تجسم اعمال در آخرت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا در قیامت کارهای خوب انسان تبدیل به هادی می‌شود؟
تجسم اعمال در آخرت چگونه است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در واقع سرمایه و توشه اصلی انسان در سرای آخرت صورت‌های ملکوتی اعمال وی می‌باشد که در اصطلاح از این امر به عنوان تجسم اعمال یاد می‌شود؛ تجسم اعمال به این معنا است که اعمال انسان دو چهره و واقعیت دارد:
تجسم اعمال یعنی صورت‌های ملکوتی اعمال که سرمایه و توشه اصلی انسان در آخرت هستند. اعمال انسان دو چهره و واقعیت دارد:


الف) چهره ملکی دنیوی که همان صورت ظاهری عمل است که هنگام عمل وجود دارد.
* چهره مُلکی دنیوی که همان صورت ظاهری عمل است که هنگام عمل وجود دارد.
* چهره باطنی و مَلَکوتی که حقیقت مجرد و غیر مادی و جاودان عمل است. اگر عمل انسان خوب باشد شکل باطنی آن نورانی و بهشتی، و در صورت قبیح بودن عمل، ظلمانی و دوزخی است.


ب) چهره باطنی و ملکوتی، این چهره حقیقت مجرد و غیر مادی و جاودان و پایدار است که در صورت نیک بودن عمل نورانی و بهشتی، و در صورت قبیح بودن عمل، ظلمانی و دوزخی است.
در روایات به تجسم اعمال اشاره شده است. جمله:


در مورد خاص سؤال یعنی این که اعمال انسان تبدیل به شخصی به نام هادی شود مطلبی در اخبار و روایات نیامده است؛ اما روایاتی وجود دارد که به بحث تجسم اعمال و به صورت نیکو آمدن اعمال حسنه و به صورت اعمال زشت آمدن اعمال سیئه در قبر اشاره دارد از جمله:
قیس بن عاصم با جماعتی از بنی تمیم خدمت حضرت رسول(ص) رسیدند و از آن حضرت موعظه ای نافع خواستند، آن حضرت آنان را این گونه موعظه فرمود: «ای قیس برای تو چاره‌ای نیست؛ جز همراهی که با تو دفن می‌شود و او زنده است و تو مرده‌ای؛ پس اگر او کریم باشد تو را گرامی خواهد داشت، و اگر پست باشد تو را رها خواهد کرد، و محشور نخواهی شد مگر با او، و مبعوث نخواهی شد مگر با او، و سؤال نخواهی شد مگر از او. پس آن را جز صالح قرار مده؛ زیرا اگر صالح باشد با او انس خواهی گرفت و اگر و اگر فاسد باشد از او وحشت خواهی کرد و آن عمل توست.»<ref>محمد بن علی بن بابویه، صدوق، الامالی، قم، انتشارات کتابخانه اسلامیه، ۱۳۶۲ش، ص۳.</ref>


«شیخ صدوق در اوائل آمالی روایت کرده است که قیس بن عاصم با جماعتی از بنی تمیم خدمت حضرت رسول(ص) رسیدند و از آن حضرت موعظه ای نافع خواستند، آن حضرت آنان را این گونه موعظه فرمود: ای قیس برای تو چاره‌ای نیست؛ جز این همراهی با تو دفن می‌شود و او زنده است و تو مرده‌ای؛ پس اگر او کریم باشد تو را گرامی خواهد داشت، و اگر لئیم باشد تو را رها خواهد کرد و محشور نخواهی شد مگر با او و مبعوث نخواهی شد مگر با او و سؤال نخواهی شد، مگر از او؛ پس قرار مده آن را مگر صالح؛ زیرا اگر صالح باشد با او انس خواهی گرفت و اگر و اگر فاسد باشد از او وحشت خواهی کرد و آن عمل توست.<ref>محمد بن علی بن بابویه، صدوق، الامالی، قم، انتشارات کتابخانه اسلامیه، ۱۳۶۲ه‍. ش، ص۳.</ref>
از امام صادق(ع) یا امام باقر(ع) روایت شده است که «چون مؤمن بمیرد شش صورت همراه با او در قبرش وارد می‌شود. یکی از آنها از دیگر صورت‌ها خوشروتر و خوشبوتر و پاکیزه‌تر است، یکی در جانب راست می‌ایستد و یکی در جانب چپ و یکی در پیش رو و یک در پشت سر و یکی در پایین پا. آن که خوش صورت تر است به سایر صورت‌ها می‌گوید شما کیستید خدا شما را جزای خیر دهد از جانب من. آن که جانب راست ایستاده گوید من نمازم، آن که جانب چپ ایستاده گوید من زکاتم، آن که در پیش روست گوید من روزه‌ام، آن که در عقب است گوید من حج‌ام و عمره ام، و آن که در پیش پاست گوید من نیکی و احسان به برادران مؤمنم. سپس آن‌ها گویند تو کیستی که از همه ما بهتر و خوشبوتر و خوشروتری گوید: من ولایت آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین هستم».<ref>برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۸۸؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار الوفاء، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۲۳۴.</ref>
 
«شیخ صدوق در محاسن به سند صحیح از حضرت صادق(ع) یا حضرت باقر(ع) روایت کرده است چون مؤمن بمیرد شش صورت همراه با او در قبرش داخل می‌شود، که یکی از آنها از سایر صورت‌ها خوشروتر و خوشبوتر و پاکیزه‌تر است، یکی در جانب راست می‌ایستد و یکی در جانب چپ و یکی در پیش رو و یک در پشت سر و یکی در پایین پا و آن که خوش صورت تر است به سایر صورت‌ها می‌گوید شما کیستید خدا شما را جزای خیر دهد از جانب من، صاحب جانب راست گوید من نمازم، صاحب جانب چپ گوید من زکاتم، آن که در پیش روست گوید من روزه ام آن که در عقب است گوید من حج ام و عمره ام و آن که در پیش پاست گوید من بر و احسان به برادران مؤمنم، پس آن‌ها گویند به او تو کیستی که از همه ما بهتر و خوشبوتر و خوشروتری گوید: من ولایت آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین هستم».<ref>برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ه‍. ق، ج۱، ص۲۸۸؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار الوفاء، ۱۴۰۴ه‍. ق، ج۶، ص۲۳۴.</ref>
 
در تفاسیر و کتب اخلاقی نیز بحث تجسم اعمال انسان به صورت‌های زیبا یا صورت‌های زشت مطرح شده است؛ از جمله در تفسیر اطیب البیان آمده است «کسی که با احادیث و کلمات آل بیت اطهار(ع) کم و بیش آشنایی داشته و خدا را قادر مطلق بداند شگفت‌آور نیست؛ زیرا این گونه مطالب در اخبار راجع به تجسم اعمال و به صورت نیکو آمدن اعمال حسنه و به صورت زشت آمدن اعمال سیئه و در قبر وارد شدن نماز به صورت زیبا و کج‌خلقی به صورت زشت و نفرین یا دعا کردن نماز و موازنه بین اعمال خیر و شر که مفاد آیه شریفه نیز می‌باشد بسیار است…»<ref>طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، نشر اسلام، ۱۳۷۸ش، ج۱، ص۶۴.</ref>
 
در برگزیده تفسیر نمونه نیز ذیل جمله «لیروا اعمالهم» آمده است «... در آن روز اعمال آدمی به صورت‌های مناسبی تجسم می‌یابد و در برابر او حضور پیدا می‌کند و همنشینی با آن مایه نشاط یا رنج و بلاست».<ref>بابایی، احمد علی، تلخیص تفسیر نمونه، تهران، دارالکتاب الاسلامیه، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۵۵۹.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
۱ـ شیخ عباس قمی، منازل الآخره، انتشارات ارشاد.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه فرعی۱ =
  | شاخه فرعی۱ = معاد
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = -
  | تیترها =
  | تیترها = -
  | ویرایش =
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =
  | ناوبری =
خط ۴۵: خط ۳۵:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت = ج
  | کیفیت =
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۲۸ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۵۱

سؤال

تجسم اعمال در آخرت چگونه است؟

تجسم اعمال یعنی صورت‌های ملکوتی اعمال که سرمایه و توشه اصلی انسان در آخرت هستند. اعمال انسان دو چهره و واقعیت دارد:

  • چهره مُلکی دنیوی که همان صورت ظاهری عمل است که هنگام عمل وجود دارد.
  • چهره باطنی و مَلَکوتی که حقیقت مجرد و غیر مادی و جاودان عمل است. اگر عمل انسان خوب باشد شکل باطنی آن نورانی و بهشتی، و در صورت قبیح بودن عمل، ظلمانی و دوزخی است.

در روایات به تجسم اعمال اشاره شده است. جمله:

قیس بن عاصم با جماعتی از بنی تمیم خدمت حضرت رسول(ص) رسیدند و از آن حضرت موعظه ای نافع خواستند، آن حضرت آنان را این گونه موعظه فرمود: «ای قیس برای تو چاره‌ای نیست؛ جز همراهی که با تو دفن می‌شود و او زنده است و تو مرده‌ای؛ پس اگر او کریم باشد تو را گرامی خواهد داشت، و اگر پست باشد تو را رها خواهد کرد، و محشور نخواهی شد مگر با او، و مبعوث نخواهی شد مگر با او، و سؤال نخواهی شد مگر از او. پس آن را جز صالح قرار مده؛ زیرا اگر صالح باشد با او انس خواهی گرفت و اگر و اگر فاسد باشد از او وحشت خواهی کرد و آن عمل توست.»[۱]

از امام صادق(ع) یا امام باقر(ع) روایت شده است که «چون مؤمن بمیرد شش صورت همراه با او در قبرش وارد می‌شود. یکی از آنها از دیگر صورت‌ها خوشروتر و خوشبوتر و پاکیزه‌تر است، یکی در جانب راست می‌ایستد و یکی در جانب چپ و یکی در پیش رو و یک در پشت سر و یکی در پایین پا. آن که خوش صورت تر است به سایر صورت‌ها می‌گوید شما کیستید خدا شما را جزای خیر دهد از جانب من. آن که جانب راست ایستاده گوید من نمازم، آن که جانب چپ ایستاده گوید من زکاتم، آن که در پیش روست گوید من روزه‌ام، آن که در عقب است گوید من حج‌ام و عمره ام، و آن که در پیش پاست گوید من نیکی و احسان به برادران مؤمنم. سپس آن‌ها گویند تو کیستی که از همه ما بهتر و خوشبوتر و خوشروتری گوید: من ولایت آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین هستم».[۲]


منابع

  1. محمد بن علی بن بابویه، صدوق، الامالی، قم، انتشارات کتابخانه اسلامیه، ۱۳۶۲ش، ص۳.
  2. برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۸۸؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار الوفاء، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۲۳۴.