صحابه‌ی حافظ قرآن
کدام یک از صحابه حافظ قرآن بودند؟ آیا حافظ بودن می‌تواند امتیاز محسوب شود؟
هم‌زمان با حیات پیامبر گرامی اسلام گروهی از یاران آن حضرت، قرآن را حفظ کردند و بر اساس برخی اقوال، تعداد آنها بیش از هفتاد نفر بود؛ هفتاد نفر از معلمان قرآن در جنگ «ذات الرجیع» و عده‌ای نیز در جنگ «بئرمعونه» به شهادت رسیدند.
برخی از مهاجرانی که حافظ قرآن بودند عبارت اند از: حضرت علی، ابوبکر، عمر، عثمان، طلحه، سعد بن عبید، عبدالله بن مسعود، حذیفه، سالم بن معقل، ابوهریره، عبدالله بن سائب، عبادلهٔ اربعه (عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمرو بن عاص، عبدالله بن عمرو و عبدالله بن زبیر) عایشه، حفصه، ام‌سلمه، زید بن ثابت، ابوموسی اشعری، ابوایوب انصاری و….
برخی از انصار نیز که حافظ قرآن بودند عبارت اند از: عباده بن صامت، معاذ بن جبل، مجمع بن جاریه، فضاله بن عبیده، مسلمه بن مخلد و…. آنها زیر نظر رسول گرامی اسلام و با نظارت ایشان به قرائت و حفظ قرآن می‌پرداختند،[۱] اما صرف حفظ قرآن امتیاز و برتری محسوب نمی‌شود، بلکه آنچه به حافظ قرآن کرامت و ارزش می‌بخشد عمل به آیات قرآن و رفتار بر اساس قرآن کریم و دستورها و سفارش‌های پیامبر اکرم می‌باشد.
منابع
- ↑ ر. ک. پژوهشی در تاریخ قرآن، ص۲۳۸–۲۴۶؛ محمود رامیار، تاریخ قرآن، ص۲۴۷.