کنیه اباعبدالله برای امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}}سؤال: سر کنیه اباعبدالله امام حسين -عليه السّلام- چیست؟ نامهاي ديگ...» ایجاد کرد)
 
جز (ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}سؤال: سر کنیه اباعبدالله امام حسين -عليه السّلام- چیست؟ نامهاي ديگر امام حسين -عليه السّلام- كدامند؟
{{شروع متن}}


در فرهنگ عرب اين گونه رسم بوده و هست كه معمولا هر شخص داراي يك كنيه و يك يا چند لقب مي باشد؛ ائمه معصومين(ع) نيز اين گونه رسمی داشتند ؛ هنگام نامگذاری فرزندان لقب وکنیه برای آنان انتخاب می کردند ؛
{{سوال}}
سر کنیه اباعبدالله امام حسین -علیه السّلام- چیست؟ نامهای دیگر امام حسین -علیه السّلام- کدامند؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
در فرهنگ عرب این گونه رسم بوده و هست که معمولاً هر شخص دارای یک کنیه و یک یا چند لقب می‌باشد؛ ائمه معصومین(ع) نیز این گونه رسمی داشتند؛ هنگام نامگذاری فرزندان لقب وکنیه برای آنان انتخاب می‌کردند.


امام باقر -عليه السّلام- درباره اين كه چرا هر يك از فرزندان اهل بيت داراي كنيه اي خاص بوده اند ميفرمايد:
امام باقر -علیه السّلام- درباره این که چرا هر یک از فرزندان اهل بیت دارای کنیه ای خاص بوده‌اند می‌فرماید:


انّا لَنُكَنّي اُولادَنا في صِغَرِهِم مَخافَه النَبزَ اَن يُلحَقَ بهم.<ref>زندگاني امام حسن مجتبي -عليه السّلام- سيد هاشم رسولي محلاتي، ص۸، حياه امام الحسن، ج۱، ص۶۵.</ref> یعنی ما براي فرزندانمان در كودكي كنيه قرار مي دهيم از ترس اينكه مبادا در بزرگي دچار لقب هاي ناخوشايند گردند.
انّا لَنُکَنّی اُولادَنا فی صِغَرِهِم مَخافَه النَبزَ اَن یُلحَقَ بهم.<ref>زندگانی امام حسن مجتبی -علیه السّلام- سید هاشم رسولی محلاتی، ص۸، حیاه امام الحسن، ج۱، ص۶۵.</ref> یعنی ما برای فرزندانمان در کودکی کنیه قرار می‌دهیم از ترس اینکه مبادا در بزرگی دچار لقب‌های ناخوشایند گردند.


درباره اينكه چرا «اباعبدالله» به عنوان كنيه براي امام حسين(ع) انتخاب شده است در روايتي آمده است كه اين كنيه را روز هفتم ولادت امام حسين -عليه السّلام- پيامبر براي او انتخاب نموده است به اين صورت كه پيامبر او را در دامان خود نهاد و فرمود: اي اباعبدالله چه بسيار گران است بر من كشته شدن تو.<ref>منتهي الامال، شيخ عباس قمي، هجرت، ج۱، ص۵۲۳.</ref>  
درباره اینکه چرا «اباعبدالله» به عنوان کنیه برای امام حسین(ع) انتخاب شده است در روایتی آمده است که این کنیه را روز هفتم ولادت امام حسین -علیه السّلام- پیامبر برای او انتخاب نموده است به این صورت که پیامبر او را در دامان خود نهاد و فرمود: ای اباعبدالله چه بسیار گران است بر من کشته شدن تو.<ref>منتهی الامال، شیخ عباس قمی، هجرت، ج۱، ص۵۲۳.</ref>


در تواريخ نيز آمده است كه امام حسين -عليه السّلام- بعداً نام يكي از فرزندان خود را عبدالله گذاشتند كه ظاهراً همان حضرت علي اصغر -عليه السّلام- مي باشند كه در كربلا به شهادت رسيدند.<ref>الارشاد، شيخ مفيد، موسسه آل البيت، ج۲، ص۱۳۵.</ref>
در تواریخ نیز آمده است که امام حسین -علیه السّلام- بعداً نام یکی از فرزندان خود را عبدالله گذاشتند که ظاهراً همان حضرت علی‌اصغر -علیه السّلام- می‌باشند که در کربلا به شهادت رسیدند.<ref>الارشاد، شیخ مفید، مؤسسه آل البیت، ج۲، ص۱۳۵.</ref>


البته براي علت نام گذاري امام حسين -عليه السّلام- به اباعبدالله وجوهي ديگر ذكر كرده اند كه به دو نمونه از آن اشاره مي شود:
البته برای علت نام گذاری امام حسین -علیه السّلام- به اباعبدالله وجوهی دیگر ذکر کرده‌اند که به دو نمونه از آن اشاره می‌شود:


الف: درفرهنگ عرب مرسوم است كه هر كس داراي صفات خاص باشد، در مقام مبالغه وي را پدر آن صفت مي نامند مثلا كسي كه داراي صفت بخشش باشد او را «ابوجواد» مي گويند. امام حسين -عليه السّلام- نيز به دليل اينكه در مقام بندگي خدا امتيازي خاص داشته و در مرتبه اعلي و مافوق انسانهاي ديگر قرار داشته اند او را اباعبدالله خوانده اند، چنانكه خود آن بزرگوار هنگامي كه از اسب بر روي زمين افتادند، فرمودند: «رضاً بقضائِك، تسليماً لِاَمرِك...»<ref>مقتل الحسين، مقرم، ص۳۵۷.</ref>
الف: درفرهنگ عرب مرسوم است که هر کس دارای صفات خاص باشد، در مقام مبالغه وی را پدر آن صفت می‌نامند مثلاً کسی که دارای صفت بخشش باشد او را «ابوجواد» می‌گویند. امام حسین -علیه السّلام- نیز به دلیل اینکه در مقام بندگی خدا امتیازی خاص داشته و در مرتبه اعلی و مافوق انسانهای دیگر قرار داشته‌اند او را اباعبدالله خوانده‌اند، چنان‌که خود آن بزرگوار هنگامی که از اسب بر روی زمین افتادند، فرمودند: «رضاً بقضائِک، تسلیماً لِاَمرِک…»<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص۳۵۷.</ref>


ب. اگر سيد الشهداء در كربلا آن گونه جان نثاري نكرده بود و در ميدان سربازي حق تعالي ثابت قدم نمي بود، آئين محمدي از روي زمين رخت بربسته و مردم به زندگي جاهليت كفار برمي گشتند، لذا هر كسي بعد از آن حضرت خداوند را پرستش نمايد و پيروي از پيامبر(ص) و امامان(ع) را سيره خود قرار دهد، همه به بركت وجود مقدس امام حسين -عليه السّلام- و ايثار اوست «لولاه ماعُبِدَالله و لولاهُ ماعُرِفَ الله» بنابراين ايشان در حقيقت پدر همه بندگان خداست، زيرا پدر به معناي مربي است و او بر اساس آنچه گفتيم بهترين و عالي ترين مربي است.<ref>شرح زيارت عاشورا، علي اصغر عزيزي تهراني، ص۳۴.</ref>
ب. اگر سید الشهداء در کربلا آن گونه جان نثاری نکرده بود و در میدان سربازی حق تعالی ثابت قدم نمی‌بود، آئین محمدی از روی زمین رخت بربسته و مردم به زندگی جاهلیت کفار برمی‌گشتند، لذا هر کسی بعد از آن حضرت خداوند را پرستش نماید و پیروی از پیامبر(ص) و امامان(ع) را سیره خود قرار دهد، همه به برکت وجود مقدس امام حسین -علیه السّلام- و ایثار اوست «لولاه ماعُبِدَالله و لولاهُ ماعُرِفَ الله» بنابراین ایشان در حقیقت پدر همه بندگان خداست، زیرا پدر به معنای مربی است و او بر اساس آنچه گفتیم بهترین و عالی‌ترین مربی است.<ref>شرح زیارت عاشورا، علی اصغر عزیزی تهرانی، ص۳۴.</ref>


امام حسين -عليه السّلام- علاوه بر كنيه داراي القاب متعددي نيز بوده اند از جمله: الرشيد ـ الطيب‌ ـ الوفي ـ السيد ـ الزكي ـ المبارك ـ التابع لمرضاه الله‌ ـ سيد الشهداء.<ref>بحار الانوار، علامه مجلسي، ج۴۳، ص۲۳۷.</ref>
امام حسین -علیه السّلام- علاوه بر کنیه دارای القاب متعددی نیز بوده‌اند از جمله: الرشید ـ الطیب ـ الوفی ـ السید ـ الزکی ـ المبارک ـ التابع لمرضاه الله ـ سید الشهداء.<ref>بحار الانوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۳۷.</ref>


معرفی منابع براي مطالعه بيشتر:
{{پایان پاسخ}}
==مطالعه بیشتر==
* '''زندگانی امام حسین علیه‌السلام'''، سید هاشم رسولی محلاتی.
* '''بررسی تاریخ عاشورا'''، دکتر محمد ابراهیم آیتی.
* '''منتهی‌الامال'''، شیخ عباس قمی.


۱. زندگاني امام حسين -عليه السّلام- ـ سيد هاشم رسولي محلاتي.
== منابع ==
 
{{پانویس|۲}}
۲. بررسي تاريخ عاشورا ـ دكتر محمد ابراهیم آيتي.
 
۳. منتهي الامال ـ شيخ عباس قمي.
 
 
 
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =
|شاخه فرعی۱ =  
|شاخه فرعی۱ =
|شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۱۲ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۰۴


سؤال

سر کنیه اباعبدالله امام حسین -علیه السّلام- چیست؟ نامهای دیگر امام حسین -علیه السّلام- کدامند؟

در فرهنگ عرب این گونه رسم بوده و هست که معمولاً هر شخص دارای یک کنیه و یک یا چند لقب می‌باشد؛ ائمه معصومین(ع) نیز این گونه رسمی داشتند؛ هنگام نامگذاری فرزندان لقب وکنیه برای آنان انتخاب می‌کردند.

امام باقر -علیه السّلام- درباره این که چرا هر یک از فرزندان اهل بیت دارای کنیه ای خاص بوده‌اند می‌فرماید:

انّا لَنُکَنّی اُولادَنا فی صِغَرِهِم مَخافَه النَبزَ اَن یُلحَقَ بهم.[۱] یعنی ما برای فرزندانمان در کودکی کنیه قرار می‌دهیم از ترس اینکه مبادا در بزرگی دچار لقب‌های ناخوشایند گردند.

درباره اینکه چرا «اباعبدالله» به عنوان کنیه برای امام حسین(ع) انتخاب شده است در روایتی آمده است که این کنیه را روز هفتم ولادت امام حسین -علیه السّلام- پیامبر برای او انتخاب نموده است به این صورت که پیامبر او را در دامان خود نهاد و فرمود: ای اباعبدالله چه بسیار گران است بر من کشته شدن تو.[۲]

در تواریخ نیز آمده است که امام حسین -علیه السّلام- بعداً نام یکی از فرزندان خود را عبدالله گذاشتند که ظاهراً همان حضرت علی‌اصغر -علیه السّلام- می‌باشند که در کربلا به شهادت رسیدند.[۳]

البته برای علت نام گذاری امام حسین -علیه السّلام- به اباعبدالله وجوهی دیگر ذکر کرده‌اند که به دو نمونه از آن اشاره می‌شود:

الف: درفرهنگ عرب مرسوم است که هر کس دارای صفات خاص باشد، در مقام مبالغه وی را پدر آن صفت می‌نامند مثلاً کسی که دارای صفت بخشش باشد او را «ابوجواد» می‌گویند. امام حسین -علیه السّلام- نیز به دلیل اینکه در مقام بندگی خدا امتیازی خاص داشته و در مرتبه اعلی و مافوق انسانهای دیگر قرار داشته‌اند او را اباعبدالله خوانده‌اند، چنان‌که خود آن بزرگوار هنگامی که از اسب بر روی زمین افتادند، فرمودند: «رضاً بقضائِک، تسلیماً لِاَمرِک…»[۴]

ب. اگر سید الشهداء در کربلا آن گونه جان نثاری نکرده بود و در میدان سربازی حق تعالی ثابت قدم نمی‌بود، آئین محمدی از روی زمین رخت بربسته و مردم به زندگی جاهلیت کفار برمی‌گشتند، لذا هر کسی بعد از آن حضرت خداوند را پرستش نماید و پیروی از پیامبر(ص) و امامان(ع) را سیره خود قرار دهد، همه به برکت وجود مقدس امام حسین -علیه السّلام- و ایثار اوست «لولاه ماعُبِدَالله و لولاهُ ماعُرِفَ الله» بنابراین ایشان در حقیقت پدر همه بندگان خداست، زیرا پدر به معنای مربی است و او بر اساس آنچه گفتیم بهترین و عالی‌ترین مربی است.[۵]

امام حسین -علیه السّلام- علاوه بر کنیه دارای القاب متعددی نیز بوده‌اند از جمله: الرشید ـ الطیب ـ الوفی ـ السید ـ الزکی ـ المبارک ـ التابع لمرضاه الله ـ سید الشهداء.[۶]

مطالعه بیشتر

  • زندگانی امام حسین علیه‌السلام، سید هاشم رسولی محلاتی.
  • بررسی تاریخ عاشورا، دکتر محمد ابراهیم آیتی.
  • منتهی‌الامال، شیخ عباس قمی.

منابع

  1. زندگانی امام حسن مجتبی -علیه السّلام- سید هاشم رسولی محلاتی، ص۸، حیاه امام الحسن، ج۱، ص۶۵.
  2. منتهی الامال، شیخ عباس قمی، هجرت، ج۱، ص۵۲۳.
  3. الارشاد، شیخ مفید، مؤسسه آل البیت، ج۲، ص۱۳۵.
  4. مقتل الحسین، مقرم، ص۳۵۷.
  5. شرح زیارت عاشورا، علی اصغر عزیزی تهرانی، ص۳۴.
  6. بحار الانوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۳۷.