کنیه اباعبدالله برای امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
 
انتخاب کنیه برای فرزند از رسم‌های رایج عرب می باشد. اهل‌بیت کنیه‌های خوب برای فرزندانشان انتخاب می‌کردند. نقل شده کنیه اباعبدالله را پیامبر برای امام حسین انتخاب کرده است. برخی گفته‌اند چون نام فرزندش عبدالله بوده کنیه ایشان ابوعبدالله است. برخی نیز بندگی امام حسین در برابر خدا و برخی دیگر فداکاری امام برای دین خدا را دلیل کنیه اباعبدالله برای امام دانسته‌اند.
==انتخاب کنیه برای فرزند از رسم‌های عرب==
==انتخاب کنیه برای فرزند از رسم‌های عرب==
در فرهنگ عرب این گونه رسم بوده و هست که معمولاً هر شخص دارای یک کنیه و یک یا چند لقب می‌باشد. معصومان(ع) نیز این گونه رسمی داشتند؛ هنگام نامگذاری فرزندان لقب و کنیه برای آنان انتخاب می‌کردند.
در فرهنگ عرب این گونه رسم بوده و هست که معمولاً هر شخص دارای یک کنیه و یک یا چند لقب می‌باشد. معصومان(ع) نیز این گونه رسمی داشتند؛ هنگام نامگذاری فرزندان لقب و کنیه برای آنان انتخاب می‌کردند.

نسخهٔ ‏۱۲ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۲۶


سؤال

سِر کنیه اباعبدالله امام حسین(ع) چیست؟ نامهای دیگر امام کدامند؟

انتخاب کنیه برای فرزند از رسم‌های رایج عرب می باشد. اهل‌بیت کنیه‌های خوب برای فرزندانشان انتخاب می‌کردند. نقل شده کنیه اباعبدالله را پیامبر برای امام حسین انتخاب کرده است. برخی گفته‌اند چون نام فرزندش عبدالله بوده کنیه ایشان ابوعبدالله است. برخی نیز بندگی امام حسین در برابر خدا و برخی دیگر فداکاری امام برای دین خدا را دلیل کنیه اباعبدالله برای امام دانسته‌اند.

انتخاب کنیه برای فرزند از رسم‌های عرب

در فرهنگ عرب این گونه رسم بوده و هست که معمولاً هر شخص دارای یک کنیه و یک یا چند لقب می‌باشد. معصومان(ع) نیز این گونه رسمی داشتند؛ هنگام نامگذاری فرزندان لقب و کنیه برای آنان انتخاب می‌کردند.

امام باقر(ع) درباره این که چرا هر یک از فرزندان اهل‌بیت دارای کنیه‌ای خاص بوده‌اند می‌فرماید: «انّا لَنُکَنّی اُولادَنا فی صِغَرِهِم مَخافَه النَبزَ اَن یُلحَقَ بهم؛ یعنی ما برای فرزندانمان در کودکی کنیه قرار می‌دهیم از ترس اینکه مبادا در بزرگی دچار لقب‌های ناخوشایند گردند»[۱]

انتخاب کنیه برای امام حسین(ع)

درباره اینکه چرا «اباعبدالله» به عنوان کنیه برای امام حسین(ع) انتخاب شده است در روایتی آمده است که این کنیه را روز هفتم ولادت امام حسین(ع) پیامبر برای او انتخاب نموده است به این صورت که پیامبر او را در دامان خود گذاشت و فرمود: ای اباعبدالله چه بسیار گران است بر من کشته شدن تو.[۲]

نقل شده است امام حسین(ع) بعداً نام یکی از فرزندان خود را عبدالله گذاشتند که ظاهراً همان حضرت علی‌اصغر(ع) می‌باشند که در کربلا به شهادت رسیدند.[۳]

البته برای علت نام گذاری امام حسین(ع) به اباعبدالله وجوهی دیگر ذکر کرده‌اند که به دو نمونه از آن اشاره می‌شود:

  • درفرهنگ عرب مرسوم است که هر کس دارای صفات خاص باشد، در مقام مبالغه وی را پدر آن صفت می‌نامند مثلاً کسی که دارای صفت بخشش باشد او را «ابوجواد» می‌گویند. امام حسین(ع) نیز به دلیل اینکه در مقام بندگی خدا امتیازی خاص داشته و در مرتبه اعلی و ما فوق انسانهای دیگر قرار داشته‌اند او را اباعبدالله خوانده‌اند، چنان‌که خود آن بزرگوار هنگامی که از اسب بر روی زمین افتادند، فرمودند: «رضاً بقضائِک، تسلیماً لِاَمرِک…»[۴]
  • اگر سید الشهداء در کربلا آن گونه جان نثاری نکرده بود و در میدان سربازی حق تعالی ثابت قدم نمی‌بود، آئین محمدی از روی زمین رخت بربسته و مردم به زندگی جاهلیت کفار برمی‌گشتند، لذا هر کسی بعد از آن حضرت خداوند را پرستش نماید و پیروی از پیامبر(ص) و امامان(ع) را سیره خود قرار دهد، همه به برکت وجود مقدس امام حسین(ع) و ایثار اوست «لولاه ماعُبِدَالله و لولاهُ ماعُرِفَ الله» بنابراین ایشان در حقیقت پدر همه بندگان خداست، زیرا پدر به معنای مربی است و او بر اساس آنچه گفتیم بهترین و عالی‌ترین مربی است.[۵]

القاب امام حسین(ع)

امام حسین(ع) علاوه بر کنیه دارای القاب متعددی نیز بوده‌اند از جمله: الرشید ـ الطیب ـ الوفی ـ السید ـ الزکی ـ المبارک ـ التابع لمرضاه الله ـ سید الشهداء.[۶]

مطالعه بیشتر

  • زندگانی امام حسین علیه‌السلام، سید هاشم رسولی محلاتی.
  • بررسی تاریخ عاشورا، دکتر محمد ابراهیم آیتی.
  • منتهی‌الامال، شیخ عباس قمی.

منابع

  1. زندگانی امام حسن مجتبی(ع) سید هاشم رسولی محلاتی، ص۸، حیاه امام الحسن، ج۱، ص۶۵.
  2. منتهی الامال، شیخ عباس قمی، هجرت، ج۱، ص۵۲۳.
  3. الارشاد، شیخ مفید، مؤسسه آل البیت، ج۲، ص۱۳۵.
  4. مقتل الحسین، مقرم، ص۳۵۷.
  5. شرح زیارت عاشورا، علی اصغر عزیزی تهرانی، ص۳۴.
  6. بحار الانوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۳۷.