پیش نویس:فلسفه خلقت گناه‌کار: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}فلسفه خلقت گناه‌کار چیست؟ آیا آفرینش کسی که در نهایت به جهنم می‌رود، لطف الهی است یا ظلم؟{{پایان سوال}}
{{سوال}}فلسفه خلقت گناه‌کار چیست؟ آیا آفرینش کسی که در نهایت به جهنم می‌رود، لطف الهی است یا ظلم؟{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}خداوند هیچ‌گاه انسان را گناهکار نمی‌آفریند، بلکه او را موجودی مختار، آگاه و دارای ظرفیت رشد آفریده است. انسان‌ها با اختیار خود مسیر نیکی یا بدی را انتخاب می‌کنند. آفرینش حتی گناهکارترین انسان‌ها هم از روی لطف است، چرا که فرصت تجربه، توبه، بازگشت و کمال به آن‌ها داده شده است؛ و اگر اصلاً آفریده نمی‌شدند، از هیچ‌یک از این نعمات بهره‌مند نمی‌شدند.
{{پاسخ}}سؤال از چرایی آفرینش انسان‌هایی که گناه می‌کنند و شاید به جهنم بروند، در واقع بازتابی از دغدغه‌ای عمیق درباره عدالت، رحمت و حکمت الهی است. که باید گفت: خداوند انسان را نه گناهکار، بلکه موجودی آگاه، مختار و دارای ظرفیت کمال می‌آفریند. گناه نتیجه انتخاب نادرست انسان است، نه اراده الهی بر گناهکاری او.
 


اگرچه برخی انسان‌ها به گناه آلوده می‌شوند، اما خود آفرینش آن‌ها موهبت است، چراکه امکان تجربه زیستن، انتخاب، بازگشت، توبه، رشد و قرب الهی به آن‌ها داده شده است. به‌علاوه، خداوند راه‌های متعددی برای بخشش و نجات پیش‌بینی کرده است تا انسان گناهکار از رحمت الهی ناامید نشود. بنابراین آفرینش چنین انسان‌هایی، نه‌تنها اشکالی ندارد، بلکه خود نشانه‌ای از لطف و حکمت بی‌پایان خداوند است.


== اصل اختیار در آفرینش انسان ==
== اصل اختیار در آفرینش انسان ==
۹۲۸

ویرایش