۹۲۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}}فلسفه خلقت گناهکار چیست؟ آیا آفرینش کسی که در نهایت به جهنم می‌رود، لطف الهی است یا ظلم؟{{پایان سوال}} | {{سوال}}فلسفه خلقت گناهکار چیست؟ آیا آفرینش کسی که در نهایت به جهنم می‌رود، لطف الهی است یا ظلم؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}خداوند | {{پاسخ}}سؤال از چرایی آفرینش انسان‌هایی که گناه می‌کنند و شاید به جهنم بروند، در واقع بازتابی از دغدغه‌ای عمیق درباره عدالت، رحمت و حکمت الهی است. که باید گفت: خداوند انسان را نه گناهکار، بلکه موجودی آگاه، مختار و دارای ظرفیت کمال می‌آفریند. گناه نتیجه انتخاب نادرست انسان است، نه اراده الهی بر گناهکاری او. | ||
اگرچه برخی انسان‌ها به گناه آلوده می‌شوند، اما خود آفرینش آن‌ها موهبت است، چراکه امکان تجربه زیستن، انتخاب، بازگشت، توبه، رشد و قرب الهی به آن‌ها داده شده است. به‌علاوه، خداوند راه‌های متعددی برای بخشش و نجات پیش‌بینی کرده است تا انسان گناهکار از رحمت الهی ناامید نشود. بنابراین آفرینش چنین انسان‌هایی، نه‌تنها اشکالی ندارد، بلکه خود نشانه‌ای از لطف و حکمت بی‌پایان خداوند است. | |||
== اصل اختیار در آفرینش انسان == | == اصل اختیار در آفرینش انسان == | ||