محشور شدن با محبوب: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''محشور شدن با محبوب''' مضمون دسته‌ای از روایات در منابع [[شیعه]] است که بر اساس آن انسان در [[قیامت]]، با آنچه در دنیا دوست داشته، [[حشر|محشور]] می‌شود.<ref>برای نمونه نگاه کنید به محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، صفحه ۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰ش؛ </ref> در این روایات تصریح شده کسانی که پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را دوست دارند، در آخرت با آنها محشور خواهند شد.<ref>مجلسی، بحارالانوار (ترجمه امامت بحارالانوار)، ترجمه خسروی‏، موسی، تهران، اسلامیه، چاپ اول، ج‏۵، ص۷۶؛ محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، صفحه ۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰ش.</ref> بر پایه روایتی، پیامبر(ص) فرموده است هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد. در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.<ref>محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، حرف "ح" انتشارات دارالحدیث.</ref>  
'''محشور شدن با محبوب''' مضمون دسته‌ای از روایات در منابع [[شیعه]] است که بر اساس آن انسان در [[قیامت]]، با آنچه در دنیا دوست داشته، [[حشر|محشور]] می‌شود.<ref>برای نمونه نگاه کنید به محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، ص۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰ش. </ref> در این روایات تصریح شده کسانی که [[پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت(ع)]] را دوست دارند، در [[آخرت]] با آنها محشور خواهند شد.<ref>مجلسی، بحارالانوار (ترجمه امامت بحارالانوار)، ترجمه خسروی‏، موسی، تهران، اسلامیه، چاپ اول، ج‏۵، ص۷۶؛ محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، ص۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰ش.</ref> بر پایه روایتی، پیامبر(ص) فرموده است هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد. در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.<ref>محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، حرف «ح»، انتشارات دارالحدیث.</ref>  


عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید. چنانکه پیامبر(ص) سلمان فارسی را پس از پیروی سلمان از وی، او را از اهل بیت دانست.{{مدرک|date=نوامبر ۲۰۲۱}}در آیه ۳۶ سوره ابراهیم نیز، از زبان حضرت ابراهیم گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»{{یادداشت|فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی}}
عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید. چنانکه پیامبر(ص) [[سلمان فارسی]] را پس از پیروی سلمان از وی، از اهل بیت شمرده است.{{مدرک|date=نوامبر ۲۰۲۱}}در آیه ۳۶ [[سوره ابراهیم]] نیز، از زبان [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم]] گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»{{یادداشت|فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی}}


بر اساس روایتی در کتاب کافی، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی، محقق / مصحح: غفاری علی اکبر و آخوندی، محمد؛ تهران، دار الکتب الاسلامیه، چ۴، ج‏۲، ص: ۱۲۷.</ref> در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛‌ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود. بنابراین، دوستداران و طرفداران پیامبران و امامان با آنها، و دوستداران و طرفداران ظالمان و رهبرانِ کفر با کافران محشور خواهند شد.{{مدرک|date=نوامبر ۲۰۲۱}}{{پایان پاسخ}}
بر اساس روایتی در کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]]، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی، تحقیق و تصحیح عل‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارمَ، ج‏۲، ص۱۲۷.</ref> در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛‌ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود. بنابراین، دوستداران و طرفداران پیامبران و [[امامان شیعه|امامان]] با آنها، و دوستداران و طرفداران ظالمان و رهبرانِ کفر با [[کافر|کافران]] محشور خواهند شد.{{مدرک|date=نوامبر ۲۰۲۱}}{{پایان پاسخ}}


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۴

سؤال

دلیل اینکه می‌گویند طرفدار هر کسی باشی با او محشور می‌شوی چیست؟

محشور شدن با محبوب مضمون دسته‌ای از روایات در منابع شیعه است که بر اساس آن انسان در قیامت، با آنچه در دنیا دوست داشته، محشور می‌شود.[۱] در این روایات تصریح شده کسانی که پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را دوست دارند، در آخرت با آنها محشور خواهند شد.[۲] بر پایه روایتی، پیامبر(ص) فرموده است هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد. در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.[۳]

عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید. چنانکه پیامبر(ص) سلمان فارسی را پس از پیروی سلمان از وی، از اهل بیت شمرده است.[نیازمند منبع]در آیه ۳۶ سوره ابراهیم نیز، از زبان حضرت ابراهیم گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»[یادداشت ۱]

بر اساس روایتی در کتاب کافی، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.[۴] در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛‌ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود. بنابراین، دوستداران و طرفداران پیامبران و امامان با آنها، و دوستداران و طرفداران ظالمان و رهبرانِ کفر با کافران محشور خواهند شد.[نیازمند منبع]


منابع

  1. برای نمونه نگاه کنید به محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، ص۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰ش.
  2. مجلسی، بحارالانوار (ترجمه امامت بحارالانوار)، ترجمه خسروی‏، موسی، تهران، اسلامیه، چاپ اول، ج‏۵، ص۷۶؛ محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، ص۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰ش.
  3. محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، حرف «ح»، انتشارات دارالحدیث.
  4. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی، تحقیق و تصحیح عل‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارمَ، ج‏۲، ص۱۲۷.
  1. فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی