یاری نشدن امام حسین(ع) توسط خداوند
این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
آیا در کربلا خداوند نمیتوانست کمک امام حسین کند تا این واقعه تاریک اتفاق نیافتد چرا کمکی نکرد در حالی که خداوند همیشه پیامبران و امامان خود را یاری میکند.
براساس روایات بهدست آوردهاند که شهادت امام حسین(ع) براساس مشیت خداوند بوده است. امام حسین(ع) (در خواب یا بیداری) پیامبر را دید که به وی گفت «یا حُسَيْنُ اُخْرُجْ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاكَ قَتِيلا؛ ای حسین حرکت کن که خداوند خواسته تو را کشته ببیند».[۱] در منابع اسلامی نقل شده که برخی افراد به حضور امام حسین(ع) رسیدند تا او را از رفتن به کوفه بازدارند. امام حسین(ع) به همین کلام پیامبر استناد میکرد که خروج او و شهادت خواست خداوند است.[۲]
پیش از جریان کربلا، حتی در زمان کودکی امام حسین(ع)، رسول خدا از جریان شهادت او خبر داده است.[۳] از مجموع روایات بهدست آمده که خواست خداوند بر شهادت امام حسین تعلق گرفت. نقش و تأثیر شهادت امام حسین(ع) در حفظ دین تأثیر بسیار داشت و خداوند خواست آخرین دین آسمانی را با شهادت بهترین بنده خود حفظ کند و اگر امام حسین(ع) همانند حضرت عیسی به آسمان برده میشد، شاید دین خدا از بین میرفت.
{{جعبه نقل قول: امام خمینی:
سیدالشهداء مذهب را بیمه کرد، با عمل خودش اسلام را بیمه کرده و با فداکاری بینظیر و نهضت الهی خود واقعه بزرگ را بوجود آورد که کاخ ستمگران را فرو ریخت و مکتب اسلام را نجات بخشید[۴]}} برخی محققان معتقدند «در دوران سیدالشهداء شرایطی پیش آمده بود که جز با حماسه شهادت، بیداری امت فراهم نمیشد وجز با خون عزیزترین انسانها، نهال دین خدا جان نمیگرفت این بود که امام و اصحاب شهیدش، عاشقانه آگاهانه به استقبال شمشیرها و نیزهها رفتند تا با مرگ خونین خویش طراوت و سرسبزی اسلام را تأمین و تضمین کنند و این سنت هم چنان در تاریخ باقی ماند و شهادت، درس بزرگ و ماندگار عاشورا برای همه نسلها و عصرها گشت»[۵]
منابع
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، نشر دارالحیاء لتراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۳۶۴، باب۳۷.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، نشر دارالحیاء لتراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۳۶۴، باب۳۷.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ص۲۳۸، باب۳۰، حدیث۳۰.
- ↑ امام خمینی، تبیان، (دفتر۱۲) تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۷۸ش، ص۲۷۴.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، قم، نشر معروف، ۱۳۷۶ش، ص۲۸۱.