اخ القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
'''اَخُ الْقُرآن''' به معنای برادر [[قرآن]]، نامی که کتاب [[نهج‌البلاغه]] به آن شهرت یافته است. اخ به معنای برادر است که مجازاً به مشابه و همانند نیز گفته می‌شود. معنای اخ در اخ القرآن را مجازی و به معنای نظیر و همانندِ قرآن شمرده‌اند؛ زیرا مفاهیم نهج‌البلاغه شبیه قرآن همیشه نو و تازه است.  
'''اَخُ الْقُرآن''' به معنای برادر [[قرآن]]، نامی که کتاب [[نهج‌البلاغه]] به آن شهرت یافته است. اخ به معنای برادر است که مجازاً به مشابه و همانند نیز گفته می‌شود. معنای اخ در اخ القرآن را مجازی و به معنای نظیر و همانندِ قرآن شمرده‌اند؛ زیرا مفاهیم نهج‌البلاغه شبیه قرآن همیشه نو و تازه است.  


برخی نیز معتقدند نهج‌البلاغه از روح امام علی(ع) که [[قرآن ناطق]] (قرآن گویا) دانسته شده سرچشمه گرفته است؛  به همین دلیل به این کتاب اخ القرآن گفته شده است.<ref>آقا بزرگ تهراني، الذريعه ، بيروت ، دار الاضواء ، چاپ سوم ، بي‌تا ، ج۱۴، ص۱۱۱.</ref> همچنین، نهج‌البلاغه را  تفسیر آیات قرآن نیز شمرده‌اند.{{پایان پاسخ}}
برخی نیز معتقدند نهج‌البلاغه از روح [[امام علی(ع)]] که [[قرآن ناطق]] (قرآن گویا) دانسته شده سرچشمه گرفته است؛  به همین دلیل به این کتاب اخ القرآن گفته شده است.<ref>آقا بزرگ تهراني، الذريعه ، بيروت ، دار الاضواء ، چاپ سوم ، بي‌تا ، ج۱۴، ص۱۱۱.</ref> همچنین، نهج‌البلاغه را  تفسیر آیات قرآن نیز شمرده‌اند.{{پایان پاسخ}}
==منابع==
==منابع==
<references />
<references />

نسخهٔ ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۳۳

سؤال
اخ القرآن نام چه کتابی است؟


اَخُ الْقُرآن به معنای برادر قرآن، نامی که کتاب نهج‌البلاغه به آن شهرت یافته است. اخ به معنای برادر است که مجازاً به مشابه و همانند نیز گفته می‌شود. معنای اخ در اخ القرآن را مجازی و به معنای نظیر و همانندِ قرآن شمرده‌اند؛ زیرا مفاهیم نهج‌البلاغه شبیه قرآن همیشه نو و تازه است.

برخی نیز معتقدند نهج‌البلاغه از روح امام علی(ع) که قرآن ناطق (قرآن گویا) دانسته شده سرچشمه گرفته است؛ به همین دلیل به این کتاب اخ القرآن گفته شده است.[۱] همچنین، نهج‌البلاغه را تفسیر آیات قرآن نیز شمرده‌اند.

منابع

  1. آقا بزرگ تهراني، الذريعه ، بيروت ، دار الاضواء ، چاپ سوم ، بي‌تا ، ج۱۴، ص۱۱۱.