محشور شدن با محبوب: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
محشور شدن با محبوب مضمون دسته‌ای از روایات در منابع شیعه است که بر اساس آن، انسان به آنچه در دنیا دوست داشته، محشور می‌شود.
'''محشور شدن با محبوب''' مضمون دسته‌ای از روایات در منابع [[شیعه]] است که بر اساس آن انسان در [[قیامت]]، با آنچه در دنیا دوست داشته، [[حشر|محشور]] می‌شود.<ref>برای نمونه نگاه کنید به محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، صفحه ۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰ش؛ </ref> در این روایات تصریح شده کسانی که پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را دوست دارند، در آخرت با آنها محشور خواهند شد.<ref>مجلسی، بحارالانوار (ترجمه امامت بحارالانوار)، ترجمه خسروی‏، موسی، تهران، اسلامیه، چاپ اول، ج‏۵، ص۷۶؛ محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، صفحه ۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰ش.</ref> بر پایه روایتی، پیامبر(ص) فرموده است هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد. در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.<ref>محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، حرف "ح" انتشارات دارالحدیث.</ref>


۱. در منابع روایی اهل بیت(ع) از دین به محبت تعبیر شده است تا جایی که فرموده‌اند: «هل الدین الّا الحبّ»<ref>محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، حرف "ح" انتشارات دارالحدیث.</ref> دین چیزی جز دوستی نیست، دوستی با دوستان خدا و البته دشمنی با دشمنان خدا.
عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید. چنانکه پیامبر(ص) سلمان فارسی را پس از پیروی سلمان از وی، او را از اهل بیت دانست.{{مدرک|date=نوامبر ۲۰۲۱}}در آیه ۳۶ سوره ابراهیم نیز، از زبان حضرت ابراهیم گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»{{یادداشت|فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی}}


۲. این دوستی و محبت وقتی اثر کامل خود را خواهد داشت که به تبعیت و پیروی از دین و محبوبان آن یعنی پیامبر و اهل بیت(ع) منجر شود قرآن کریم از زبان حضرت ابراهیم (علیه السّلام) می‌فرماید: "فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی<ref>ابراهیم، آیه ۳۶.</ref> هر کس از من پیروی کند از شیعیان و دوستان من است.
بر اساس روایتی در کتاب کافی، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی، محقق / مصحح: غفاری علی اکبر و آخوندی، محمد؛ تهران، دار الکتب الاسلامیه، چ۴، ج‏۲، ص: ۱۲۷.</ref> در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛‌ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود. بنابراین، دوستداران و طرفداران پیامبران و امامان با آنها، و دوستداران و طرفداران ظالمان و رهبرانِ کفر با کافران محشور خواهند شد.{{مدرک|date=نوامبر ۲۰۲۱}}{{پایان پاسخ}}
 
وقتی این تبعیت کامل شود فرد به عنوان عضوی از مجموعه اهل بیت(ع) قرار می‌گیرد تا جایی که پیامبر (صلّی الله علیه و آله) درباره سلمان می‌فرماید: «سلمان از ما اهل بیت است» در نتیجه، به جای سلمان فارسی باید گفت: سلمانِ محمدی.
 
 
روایات زیادی از اهل بیت(ع) تحت عنوان "محشور شدن با اهل بیت(ع) وجود دارد که به عنوان یکی از آثار دوستی با اهل بیت(ع) شمرده شده است در تعداد زیادی از این روایات جمله مشابه سؤال مورد نظر آمده است به چند مورد اشاره می‌شود:
 
الف): پیامبر (صلّی الله علیه و آله): «مَنْ احَبّنا اهل البیت فی اللهِ حُشِرَ مَعَنا و ادخَلْناهُ مَعَنا الجنّه»<ref>محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، صفحه ۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰.</ref>
 
«هر که ما اهل بیت را به خاطر خدا دوست داشته باشد با ما محشور شود و او را با خود به بهشت بریم».
 
ب): پیامبر (صلّی الله علیه و آله): «مَنْ اَحَبّنا کانَ مَعَنا یَومَ القیامَه وَ لَوْ اَنَّ رَجُلاً اَحَبَّ حَجَراَ لَحَشَرَهُ اللهُ مَعَه»<ref>همان.</ref>
 
«هر که ما را دوست بدارد روز قیامت با ما خواهد بود انسان اگر سنگی را دوست بدارد خداوند او را با همان سنگ محشور می‌کند».
 
برید بن معاویه عجلی می‌گوید: خدمت حضرت باقر (علیه السّلام) بودم که یک نفر تازه‌وارد از خراسان داخل شد که پیاده آمده بود پاهای خود را نشان داد که پینه بسته بود گفت به خدا قسم مرا از این راه دور خدمت شما نیاورده مگر محبت شما اهل بیت. حضرت باقر (علیه السّلام) فرمود به خدا قسم اگر ما را سنگی دوست داشته باشد خداوند او را با ما محشور می‌کند. هل الدین الا الحب‏؛ مگر دین غیر حب و دوستی است خداوند فرموده: إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ.<ref>مجلسی، بحارالانوار (ترجمه امامت بحارالانوار)، ترجمه خسروی‏، موسی، تهران، اسلامیه، چ۱، ج‏۵، ص: ۷۶.</ref>
۵. باز در حدیثی امام باقر «ع» به این امر تصریح دارند که انسان در روز قیامت با هر کسی که او را دوست دوست داشته باشد محشور می‌گردد.
 
۵. باز در حدیثی امام باقر «ع» به این امر تصریح دارند که انسان در روز قیامت با هر کسی که او را دوست داشته باشد محشور می‌گردد.
 
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام، قَالَ: «إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِیکَ خَیْراً، فَانْظُرْ إِلی قَلْبِکَ، فَإِنْ کَانَ یُحِبُّ أَهْلَ طَاعَه اللَّهِ وَ یُبْغِضُ أَهْلَ مَعْصِیَتِهِ، فَفِیکَ خَیْرٌ وَ اللَّهُ یُحِبُّکَ؛ وَ إِنْ کَانَ یُبْغِضُ أَهْلَ طَاعَه اللَّهِ وَ یُحِبُّ أَهْلَ مَعْصِیَتِهِ، فَلَیْسَ فِیکَ خَیْرٌ وَ اللَّهُ یُبْغِضُکَ، وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ»<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی، محقق / مصحح: غفاری علی اکبر و آخوندی، محمد؛ تهران، دار الکتب الاسلامیه، چ۴، ج‏۲، ص: ۱۲۷.</ref>؛ امام باقر (علیه السلام) فرمود: هرگاه خواهی بدانی در تو خیری هست، به دلت نگاه کن، اگر اهل طاعت خدا را دوست و اهل معصیت خدا را دشمن دارد، در تو خیر است و خدا هم تو را دوست دارد، و اگر اهل طاعت خدا را دشمن و اهل معصیت خدا را دوست دارد در تو خیر نیست و خدا دشمنت دارد، و هر کسی همراه دوست خود است‏.
 
۶. عالم آخرت بعینه تجسم اعمال ما می‌باشد؛ لذا اگر انسان در این دنیا محب و طرفدار اولیای خدا، ائمه و انبیاء باشد در عالم آخرت نیز با آنها محشور می‌باشد و اگر با ائمه کفر مأنوس باشد در آخرت نیز با آنها خواهد بود. هر کس را واقعاً دوست بداری در مسیر و همراه او هستی و در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین هستی.
{{پایان پاسخ}}


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۰

سؤال

دلیل اینکه می‌گویند طرفدار هر کسی باشی با او محشور می‌شوی چیست؟

محشور شدن با محبوب مضمون دسته‌ای از روایات در منابع شیعه است که بر اساس آن انسان در قیامت، با آنچه در دنیا دوست داشته، محشور می‌شود.[۱] در این روایات تصریح شده کسانی که پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را دوست دارند، در آخرت با آنها محشور خواهند شد.[۲] بر پایه روایتی، پیامبر(ص) فرموده است هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد. در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.[۳]

عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید. چنانکه پیامبر(ص) سلمان فارسی را پس از پیروی سلمان از وی، او را از اهل بیت دانست.[نیازمند منبع]در آیه ۳۶ سوره ابراهیم نیز، از زبان حضرت ابراهیم گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»[یادداشت ۱]

بر اساس روایتی در کتاب کافی، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.[۴] در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛‌ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود. بنابراین، دوستداران و طرفداران پیامبران و امامان با آنها، و دوستداران و طرفداران ظالمان و رهبرانِ کفر با کافران محشور خواهند شد.[نیازمند منبع]


منابع

  1. برای نمونه نگاه کنید به محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، صفحه ۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰ش؛
  2. مجلسی، بحارالانوار (ترجمه امامت بحارالانوار)، ترجمه خسروی‏، موسی، تهران، اسلامیه، چاپ اول، ج‏۵، ص۷۶؛ محمد محمدی ری شهری، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث. ترجمه، حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر، جلد دوم، صفحه ۶۶۰ و ۶۶۱، ناشر قم، دارالحدیث، چاپ دوم، سال ۱۳۸۰ش.
  3. محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، حرف "ح" انتشارات دارالحدیث.
  4. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی، محقق / مصحح: غفاری علی اکبر و آخوندی، محمد؛ تهران، دار الکتب الاسلامیه، چ۴، ج‏۲، ص: ۱۲۷.
  1. فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی