حدیث پنجاه رکعت بودن نمازهای واجب و مستحب: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:


'''پنجاه رکعت بودن نمازهای واجب و مستحب''' محتوای روایتی در کتاب [[الخصال (کتاب)|خصال]]، نوشته [[شیخ صدوق]] است که از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] شمرده شده است. دلیل ضعف سند آن را، ضعیف بودن و ناشناخته بودن برخی از راویان در سلسله‌سند روایت دانسته‌اند.  
'''پنجاه رکعت بودن نمازهای واجب و مستحب''' محتوای روایتی در کتاب [[الخصال (کتاب)|خصال]]، نوشته [[شیخ صدوق]] است که از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] شمرده شده است. دلیل ضعف سند آن را، ضعیف بودن و ناشناخته بودن برخی از راویان در سلسله‌سند روایت دانسته‌اند.  
 
== متن و ترجمه ==
 
این روایت به خاطر ضعف و فاسد المذهب بودن ابراهیم بن اسحاق و محمد بن حسن و مجهول بودن ابی هاشم خادم قابل استناد نمی‌باشد. مفهوم ساعت در روایت با اصطلاح امروزی آن متفاوت است؛ ضمن این که این روایت مخالف روایاتی است که نمازهای روزانه با نافله‌هایش را پنجاه و یک رکعت می‌دانند.
 
 
شیخ صدوق روایتی از امام کاظم(ع) نقل می‌کند که علت تعداد رکعات نمازهای یومیه و نافله‌های آن را بیان می‌کند که این روایت در دو کتاب خصال و علل الشرائع با یک سند آمده است و تنها فرقی که دارد در علل الشرائع یک رکعت نیز برای غسق اضافه شده که پنجاه و یک رکعت می‌شود.
 
مراد از ابی الحسن ماضی در روایات، امام کاظم است.
 
== روایت اول ==


«حَدَّثَنَا أَبِی رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی الْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ یَحْیَی عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ مَیْمُونٍ عَنْ أَبِی هَاشِمٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ الْمَاضِی لِمَ جُعِلَتِ الصَّلَاه الْفَرِیضَه وَ السُّنَّه خَمْسِینَ رَکْعَه لَا یُزَادُ فِیهَا وَ لَا یُنْقَصُ مِنْهَا قَالَ إِنَّ سَاعَاتِ اللَّیْلِ اثْنَتَا عَشْرَه سَاعَه وَ فِیمَا بَیْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ إِلَی طُلُوعِ الشَّمْسِ سَاعَه وَ سَاعَاتِ النَّهَارِ اثْنَتَا عَشْرَه سَاعَه فَجَعَلَ لِکُلِّ سَاعَه رَکْعَتَیْنِ وَ مَا بَیْنَ غُرُوبِ الشَّمْسِ إِلَی سُقُوطِ الْقُرْصِ غَسَقٌ».<ref>ابن بابویه، محمد، الخصال، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۴۸۸، حدیث۶۶.</ref>
«حَدَّثَنَا أَبِی رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی الْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ یَحْیَی عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ مَیْمُونٍ عَنْ أَبِی هَاشِمٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ الْمَاضِی لِمَ جُعِلَتِ الصَّلَاه الْفَرِیضَه وَ السُّنَّه خَمْسِینَ رَکْعَه لَا یُزَادُ فِیهَا وَ لَا یُنْقَصُ مِنْهَا قَالَ إِنَّ سَاعَاتِ اللَّیْلِ اثْنَتَا عَشْرَه سَاعَه وَ فِیمَا بَیْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ إِلَی طُلُوعِ الشَّمْسِ سَاعَه وَ سَاعَاتِ النَّهَارِ اثْنَتَا عَشْرَه سَاعَه فَجَعَلَ لِکُلِّ سَاعَه رَکْعَتَیْنِ وَ مَا بَیْنَ غُرُوبِ الشَّمْسِ إِلَی سُقُوطِ الْقُرْصِ غَسَقٌ».<ref>ابن بابویه، محمد، الخصال، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۴۸۸، حدیث۶۶.</ref>