خطای حضرت آدم و محرومیت همه انسان‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==زمین جایگاه انسان‌ها== | ==زمین جایگاه انسان‌ها== | ||
براساس آیه ۳۶ [[سوره بقره]]، زمین جایگاه، محل استقرار | براساس آیه ۳۶ [[سوره بقره]]، زمین جایگاه، محل استقرار انسان‌ها است. {{قرآن|وَ لَكمُْ فىِ الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلىَ حِين|ترجمه=محل استقرار و سكونت شما زمين است و تا مدتى معين از آن بهرهمند می‌شوید.|سوره=بقره|آیه=۳۶}} زندگی بر روی زمین، تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. حکمت خداوند همراه با رعایت مصلحت بندگان، این‌را اقتضا کرده است. در اختیار گذاشتن امکانات و نعمت‌های دنیایی، به علاوه نعمت‌های بدنی و جسمی برای انسان، لطف خداوند است تا انسان بتواند استفاده کند و برای آخرتش، اندوخته‌هایی را آماده سازد. | ||
==بهشت حضرت آدم== | ==بهشت حضرت آدم== | ||
نسخهٔ ۵ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۳۳
آیا با عدالت خداوند سازگار است که به خاطر خطای حضرت آدم، تمام نسل او دچار محرومیت از بهشت و این همه مشکلات شوند؟
قرآن، زمین را جایگاه، محل استقرار و آسایش انسان‌ها دانسته است. زندگی در زمین، خواست خداوند بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشت. حضرت آدم و حوا نیز در بهشت موعود نبوده‌اند بلکه در یکی از باغ‌های پرنعمت زمین زندگی کردند.
زمین جایگاه انسان‌ها
براساس آیه ۳۶ سوره بقره، زمین جایگاه، محل استقرار انسان‌ها است. ﴿وَ لَكمُْ فىِ الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلىَ حِين؛ محل استقرار و سكونت شما زمين است و تا مدتى معين از آن بهرهمند می‌شوید.﴾(بقره:۳۶) زندگی بر روی زمین، تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. حکمت خداوند همراه با رعایت مصلحت بندگان، این‌را اقتضا کرده است. در اختیار گذاشتن امکانات و نعمت‌های دنیایی، به علاوه نعمت‌های بدنی و جسمی برای انسان، لطف خداوند است تا انسان بتواند استفاده کند و برای آخرتش، اندوخته‌هایی را آماده سازد.
بهشت حضرت آدم
بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن بوده‌اند، بهشت موعود نبود بلکه از باغ‌های پرنعمت زمین بوده است. محققان چند دلیل برای این مطلب ذکر کرده‌اند:
- بهشت موعود در قیامت، نعمتی جاودانه است. در آیات قرآن به جاودانگی آن اشاره شده و بیرون رفتن از آن ممکن نیست.
- از امام صادق(ع) پیرامون بهشت آدم پرسیدند؟ امام فرمود: «باغی از باغ‌های دنیا بود که خورشید و ماه بر آن می‌تابید و اگر بهشت جاودانی بود، هرگز از آن بیرون رانده نمی‌شدند.[۱]
- در داستان حضرت آدم، ابلیس به نزد آن‌ها آمد، در حالی که ابلیس نمی‌تواند وارد بهشت گردد. در آنجا نه وسوسه‌های شیطانی وجود دارد و نه نافرمانی خدا.[۲]
- بهشت آدم، غیر از بهشت آخرت است؛ زیرا بهشت قیامت، پایان کار انسان‌ها و نتیجه اعمال است و بهشت حضرت آدم، آغاز سیر آدم بود.
- براساس آیات و روایات، بهشت با اعمال انسان‌ها ساخته می‌شود و در زمان حضرت آدم انسانی نبوده تا در نتیجه اعمالش بهشت ساخته شود.
منابع