۹۲۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
اگرچه برخی انسانها به گناه آلوده میشوند، اما خود آفرینش آنها موهبت است، چراکه امکان تجربه زیستن، انتخاب، بازگشت، توبه، رشد و قرب الهی به آنها داده شده است. بهعلاوه، خداوند راههای متعددی برای بخشش و نجات پیشبینی کرده است تا انسان گناهکار از رحمت الهی ناامید نشود. بنابراین آفرینش چنین انسانهایی، نهتنها اشکالی ندارد، بلکه خود نشانهای از لطف و حکمت بیپایان خداوند است. | اگرچه برخی انسانها به گناه آلوده میشوند، اما خود آفرینش آنها موهبت است، چراکه امکان تجربه زیستن، انتخاب، بازگشت، توبه، رشد و قرب الهی به آنها داده شده است. بهعلاوه، خداوند راههای متعددی برای بخشش و نجات پیشبینی کرده است تا انسان گناهکار از رحمت الهی ناامید نشود. بنابراین آفرینش چنین انسانهایی، نهتنها اشکالی ندارد، بلکه خود نشانهای از لطف و حکمت بیپایان خداوند است. | ||
== هدف از خلقت انسان == | |||
== اصل اختیار در آفرینش انسان == | == اصل اختیار در آفرینش انسان == | ||
خط ۲۹: | خط ۳۰: | ||
البته در چرايي خلقت انسان سخن بسيار گفته شده است و بسيار ميتواند سخن گفت و بطور كوتاه ديدگاه درست در علت خلقت انسان اينست كه به كمال برتر برسد زيرا انسان است كه ميتواند حتي فراتر از فرشتگان تعالي پيدا كند. پس هدف از خلقت انسان را ميتوان در ماهيت تكاملپذير انسان جستجو كرد. / مطهري، مرتضي، هدف زندگي، قم، دفتر انتشارات اسلامي وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه، 1360، ص 7. | البته در چرايي خلقت انسان سخن بسيار گفته شده است و بسيار ميتواند سخن گفت و بطور كوتاه ديدگاه درست در علت خلقت انسان اينست كه به كمال برتر برسد زيرا انسان است كه ميتواند حتي فراتر از فرشتگان تعالي پيدا كند. پس هدف از خلقت انسان را ميتوان در ماهيت تكاملپذير انسان جستجو كرد. / مطهري، مرتضي، هدف زندگي، قم، دفتر انتشارات اسلامي وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه، 1360، ص 7. | ||
___________________________ اصلی | |||
خداوند انسان را گناهکار نیافریده است؛ بلکه موجودی را آفریده است که میتواند از [[فرشتگان]] که پاکترین موجودات هستند والاتر و به سرچشمه هستی نزدیکتر باشد. خداوند انسان را با خصوصیت اختیار آفرید و او را هدایت کرد. پیامبران را نیز به عنوان هادیان بیرونی فرستاد تا او را هدایت کنند. به پاداشهای الهی بشارت دهند و از عذابها بیم دهند.<ref name=":0">ر. ک. سوره انعام، ۴۸.</ref> انسان آزاد گذارده شده است تا راه خویش را انتخاب کند یا شکرگزار نعمتهای الهی شود یا ناسپاسی کند.<ref name=":1">ر. ک. سوره دهر، ۳.</ref> برای هریک از این انتخابها نیز عاقبتی درنظر گرفته شده است که انسانها از آن آگاه هستند؛ بنابراین خداوند انسان را برای رفتن به جهنم خلق نکرده است. هدف خداوند آن است که انسان مشمول رحمت او واقع شود و به سعادت و کمال شایسته خود، برسد. حالا خداوند به خاطر این که عدهای قدردانی نکرده و مرتکب گناه میشوند باید سفره جود و کرم خود را برچیند؟ اگر انسان خود نمیخواهد از نعمات استفاده کند و به سعادت واقعی برسد، ارتباطی با جود و کرم منعم ندارد.<ref>ر. ک. علامه طباطبائی، محمدحسین، المیزان، ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی، چ ۴، ۱۳۷۰، ج۱۱، ص۱۰۱.</ref> حال آیا آنها دیگر هیچ راهی برای بهرهمندی از الطاف الهی ندارند؟ آیا در آفرینش انسان گنهکار لطفی وجود دارد یا در نیافریدن او؟ مسلّماً اگر آفریده نمیشد به هیچ عنوان نمیتوانست از الطاف و نعمات الهی بهرهمند شود؛ ولی حال که آفریده شده است راههایی برای برخورداری از الطاف و نعمات الهی وجود دارد که بدین قرار است: | خداوند انسان را گناهکار نیافریده است؛ بلکه موجودی را آفریده است که میتواند از [[فرشتگان]] که پاکترین موجودات هستند والاتر و به سرچشمه هستی نزدیکتر باشد. خداوند انسان را با خصوصیت اختیار آفرید و او را هدایت کرد. پیامبران را نیز به عنوان هادیان بیرونی فرستاد تا او را هدایت کنند. به پاداشهای الهی بشارت دهند و از عذابها بیم دهند.<ref name=":0">ر. ک. سوره انعام، ۴۸.</ref> انسان آزاد گذارده شده است تا راه خویش را انتخاب کند یا شکرگزار نعمتهای الهی شود یا ناسپاسی کند.<ref name=":1">ر. ک. سوره دهر، ۳.</ref> برای هریک از این انتخابها نیز عاقبتی درنظر گرفته شده است که انسانها از آن آگاه هستند؛ بنابراین خداوند انسان را برای رفتن به جهنم خلق نکرده است. هدف خداوند آن است که انسان مشمول رحمت او واقع شود و به سعادت و کمال شایسته خود، برسد. حالا خداوند به خاطر این که عدهای قدردانی نکرده و مرتکب گناه میشوند باید سفره جود و کرم خود را برچیند؟ اگر انسان خود نمیخواهد از نعمات استفاده کند و به سعادت واقعی برسد، ارتباطی با جود و کرم منعم ندارد.<ref>ر. ک. علامه طباطبائی، محمدحسین، المیزان، ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی، چ ۴، ۱۳۷۰، ج۱۱، ص۱۰۱.</ref> حال آیا آنها دیگر هیچ راهی برای بهرهمندی از الطاف الهی ندارند؟ آیا در آفرینش انسان گنهکار لطفی وجود دارد یا در نیافریدن او؟ مسلّماً اگر آفریده نمیشد به هیچ عنوان نمیتوانست از الطاف و نعمات الهی بهرهمند شود؛ ولی حال که آفریده شده است راههایی برای برخورداری از الطاف و نعمات الهی وجود دارد که بدین قرار است: |
ویرایش