برتری برخی روزها بر روزهای دیگر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
خط ۴۹: خط ۴۹:
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =ج
  | اولویت =ج

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۰

سؤال

آیا برتری برخی روزها نسبت به برخی دیگر می‌تواند قابل قبول باشد؟

همه زمان‌ها، شب‌ها و روزها مربوط به خداوند است. برخی از زمان‌ها و مکان‌ها نسبت ویژه‌ای به خداوند دارد و شرافت آن زمان و مکان به آن چیزی است که آن را دربرگرفته است. در چنین زمان و مکانی، خدا برای انسان بیشتر و بهتر قابل مشاهده و احساس است. چنین ایامی در آیات و روایات «ایام الله» اطلاق شده است.

نسبت ویژه بعضی از زمان‌ها به خداوند، نعمت ویژه خداوند است که یادآوری آن دریچه‌هایی از روشنایی را به روی انسان می‌گشاید و زمینه شکرگزاری از عطا کننده نعمت‌ها را برای انسان فراهم می‌نماید. از جمله این روزها می‌توان به شب مبعث، شب قدر، عید فطر، عید قربان، عید غدیر، روز جمعه و... اشاره کرد.

ایام الله

ولادت و بعثت پیامبر اکرم(ص)، عید غدیر، جمعه، عرفه، شب قدر، نیمه شعبان و… از «ایام الله» است.

شب مبعث: شب ۲۷ ماه رجب از شب‌های متبرکه است. حضرت امام جواد(ع) فرموده است: «همانا در رجب شبی است که بهتر است از تمام آنچه آفتاب بر آن می‌تابد. شبی که در سحرگاه آن پیامبر اکرم(ص) مبعوث به رسالت شد و عمل شیعیان ما در این شب برابر است با اجر عمل شصت سال.»[۱]

اهمیت شب مبعث پیامبر اکرم(ص) از آن جهت است که در سحرگاه آن، ایشان به پیامبری مبعوث شد و برای جهان تاریک بشریت چراغ هدایت به روشنایی قرآن به ارمغان آورد.

شب قدر: هیچ شبی از نظر فضیلت در تمام سال به فضیلت آن نمی‌رسد و طبق نظر صریح قرآن این شب از هزار ماه و تبعا عمل در آن از هزار ماه بهتر است. شبی که بهترین مائده آسمانی و روحانی و آخرین کتاب آسمانی بر آخرین پیامبر در آن شب نازل شد و هر سال فرشتگان و اعظم آنها که «روح» نام دارد بر حجت خدا نازل می‌شود.[۲]

برای این شب در کتب ادعیه، اعمال فراوان با ثواب‌های حیرت‌انگیز نقل شده که از جمله إحیاء شب قدر است.

شب عید غدیر: یکی دیگر از شب‌های مهم سال قمری است زیرا هر آنچه در سحرگاه شب مبعث از خیر و خوشبختی و کتاب هدایت به پیامبر اکرم(ص) عطا شد تا برای جامعه انسانی به ارمغان بیاورد و سعادت آخرت و دنیای آن را تأمین کند، همه اینها مشروط به ولایت امیر مؤمنان(ع) است. چنان‌که در آیه ۶۷ از سوره مائده به این مسئله تصریح شده است.[۳] روایات بسیاری در منابع شیعه و سنی بر این مدعا دلالت دارد.[۴]

شب نیمه شعبان: از شب‌های با اهمیت سال است، به این جهت که شب تفضل خدا به بندگانش می‌باشد و روایات در فضیلت آن زیاد است، امام‌باقر(ع) می‌فرماید: «شب نیمه شعبان افضل شب‌ها بعد از شب قدر است و در این شب خدا عطا می‌نماید به بندگان خود از فضل خود و می‌آمرزد ایشان را. پس کوشش کنید در تقرب جستن به خدا که خداوند به ذاتش سوگند یاد کرده که دست خالی برنگرداند سائلی را از درگاه خود مادامیکه معصیتی را طلب نکند و این شب را خدا برای ما قرار داده در قبال شب قدر که آن را برای پیامبرش قرار داده است.»[۵]

در کتب ادعیه اعمال زیادی برای این شب نقل شده که از جمله آنها شب زنده‌داری و احیاء است.

روز جمعه: از میان شب‌ها و روزها، شب و روز جمعه از شرافتی ویژه برخوردار است. شب و روزی است که دعا در آن مستجاب است. کارهای خیری که دراین شبانه روز انجام می‌شود، اجر چند برابر دارد. روایات در مورد رعایت حرمت این شب و روز فراوان است.

از امام باقر(ع) روایت شده که خداوند شب جمعه فرشته‌ای را مأمور می‌کند که از طرف خداوند ندا کند که: آیا بنده مؤمنی هست که پیش از طلوع صبح از گناه خود توبه کند تا توبه او را بپذیریم؟ آیا دعا کننده‌ای هست که دعایش را مستجاب کنیم؟ آیا مؤمن بیماری هست که مرا بخواند تا شفایش دهم؟[۶]

شب عید فطر و شب عید قربان: از جمله شب هائی است که احیاء آن به عبادت و دعاء فضیلت و ثواب بسیاری دارد و در مورد شب عید فطر آمده است که از شب قدر از نظر فضیلت کمتر نیست.[۷]

منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر، مفاتیح نوین، ترجمه رسولی محلاتی، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب، چاپ چهارم، ۱۳۸۵ش، ص۶۳۷. شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، ص۲۴۶.
  2. مکارم شیرازی ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ ش، ج۲۷، ص۱۸۴.
  3. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۴۲ الی ۵۳.
  4. ملکی تبریزی، میرزا جواد آقا، المراقبات، ترجمه: علیرضا خسروی، قم، انتشارات انصاری، ۱۳۷۷ش، ص۴۵۶.
  5. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، ترجمه: موسوی کلانتری، قم، انتشارات فاطمه الزهراء، چاپ سوم، ۱۳۷۶ش، ص۲۷۲.
  6. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، ترجمه: موسوی کلانتری، قم، انتشارات فاطمه الزهراء، چاپ سوم، ۱۳۷۶ش، ص۴۷.
  7. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، ترجمه: موسوی کلانتری، قم، انتشارات فاطمه الزهراء، چاپ سوم، ۱۳۷۶ش، ص۳۹۹.