جاودانه بودن قرآن
قرآن کريم مرتبط با مسائل زمان نزول است و یا برای تمامی عصرها و زمانه ها می باشد؟
قرآن کریم کتاب هدایت بشر و برای تمامی عصرها نازل شده است. خطابات عام قرآن به مؤمنان یا انسان ها و قصه های قرآنی از دلائلی است که نزول قرآن به صورت جهان شمول می باشد. همچنین باطن قرآن کریم و تسری تمامی دستورات آن به تمامی عصرها برای سعادت انسان و اعجاز علمی آن که در عصر نزول قابل فهم نبود از دلائل دیگر جاودانگی قرآن می باشد. این موضوع در روایات هم تایید شده است و امام باقر(ع) قرآن را همچون خورشید و ماه می دانند که تا پایان دنیا، زندگی انسان را روشن می سازد.
خطابات عام قرآن
بسياري از آيات قرآن خطابهايي دارد كه براي تمام مردم و هر مكلفي ميباشد. مانند خطاب به مؤمنان ﴿یا ایها الذین آمنوا؛ اي كساني كه ايمان آوردهايد﴾[۱] و « اي مردم»[۲] و خطاب به مردم ﴿یا ایها الناس؛ اي انسان﴾[۳] و ﴿یا بنی آدم؛ ای بنی آدم﴾[۴] علاوه بر این قرآن خود را «پندی براي عالميان»[۵] و «بيم دهنده تمام انسانها»[۶] معرفی می کند و لازمه این کلیت جاودانگی و همیشگی آن می باشد.
قصههاي قرآن
در قرآن داستانهاي فراواني از پيامبران و امتهاي گذشته ذكر شده است، با وجود اینکه از ظاهر این قصه ها همان دلالت ظاهري كه از شأن نزول آيه به دست ميآيد و مربوط به همان جریان است فهمیده می شود؛ اما با قطع نظر از قرائن و توجه به باطن آن، برداشتهايي كلي از متن قرآن به دست ميآيد که همه جانبه است.[۷] چرا که اگر چنين نبود ميبايست با از بين رفتن گروهي، آيه مخصوص آنها نيز باطل ميشد. امام باقر(ع) ميفرمايند: «اگر آيهاي درمورد قومي نازل شود و آن قوم بميرد، آيه هم ميميرد و براي قرآن چيزي باقي نميماند، ولي قرآن تا آسمان و زمين باقي است، جريان دارد.»
اعجاز علمی قرآن
قرآن در زمینه های مختلف علمی، مطالبي را بيان كرده است كه براي آن زمان مشخص نبوده و با پيشرفت علم معناي آيه خوب روشن شده است، مانند دشواري تنفس با افزايش ارتفاع كه امروزه، علم به آن رسيده است.[۸]
روايات
- از امام صادق(ع) نقل شده است که «تازگي قرآن براي آن است كه خداي تبارك و تعالي آن را براي زمان موقّت يا مردم خاص نفرستاده و چون هميشگي و همگاني است، در هر زمان جديد است، و در نزد هر مردمي تا روز قيامت شيرين و پر جذبه است».[۹]
- امام باقر(ع) ميفرمايند «قرآن همانند خورشيد و ماه هميشه در جريان است، و زندگي انسانها را تا پايان دنيا روشن ميسازد».[۱۰]
مطالعه بيشتر
- عبدالله جوادي آملي، تفسير موضوعي (قرآن در قرآن)، (قم؛ اسراء ۱۳۷۸)، ج۱،بخش جاودانگي قرآن.
- مرتضي مطهري،خاتميّت، (تهران؛ صدرا، ۱۳۶۴).
- محمد هادي معرفت،علوم قرآني، (قم؛ مؤسسه فرهنگي تمهيد، ۱۳۸۰)، ص۴۱۴ .
- ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه (دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۶۸)، ج۵، ص۴۳۵، ج۸، ص۲۲۷، ج۱۰، ص۱۱۹، ج۱۱، ص۱۸۳؛ ج۱۸، ص۳۸۹؛ ج۱۹، ص۱۷؛ ج۲۳، ص۲۶۶.
منابع
- ↑ ر.ک: بقره/۱۰۴، ۱۵۳، ۲۷۲ و آل عمران/۱۰۰، ۱۰۲ و نساء/ ۱۹،۲۹.
- ↑ بقره/ ۲۱ و نساء/۱ و يونس/۲۳ و حج/۵ و فاطر/۵ و حجرات/۱۳ و ...
- ↑ ر.ک: انفطار/۶ و انشقاق/۶.
- ↑ رک : مائه / ۲۷ ، اعراف / ۲۶ ، یس / ۶۰
- ↑ انعام/ ۹۰.
- ↑ مدثّر/ ۳۶.
- ↑ ر. ك: معرفت، محمد هادي، التمهيد، قم، جامعه مدرسين حوزه علميّه، بيتا، ج۳، ص۲۹.
- ↑ معرفت، محمد هادي، علوم قرآني، ص۴۲۵.
- ↑ به نقل از: جوادي آملي، عبدالله، تفسير موضوعي، قرآن در قرآن، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۷۸، ج۱، ص۳۱۳.
- ↑ به نقل از: جوادي آملي، عبدالله، تفسير موضوعي، قرآن در قرآن، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۷۸، ج۱، ص۳۱۳.