جزع و فزع در عزاداری برای امام حسین(ع)
جزع و فزع در عزاداری امام حسین(ع) به چه معنی است؟
معنای اصلی «فزع» ترسیدن است و چون انسان گاهی از شدت ترس، بی‌تاب می‌شود، جزع هم گفته می‌شود. در احادیث وارد شده درباره عزاداری از کلمه «فزع» استفاده نشده و از جزع هم به امری ناپسند تعبیر شده است. اما درباره عزاداری برای امام حسین(ع) فقط سفارش به «جزع» شده و آنرا خوب و پسندیده بر شمرده‌اند.
جزع به معنی بی‌تاب شدن و با فریاد بلند نالیدن است. با توجه به این که فزع کردن هم گاهی به «جزع» می‌رسد، برخی در ترجمه این واژگان گفته‌اند: «فزع» و «جزع» در عزاداری امام حسین(ع) امری پسندیده و خوب است. امام صادق(ع) می‌فرماید: «کُلُ الْجَزَعِ وَ الْبُکَاءِ مَکْرُوهٌ سِوَی الْجَزَعِ وَ الْبُکَاءِ عَلَی الْحُسَیْنِ؛ بی‌تابی و گریه، امری پسندیده نیست؛ مگر این که بی‌تابی و گریه برای حسین(ع) باشد.»[۱]
امام باقر(ع) در ذکر پاداش و آداب زیارت امام حسین(ع) فرموده است: ... و اهل خانه را به گریه دعوت کند و در خانه خود با جزع کردن بر امام حسین مراسم سوگواری برپا کند … .[۲]