تبعید ابوذر به ربذه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
جندب بن جناده مشهور به ابوذر غفاری از برجسته‌ترین صحابیان پیامبر(ص)، از سابقون در اسلام<ref>ابن عبد البر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، بیروت، دارالجیل، ۱۴۱۲ق، ج ۱، ص ۲۵۲.</ref> و از علاقمندان به امام علی(ع) دانسته شده<ref>اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref> که با خلافت خلفای سه‌گانه پس از پیامبر(ص) مخالفت کرد.<ref>یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، بی‌تا، ج۲، ص۱۲۴.</ref>  ابوذر غفاری در بیان حق مصلحت‌بینی نمی‌کرد و عمل خلاف حق و اسلام را به‌روشنی به اصحاب قدرت تذکر می‌داد. در دوران خلیفه دوم، با قانون منع کتابت حدیث مخالفت کرد<ref>ابن‌حبان، محمد بن احمد، کتاب المجروحین، تحقیق محمود ابراهیم زاید، مکه، دار الباز، بی‌تا، ج۱، ص۳۵.</ref> و با روی کار آمدن خلیفه سوم انتقادات او از رفتارهای مالی خلیفه سوم و بخشش‌های او از بیت المال به نزدیکانش به اوج رسید، به‌طوری که منجر به تبعید او به شام شد.<ref>ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله، شرح نهج البلاغه، بی‌جا، دار إحیاء الکتب العربیة، ۱۳۷۸ق، ج۸، ص۲۵۶.</ref>  
جندب بن جناده مشهور به ابوذر غفاری از برجسته‌ترین صحابیان پیامبر(ص)، از سابقون در اسلام<ref>ابن عبد البر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، بیروت، دارالجیل، ۱۴۱۲ق، ج ۱، ص ۲۵۲.</ref> و از علاقمندان به امام علی(ع) دانسته شده<ref>اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref> که با خلافت خلفای سه‌گانه پس از پیامبر(ص) مخالفت کرد.<ref>یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، بی‌تا، ج۲، ص۱۲۴.</ref>  ابوذر غفاری در بیان حق مصلحت‌بینی نمی‌کرد و عمل خلاف حق و اسلام را به‌روشنی به اصحاب قدرت تذکر می‌داد. در دوران خلیفه دوم، با قانون منع کتابت حدیث مخالفت کرد<ref>ابن‌حبان، محمد بن احمد، کتاب المجروحین، تحقیق محمود ابراهیم زاید، مکه، دار الباز، بی‌تا، ج۱، ص۳۵.</ref> و با روی کار آمدن خلیفه سوم انتقادات او از رفتارهای مالی خلیفه سوم و بخشش‌های او از بیت المال به نزدیکانش به اوج رسید، به‌طوری که منجر به تبعید او به شام شد.<ref>ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله، شرح نهج البلاغه، بی‌جا، دار إحیاء الکتب العربیة، ۱۳۷۸ق، ج۸، ص۲۵۶.</ref>  


به نقل از منابع، در شام ابوذر به انتقاد از نحوه حکومت‌داری معاویه از نظر دنیاگرایی او پرداخت.<ref>ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۸، صص ۲۵۶-۲۵۸.</ref> او در کنار نقد دائمی معاویه و اشرافی‌گری او برای مردم به نقل فضائل اهل‌بیت(ع) می‌پرداخت و مردم را به تبعیت از آنان می‌خواند. در پی این انتقادات معاویه ابوذر را بازداشت کرد. سپس به خلیفه سوم نامه نوشت و حضور ابوذر در شام را خلاف مصلحت حکومت شمرد. پس از این، خلیفه سوم دستور بازگرداندن ابوذر به مدینه را صادر کرد.<ref>امین عاملی، سید محسن بن عبدالکریم، اعیان الشیعة، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ۱۴۰۶ق، ج۴، ص۲۳۷.</ref>
به نقل از منابع، در شام ابوذر به انتقاد از نحوه حکومت‌داری معاویه از نظر دنیاگرایی او پرداخت.<ref>ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۸، صص ۲۵۶-۲۵۸.</ref> او در کنار نقد دائمی معاویه و اشرافی‌گری او برای مردم به نقل فضائل اهل‌بیت(ع) می‌پرداخت و مردم را به تبعیت از آنان می‌خواند. در پی این انتقادات معاویه ابوذر را بازداشت کرد. سپس به خلیفه سوم نامه نوشت و حضور ابوذر در شام را خلاف مصلحت حکومت شمرد. پس از این نامه، خلیفه سوم دستور بازگرداندن ابوذر به مدینه را صادر کرد.<ref>امین عاملی، سید محسن بن عبدالکریم، اعیان الشیعة، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ۱۴۰۶ق، ج۴، ص۲۳۷.</ref>
 
پس از بازگشت ابوذر به مدینه انتقادات او از روش حکومت خلیفه سوم ادامه یافت. ابوذر عثمان و خاندان او، بنی امیه، را بر طبق حدیثی از پیامبر(ص) متهم به سوء استفاده از بیت المال کرد. این موضوع خشم خلیفه را برانگیخت. از سوی دیگر، خلیفه هدایای برای او فرستاد که ابوذر با شدت آنها را رد کرد و به قاصدان گفت به خلیفه بگویند که داور ميان من و او خداست.<ref>طوسی، محمد بن حسن، إختيار معرفة الرجال‏ (معروف به رجال كشى)، تحقیق حسن مصطفوى، مشهد، مؤسسة نشر دانشگاه مشهد، ۱۴۰۹ق، ص۲۷.</ref> سرانجام عثمان تصمیم به تبعید دوباره ابوذر گرفت. ابوذر خود پيشنهاد شام و عراق را برای تبعیدگاه مطرح كرد، ولى عثمان هيچ‌كدام را نپذيرفتند و او را به نقطه‌ای در اطراف مدينه به نام ربذه تبعید کرد.<ref>طوسی، إختيار معرفة الرجال‏ (معروف به رجال كشى)، ص۲۷.</ref>


==رخدادهای هنگام تبعید==
==رخدادهای هنگام تبعید==

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۴

سؤال

دلیل تبعید ابوذر غفاری، صحابه پیامبر(ص) توسط خلیفه سوم چه بوده است؟

شخصیت و علل تبعید به شام و ربذه

جندب بن جناده مشهور به ابوذر غفاری از برجسته‌ترین صحابیان پیامبر(ص)، از سابقون در اسلام[۱] و از علاقمندان به امام علی(ع) دانسته شده[۲] که با خلافت خلفای سه‌گانه پس از پیامبر(ص) مخالفت کرد.[۳] ابوذر غفاری در بیان حق مصلحت‌بینی نمی‌کرد و عمل خلاف حق و اسلام را به‌روشنی به اصحاب قدرت تذکر می‌داد. در دوران خلیفه دوم، با قانون منع کتابت حدیث مخالفت کرد[۴] و با روی کار آمدن خلیفه سوم انتقادات او از رفتارهای مالی خلیفه سوم و بخشش‌های او از بیت المال به نزدیکانش به اوج رسید، به‌طوری که منجر به تبعید او به شام شد.[۵]

به نقل از منابع، در شام ابوذر به انتقاد از نحوه حکومت‌داری معاویه از نظر دنیاگرایی او پرداخت.[۶] او در کنار نقد دائمی معاویه و اشرافی‌گری او برای مردم به نقل فضائل اهل‌بیت(ع) می‌پرداخت و مردم را به تبعیت از آنان می‌خواند. در پی این انتقادات معاویه ابوذر را بازداشت کرد. سپس به خلیفه سوم نامه نوشت و حضور ابوذر در شام را خلاف مصلحت حکومت شمرد. پس از این نامه، خلیفه سوم دستور بازگرداندن ابوذر به مدینه را صادر کرد.[۷]

پس از بازگشت ابوذر به مدینه انتقادات او از روش حکومت خلیفه سوم ادامه یافت. ابوذر عثمان و خاندان او، بنی امیه، را بر طبق حدیثی از پیامبر(ص) متهم به سوء استفاده از بیت المال کرد. این موضوع خشم خلیفه را برانگیخت. از سوی دیگر، خلیفه هدایای برای او فرستاد که ابوذر با شدت آنها را رد کرد و به قاصدان گفت به خلیفه بگویند که داور ميان من و او خداست.[۸] سرانجام عثمان تصمیم به تبعید دوباره ابوذر گرفت. ابوذر خود پيشنهاد شام و عراق را برای تبعیدگاه مطرح كرد، ولى عثمان هيچ‌كدام را نپذيرفتند و او را به نقطه‌ای در اطراف مدينه به نام ربذه تبعید کرد.[۹]

رخدادهای هنگام تبعید

سرانجام تبعید

منابع

  1. ابن عبد البر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، بیروت، دارالجیل، ۱۴۱۲ق، ج ۱، ص ۲۵۲.
  2. اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۳۵۳.
  3. یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، بی‌تا، ج۲، ص۱۲۴.
  4. ابن‌حبان، محمد بن احمد، کتاب المجروحین، تحقیق محمود ابراهیم زاید، مکه، دار الباز، بی‌تا، ج۱، ص۳۵.
  5. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله، شرح نهج البلاغه، بی‌جا، دار إحیاء الکتب العربیة، ۱۳۷۸ق، ج۸، ص۲۵۶.
  6. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۸، صص ۲۵۶-۲۵۸.
  7. امین عاملی، سید محسن بن عبدالکریم، اعیان الشیعة، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ۱۴۰۶ق، ج۴، ص۲۳۷.
  8. طوسی، محمد بن حسن، إختيار معرفة الرجال‏ (معروف به رجال كشى)، تحقیق حسن مصطفوى، مشهد، مؤسسة نشر دانشگاه مشهد، ۱۴۰۹ق، ص۲۷.
  9. طوسی، إختيار معرفة الرجال‏ (معروف به رجال كشى)، ص۲۷.