجباري در پرداخت آن نيست.

شهريه طلاب را مي توان از يك نظر همچون بورسيه برخي دانشجويان در رشته هاي خاص دانست با اين تفاوت كه در دانشجويان بورسيه از ابتدا به آنها مبالغي پرداخت مي شود و پس از اتمام دوره تحصيل، درآمد مناسب جايگاه خود را خواهند داشت، اما طلاب از ابتداي تحصيل تا پايان عمر مبلغ بسيار كمي را دريافت مي كنند كه قابل مقايسه با درآمد مشاغلي كه دانشجويان در رشته هاي مختلف پس از پايان دوره تحصيلي خود مي توانند به دست آورند، نيست.