ثروت ثروتمندان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = شد | ||
| بازبینی =شد | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
<references /> | |||
[[رده:مسائل اقتصادی]] | [[رده:مسائل اقتصادی]] | ||
نسخهٔ ۱۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۴۸
آیا ثروتمندان مجازند دارایی حلال خود را مطابق میلشان مصرف کنند؟ در این صورت فقرا همیشه فقیر نمیمانند؟
اسلام استفاده کردن از نعمتها و ثروتهای مادی که از طریق شرعی و حلال به دست آمده باشد را مجاز شمرده و حتی گاه به آن توصیه و سفارش کرده است. در قرآن تحریم زینتها و پرهیز از غذاها و روزیهای پاک و حلال، مورد مذمت قرار گرفته است:
﴿قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتىِ أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَ الطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْق؛ بگو چه كسى زينتهاى الهى را كه براى بندگان خود آفريده، و روزیهاى پاكيزه را حرام كرده است﴾(اعراف:۳۲)
امام حسن مجتبی(ع) هنگامی که به نماز برمیخاست بهترین لباسهای خود را میپوشید. از ایشان سوال کردند چرا بهترین لباس خود را میپوشید؟ فرمود: «خداوند زیبا است و زیبایی را دوست دارد. به همین جهت، من لباس زیبا برای راز و نیاز با پروردگارم میپوشم و هم او دستور داده است که زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد برگیرید».[۱]
فردی به نام عباد بن کثیر با امام صادق(ع) روبرو شد، در حالی که امام لباس خوبی بر تن داشت، به امام گفت: تو از خاندان نبوتی، و پدرت علی(ع) لباس بسیار ساده میپوشید چرا چنین لباس جالبی بر تن تو است؟ آیا بهتر نبود که لباسی کماهمیتتر از این میپوشیدی، امام فرمود: وای بر تو ای عباد!، «چه کسی حرام کرده است زینتهایی را که خداوند برای بندگانش آفریده و روزیهای پاکیزه را[۲]».[۳]
فقراء و ثروت ثروتمندان
کسانی که از راه حلال و براساس معیارهای عدل و انصاف اسلامی فعالیت نموده و از طریق صحیح و شرعی، مال و ثروت به دست آورند، حقوق واجب خدا، رسول و دیگر افراد صاحب حق را پرداخت نمودهاند، میتوانند براساس صریح قرآن[۲] در اموالشان طبق میل و خواسته خود تصرف نمایند.
اما باید توجه داشت که اسلام با وضع قوانین مالی، حقوق شرعی مثل خمس و زکات و نیز توصیههای فراوان اخلاقی و ارائه الگوی عملی از سوی پیشوایان به گونهای برنامهریزی کرده است که درصورت عمل کردن به آنها، فاصله طبقاتی در جامعه بسیار نخواهد بود و مؤمن هرگز راضی نمیشود که در کنار او کسی گرسنه یا فقیر و درمانده باشد.
منابع