ذکر نشدن نام امامان شیعه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{شاخه | شاخه اصلی = |شاخه فرعی۱ = |شاخه فرعی۲ = |شاخه فرعی۳ = }} {{س...» ایجاد کرد)
 
جز (ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =
  |شاخه فرعی۱ =  
  |شاخه فرعی۱ =
  |شاخه فرعی۲ =  
  |شاخه فرعی۲ =
  |شاخه فرعی۳ =  
  |شاخه فرعی۳ =
}}
}}


{{سوال}}
{{سوال}}
چرا نام ائمه (ع) در قرآن ذکر نشده است؟
چرا نام ائمه (ع) در قرآن ذکر نشده است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
براساس تفاسير روائی حدود سيصد آيه در قرآن در شأن ائمه و اهل‌بيت (ع) نازل شده است}}<ref>مطهري، مرتضي، امامت و رهبري، انتشارات صدرا، ‌چاپ چهارم، ۱۳۶۵، ش ۵،‌ ص ۱۵۶.</ref> ولي نام ائمه به‌طور صريح ذکر نشده است. علت نيامدن نام ائمه در قرآن را مي‌توان در چند علت زير خلاصه كرد:  
براساس تفاسیر روائی حدود سیصد آیه در قرآن در شأن ائمه و اهل‌بیت (ع) نازل شده است}}<ref>مطهری، مرتضی، امامت و رهبری، انتشارات صدرا، چاپ چهارم، ۱۳۶۵، ش ۵، ص ۱۵۶.</ref> ولی نام ائمه به‌طور صریح ذکر نشده است. علت نیامدن نام ائمه در قرآن را می‌توان در چند علت زیر خلاصه کرد:


۱. آياتي كه در مورد اهل‌بيت و امامت در قرآن وارده شده است از يك وضع خاصي برخوردار هستند كه سعي شده است اين آيات در لابه لاي آيات ديگر كه مربوط به موضوع ديگري مي‌باشند ذكر شوند و به‌طور آشكار به نام ائمه اشاره نشده است. مثل آيات {{قرآن|إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً}} و آيه {{قرآن|... الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ<ref>احزاب/ ۳۳، مائده/ ۳.</ref> هرچند هر آدم منصف و حقيقت طلبي به غرض اصلي آيه پي مي‌برد. چنان كه اهل تسنن نيز اين آيات را به اهل‌بيت پيامبر و امامان ما تفسير كرده‌اند.}}<ref>ابن ابي‌الحديد، ‌شرح نهج البلاغه، بيروت، مؤسسه الاعلمي، ۱۹۹۵ م، ج ۳، ص ۱۳۹، زمخشري حنفي، ‌الكشاف، بيروت،‌ دارالمعرفه،‌ ج ۱، ص ۵۹.</ref> به هر حال اين وضع خاص در ذكر اين آيات به خاطر نگراني بوده كه پيامبر از ابلاغ و ذكر آيات مربوط به امامت و اهل‌بيت (ع) داشتند چون ممكن بود عربي كه عصبيت درعمق جان و دل آن‌ها نفوذ كرده بود بگويند پيامبر اين آيات را به خاطر خانواده خود بيان كرده است.<ref>امامت و رهبري، ص ۶۰.</ref>  
۱. آیاتی که در مورد اهل‌بیت و امامت در قرآن وارده شده است از یک وضع خاصی برخوردار هستند که سعی شده است این آیات در لابه لای آیات دیگر که مربوط به موضوع دیگری می‌باشند ذکر شوند و به‌طور آشکار به نام ائمه اشاره نشده است. مثل آیات {{قرآن|إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً}} و آیه {{قرآن|... الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ<ref>احزاب/ ۳۳، مائده/ ۳.</ref> هرچند هر آدم منصف و حقیقت طلبی به غرض اصلی آیه پی می‌برد. چنان‌که اهل تسنن نیز این آیات را به اهل‌بیت پیامبر و امامان ما تفسیر کرده‌اند.}}<ref>ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۹۹۵ م، ج ۳، ص ۱۳۹، زمخشری حنفی، الکشاف، بیروت، دارالمعرفه، ج ۱، ص ۵۹.</ref> به هر حال این وضع خاص در ذکر این آیات به خاطر نگرانی بوده که پیامبر از ابلاغ و ذکر آیات مربوط به امامت و اهل‌بیت (ع) داشتند چون ممکن بود عربی که عصبیت درعمق جان و دل آن‌ها نفوذ کرده بود بگویند پیامبر این آیات را به خاطر خانواده خود بیان کرده است.<ref>امامت و رهبری، ص ۶۰.</ref>


۲. سرّ ديگر اين است كه به هر حال انسان بي‌غرض و كمال طلب غرض اصلي آيه را مي‌فهمد ولي تصريح به نام ائمه موجب مي‌شد كه عده‌اي افراد متعصب و ضعيف در ايمان و دشمنان ائمه از دستورات قرآن تمرّد كرده و در مقابل قرآن بايستند و اين به‌صورت تمرد از اسلام و قرآن در آيد و ممكن بود كل قرآن و اسلام را انكار كنند گويا خداوند متعال مي‌خواهد تمردشان به شكلي در نيايد كه به معني طرد قرآن در كمال صراحت باشد. لااقل يك پرده‌اي بتوانند برايش درست كنند. همانند آيه {{قرآن|إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاه وَ يُؤْتُونَ الزَّكاه<ref>مائده/ ۶۷.</ref> دادن زكات در حال ركوع يك كار عمومي نيست بلكه اشاره به يك واقعه معين دارد كه هر آدم بي‌غرضي منظور آيه را مي‌فهمد كه در مورد امام علي (ع) مي‌باشد ولي باز طبق همان سر و هدف به نام امام در اين آيه و به نام ائمه در آيات ديگر اشاره نشده است.  
۲. سرّ دیگر این است که به هر حال انسان بی‌غرض و کمال طلب غرض اصلی آیه را می‌فهمد ولی تصریح به نام ائمه موجب می‌شد که عده‌ای افراد متعصب و ضعیف در ایمان و دشمنان ائمه از دستورات قرآن تمرّد کرده و در مقابل قرآن بایستند و این به‌صورت تمرد از اسلام و قرآن در آید و ممکن بود کل قرآن و اسلام را انکار کنند گویا خداوند متعال می‌خواهد تمردشان به شکلی در نیاید که به معنی طرد قرآن در کمال صراحت باشد. لااقل یک پرده‌ای بتوانند برایش درست کنند. همانند آیه {{قرآن|إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاه وَ یُؤْتُونَ الزَّکاه<ref>مائده/ ۶۷.</ref> دادن زکات در حال رکوع یک کار عمومی نیست بلکه اشاره به یک واقعه معین دارد که هر آدم بی‌غرضی منظور آیه را می‌فهمد که در مورد امام علی (ع) می‌باشد ولی باز طبق همان سر و هدف به نام امام در این آیه و به نام ائمه در آیات دیگر اشاره نشده است.


۳. ترس از تحريف قرآن، به هر حال قرآن بايد از تحريف حفظ مي‌شد چون براي همه زمان‌ها نازل شده است بايد از عواملي كه موجب تحريف در قرآن مي‌شد در قرآن نمي‌آورد كه در صورت آوردن نام ائمه، يا پيامبر را متهم به تحريف مي‌كردند و مي‌گفتند اين آيات را خود پيامبر به خاطر خانواده خودش وارد كرده است و يا خودشان قرآن را تحريف مي‌كردند. چنانكه غاصبان خلافت قرآن جمع‌آوري شده به وسيله حضرت علي (ع) را قبول نكردند و قرآن ‌جمع‌آوري شده به وسيله عثمان را قبول كردند<ref>امامت و رهبري، ص ۱۶۲.</ref> در حالي كه همه آن‌ها به جايگاه و فضيلت و تقواي علي (ع) آگاه بودند.  
۳. ترس از تحریف قرآن، به هر حال قرآن باید از تحریف حفظ می‌شد چون برای همه زمان‌ها نازل شده است باید از عواملی که موجب تحریف در قرآن می‌شد در قرآن نمی‌آورد که در صورت آوردن نام ائمه، یا پیامبر را متهم به تحریف می‌کردند و می‌گفتند این آیات را خود پیامبر به خاطر خانواده خودش وارد کرده است یا خودشان قرآن را تحریف می‌کردند. چنان‌که غاصبان خلافت قرآن جمع‌آوری شده به وسیله حضرت علی (ع) را قبول نکردند و قرآن جمع‌آوری شده به وسیله عثمان را قبول کردند<ref>امامت و رهبری، ص ۱۶۲.</ref> در حالی که همه آن‌ها به جایگاه و فضیلت و تقوای علی (ع) آگاه بودند.


۴. اگر نام ائمه ذكر مي‌شد به خاطر شناساندن جايگاه آن‌ها به مردم و توجه مردم به آن‌ها بود. و در صورت ذكر نام ائمه باز غاصبان خلافت صلاحيت آن‌ها را منوط به تحصيل اكثريت و يا روش‌هاي ساختگي خودشان مي‌كردند. اگر آن‌ها واقعاً بي‌غرض بودند پيامبر نام دوازده امام را رواياتي كه مورد قبول اهل‌تسنن نيز مي‌باشد<ref>احمد ابن حنبل، مسند، ‌چاپ بيروت، دارالصادر، ۱۹۹۴ م، ج۱۲، ص ۲۴۶.</ref> ذكر كرده است.  
۴. اگر نام ائمه ذکر می‌شد به خاطر شناساندن جایگاه آن‌ها به مردم و توجه مردم به آن‌ها بود؛ و در صورت ذکر نام ائمه باز غاصبان خلافت صلاحیت آن‌ها را منوط به تحصیل اکثریت یا روش‌های ساختگی خودشان می‌کردند. اگر آن‌ها واقعاً بی‌غرض بودند پیامبر نام دوازده امام را روایاتی که مورد قبول اهل‌تسنن نیز می‌باشد<ref>احمد ابن حنبل، مسند، چاپ بیروت، دارالصادر، ۱۹۹۴ م، ج۱۲، ص ۲۴۶.</ref> ذکر کرده است.


۵. خصوصيات بسياري از ضروريات دين و اعتقادات، كه به آن‌ها عمل مي‌كنيم و مكلف به انجام آن‌ها هستيم در قرآن نيامده است. مثل خصوصيات نماز صبح از قبيل تعداد ركعات و يا آهسته و بلند خواندن، ‌و ده‌ها مسائل ديگر كه در قرآن نيامده و آن‌ها را از از روايات ائمه (ع) استفاده مي‌كنيم چون طبق حديث ثقلين كه باز مورد قبول اهل تسنن مي‌باشد،‌ قرآن و سنت در كنار هم و اهل‌بيت (ع) ،‌ علي (ع) و اولاد علي (ع) هميشه در كنار قرآن و مفسران واقعي قرآن مي‌باشند. نام ائمه (ع) نيز يكي از موضوعاتي است كه براي دانستن آن بايد به سنت پيامبر (ص) مراجعه كرد.
۵. خصوصیات بسیاری از ضروریات دین و اعتقادات، که به آن‌ها عمل می‌کنیم و مکلف به انجام آن‌ها هستیم در قرآن نیامده است. مثل خصوصیات نماز صبح از قبیل تعداد رکعات یا آهسته و بلند خواندن، و ده‌ها مسائل دیگر که در قرآن نیامده و آن‌ها را از از روایات ائمه (ع) استفاده می‌کنیم چون طبق حدیث ثقلین که باز مورد قبول اهل تسنن می‌باشد، قرآن و سنت در کنار هم و اهل‌بیت (ع)، علی (ع) و اولاد علی (ع) همیشه در کنار قرآن و مفسران واقعی قرآن می‌باشند. نام ائمه (ع) نیز یکی از موضوعاتی است که برای دانستن آن باید به سنت پیامبر (ص) مراجعه کرد.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس|۲}}


{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۳۱


سؤال

چرا نام ائمه (ع) در قرآن ذکر نشده است؟


براساس تفاسیر روائی حدود سیصد آیه در قرآن در شأن ائمه و اهل‌بیت (ع) نازل شده است}}[۱] ولی نام ائمه به‌طور صریح ذکر نشده است. علت نیامدن نام ائمه در قرآن را می‌توان در چند علت زیر خلاصه کرد:

۱. آیاتی که در مورد اهل‌بیت و امامت در قرآن وارده شده است از یک وضع خاصی برخوردار هستند که سعی شده است این آیات در لابه لای آیات دیگر که مربوط به موضوع دیگری می‌باشند ذکر شوند و به‌طور آشکار به نام ائمه اشاره نشده است. مثل آیات ﴿إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً و آیه ﴿... الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ[۲] هرچند هر آدم منصف و حقیقت طلبی به غرض اصلی آیه پی می‌برد. چنان‌که اهل تسنن نیز این آیات را به اهل‌بیت پیامبر و امامان ما تفسیر کرده‌اند.[۳] به هر حال این وضع خاص در ذکر این آیات به خاطر نگرانی بوده که پیامبر از ابلاغ و ذکر آیات مربوط به امامت و اهل‌بیت (ع) داشتند چون ممکن بود عربی که عصبیت درعمق جان و دل آن‌ها نفوذ کرده بود بگویند پیامبر این آیات را به خاطر خانواده خود بیان کرده است.[۴]

۲. سرّ دیگر این است که به هر حال انسان بی‌غرض و کمال طلب غرض اصلی آیه را می‌فهمد ولی تصریح به نام ائمه موجب می‌شد که عده‌ای افراد متعصب و ضعیف در ایمان و دشمنان ائمه از دستورات قرآن تمرّد کرده و در مقابل قرآن بایستند و این به‌صورت تمرد از اسلام و قرآن در آید و ممکن بود کل قرآن و اسلام را انکار کنند گویا خداوند متعال می‌خواهد تمردشان به شکلی در نیاید که به معنی طرد قرآن در کمال صراحت باشد. لااقل یک پرده‌ای بتوانند برایش درست کنند. همانند آیه {{قرآن|إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاه وَ یُؤْتُونَ الزَّکاه[۵] دادن زکات در حال رکوع یک کار عمومی نیست بلکه اشاره به یک واقعه معین دارد که هر آدم بی‌غرضی منظور آیه را می‌فهمد که در مورد امام علی (ع) می‌باشد ولی باز طبق همان سر و هدف به نام امام در این آیه و به نام ائمه در آیات دیگر اشاره نشده است.

۳. ترس از تحریف قرآن، به هر حال قرآن باید از تحریف حفظ می‌شد چون برای همه زمان‌ها نازل شده است باید از عواملی که موجب تحریف در قرآن می‌شد در قرآن نمی‌آورد که در صورت آوردن نام ائمه، یا پیامبر را متهم به تحریف می‌کردند و می‌گفتند این آیات را خود پیامبر به خاطر خانواده خودش وارد کرده است یا خودشان قرآن را تحریف می‌کردند. چنان‌که غاصبان خلافت قرآن جمع‌آوری شده به وسیله حضرت علی (ع) را قبول نکردند و قرآن جمع‌آوری شده به وسیله عثمان را قبول کردند[۶] در حالی که همه آن‌ها به جایگاه و فضیلت و تقوای علی (ع) آگاه بودند.

۴. اگر نام ائمه ذکر می‌شد به خاطر شناساندن جایگاه آن‌ها به مردم و توجه مردم به آن‌ها بود؛ و در صورت ذکر نام ائمه باز غاصبان خلافت صلاحیت آن‌ها را منوط به تحصیل اکثریت یا روش‌های ساختگی خودشان می‌کردند. اگر آن‌ها واقعاً بی‌غرض بودند پیامبر نام دوازده امام را روایاتی که مورد قبول اهل‌تسنن نیز می‌باشد[۷] ذکر کرده است.

۵. خصوصیات بسیاری از ضروریات دین و اعتقادات، که به آن‌ها عمل می‌کنیم و مکلف به انجام آن‌ها هستیم در قرآن نیامده است. مثل خصوصیات نماز صبح از قبیل تعداد رکعات یا آهسته و بلند خواندن، و ده‌ها مسائل دیگر که در قرآن نیامده و آن‌ها را از از روایات ائمه (ع) استفاده می‌کنیم چون طبق حدیث ثقلین که باز مورد قبول اهل تسنن می‌باشد، قرآن و سنت در کنار هم و اهل‌بیت (ع)، علی (ع) و اولاد علی (ع) همیشه در کنار قرآن و مفسران واقعی قرآن می‌باشند. نام ائمه (ع) نیز یکی از موضوعاتی است که برای دانستن آن باید به سنت پیامبر (ص) مراجعه کرد.


منابع

  1. مطهری، مرتضی، امامت و رهبری، انتشارات صدرا، چاپ چهارم، ۱۳۶۵، ش ۵، ص ۱۵۶.
  2. احزاب/ ۳۳، مائده/ ۳.
  3. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۹۹۵ م، ج ۳، ص ۱۳۹، زمخشری حنفی، الکشاف، بیروت، دارالمعرفه، ج ۱، ص ۵۹.
  4. امامت و رهبری، ص ۶۰.
  5. مائده/ ۶۷.
  6. امامت و رهبری، ص ۱۶۲.
  7. احمد ابن حنبل، مسند، چاپ بیروت، دارالصادر، ۱۹۹۴ م، ج۱۲، ص ۲۴۶.