بقیة الله: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== کاربرد بَقِیَّتُ اللَّه درباره اهل بیت == | == کاربرد بَقِیَّتُ اللَّه درباره اهل بیت == | ||
بقیة الله در احادیث شیعه به امامان معصوم تفسیر شده است. ابنشهرآشوب گفته است آیه | بقیة الله در احادیث شیعه به امامان معصوم تفسیر شده است. ابنشهرآشوب گفته است آیه {{متن قرآن|بَقیّةُ اللّهِ خَیرٌ لکُم اِن کُنتم مُؤمِنین}}<ref>سوره هود، آیه ۸۶.</ref> درباره ائمه(ع) نازل شده است.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۱۰۲. (ابن شهرآشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.)</ref> | ||
به دستور هشام بن عبدالملک، امام باقر(ع) را به شام بردند. هنگام بازگشت به مدینه هشام فرمان داد بازارها را بر روی آن حضرت و همراهانش ببندند و آنان را از خوراک و آشامیدنی محروم سازند وقتی به شهر مدینه رسیدند، مردم در شهر را بر رویشان بستند و اصحاب آن حضرت به سبب کمبود آب و غذا به زحمت افتادند و به آن بزرگوار شکایت بردند. امام باقر(ع) بالای کوهی مشرف به شهر رفت و با صدای بلند فرمودند: | به دستور هشام بن عبدالملک، امام باقر(ع) را به شام بردند. هنگام بازگشت به مدینه هشام فرمان داد بازارها را بر روی آن حضرت و همراهانش ببندند و آنان را از خوراک و آشامیدنی محروم سازند وقتی به شهر مدینه رسیدند، مردم در شهر را بر رویشان بستند و اصحاب آن حضرت به سبب کمبود آب و غذا به زحمت افتادند و به آن بزرگوار شکایت بردند. امام باقر(ع) بالای کوهی مشرف به شهر رفت و با صدای بلند فرمودند: {{عربی|یَا أَهْلَ الْمَدِینَةِ الظَّالِمِ أَهْلُها أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ یَقُولُ اللَّهُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ}}؛ ای اهل شهری که مردمانش ستمگرند! به خداوند سبحانه و تعالی سوگند! من بقیة اللّه هستم. خداوند سبحانه و تعالی فرمود: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید.<ref>کافی، ج ۱، ص۴۷۱، ح ۵.</ref><ref>خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۱۶ ـ ۱۱۸. </ref><ref>مجتبی تونهای، موعودنامه، ص۱۷۱.</ref> | ||
در زیارت جامعۀ کبیره آمده است: | در زیارت جامعۀ کبیره آمده است: {{عربی|السَّلَامُ عَلَی الْأَئِمَّة... وَ بَقِیَّةِ اللَّهِ...}}؛ «سلام بر امامان که... بقیة اللّه هستند...»<ref> من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص۶۰۹.</ref> نجمه مادر گرامی حضرت رضا(ع) فرمودند: چون فرزندم به دنیا آمد، پسر را در پارچه سفیدی پیچیده به دست پدر دادم در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفتند و کامش را با آب فرات برداشته به من برگرداندند و فرمودند: {{عربی|خُذِیهِ فَإِنَّهُ بَقِیَّةُ اللَّهِ تَعَالَی فِی أَرْضِه}}؛ «بگیر او را بدرستی که او بقیه الله عزّ و جلّ است در زمین.»<ref>عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص۲۰.</ref> | ||
== بَقِیَّتُ اللَّه بودن امام مهدی(ع) == | == بَقِیَّتُ اللَّه بودن امام مهدی(ع) == | ||
در آیه ۸۶ | در آیه ۸۶ سوره هود گرچه مخاطب قوم شعیباند، و منظور از «بَقِیَّتُ اللَّه» سود و سرمایه حلال و پاداش الهی است؛ ولی هر موجود نافع که از طرف خداوند برای بشر باقی مانده و مایه خیر و سعادت او گردد، «بَقِیَّتُ اللَّهِ» محسوب میشود. از اینرو تمام پیامبران و پیشوایان بزرگ "بقیة الله" هستند، تمام رهبران راستین که پس از مبارزه با یک دشمن سرسخت برای یک قوم و ملت باقی میمانند از این نظر "بقیة الله" هستند.<ref>خدامراد سلیمیان، درسنامه مهدویت ج۱، ص۲۱۹ـ ۲۲۱.</ref> | ||
از آنجا که مهدی موعود(ع) آخرین پیشوا و بزرگترین رهبر انقلابی پس از قیام پیامبر اسلام(ص) است یکی از روشنترین مصادیق «بَقِیَّتُ اللَّه» میباشد و از همه به این لقب شایستهتر است، بخصوص که تنها باقیمانده بعد از پیامبران و امامان است و در روایات متعددی به آن اشاره شده است.<ref>يوسفيان، مهدى، امام مهدى در قرآن، تهران، بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود، چاپ چهارم، ۱۳۸۷ش، ص۷۸.</ref><ref>نجفی، محمد جواد، تفسیرآسان، تهران، کتابفروشی اسلامی، ۱۳۹۸ق، ج۷، ص۳۶۴.</ref><ref>خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۴۱.</ref> و به حدّی این لقب با آن سرور ارتباط پیدا نموده که به صورت لقب اختصاصی حضرتش درآمده است به طوری که تا بقیة الله گفته میشود جز آن بقیة الله منتظر به نظر نمیآید؛ شاید سرّ مطلب این باشد که این بقیة الله، بقیۀ تمام بقیة اللههاست و پس از او دیگر بقیة اللهی نیست.<ref>مجتبی تونهای، موعودنامه، ص۱۷۱.</ref> | از آنجا که مهدی موعود(ع) آخرین پیشوا و بزرگترین رهبر انقلابی پس از قیام پیامبر اسلام(ص) است یکی از روشنترین مصادیق «بَقِیَّتُ اللَّه» میباشد و از همه به این لقب شایستهتر است، بخصوص که تنها باقیمانده بعد از پیامبران و امامان است و در روایات متعددی به آن اشاره شده است.<ref>يوسفيان، مهدى، امام مهدى در قرآن، تهران، بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود، چاپ چهارم، ۱۳۸۷ش، ص۷۸.</ref><ref>نجفی، محمد جواد، تفسیرآسان، تهران، کتابفروشی اسلامی، ۱۳۹۸ق، ج۷، ص۳۶۴.</ref><ref>خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۴۱.</ref> و به حدّی این لقب با آن سرور ارتباط پیدا نموده که به صورت لقب اختصاصی حضرتش درآمده است به طوری که تا بقیة الله گفته میشود جز آن بقیة الله منتظر به نظر نمیآید؛ شاید سرّ مطلب این باشد که این بقیة الله، بقیۀ تمام بقیة اللههاست و پس از او دیگر بقیة اللهی نیست.<ref>مجتبی تونهای، موعودنامه، ص۱۷۱.</ref> | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
در دعاها، زیارتها و روایات، از امام زمان به عنوان "بقیة الله" یاد شده و اشاره به آن است که او ذخیرۀ الهی برای اصلاح جهان و مبارزه با ظالمان و نجات مستضعفان است.<ref>خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۴۱.</ref> | در دعاها، زیارتها و روایات، از امام زمان به عنوان "بقیة الله" یاد شده و اشاره به آن است که او ذخیرۀ الهی برای اصلاح جهان و مبارزه با ظالمان و نجات مستضعفان است.<ref>خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۴۱.</ref> | ||
امام باقر(ع) فرمودند: «نخستین سخن حضرت مهدی(ع) پس از ظهور این آیه است که میفرماید: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید». آنگاه میفرماید: «منم بقیة اللّه و حجّت و خلیفۀ او در میان شما» در آن زمان هرکس بر آن حضرت سلام کند میگوید: {{عربی|السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ}}»<ref> | امام باقر(ع) فرمودند: {{عربی|أَوَّلُ مَا یَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ الْآیَةُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ثُمَّ یَقُولُ أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ خَلِیفَتُهُ وَ حُجَّتُهُ عَلَیْکُمْ فَلَا یُسَلِّمُ عَلَیْهِ مُسَلِّمٌ إِلَّا قَالَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ}}؛ «نخستین سخن حضرت مهدی(ع) پس از ظهور این آیه است که میفرماید: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید». آنگاه میفرماید: «منم بقیة اللّه و حجّت و خلیفۀ او در میان شما» در آن زمان هرکس بر آن حضرت سلام کند میگوید: {{عربی|السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ}}»<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۳۰، ح۱۶.</ref><ref>خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۱۶ ـ ۱۱۸.</ref><ref>عباس حیدرزاده، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۷۵.</ref> | ||
وقتی احمد بن اسحاق بن سعد اشعری به محضر امام عسکری(ع) شرفیاب شد و دربارۀ جانشین آن حضرت پرسید آن حضرت کودکی خردسال همچون قرص ماه را به او نشان داد. احمد بن اسحاق پرسید: «آیا نشانهای هست تا قلبم اطمینان یابد؟» آن کودک زبان گشود و با زبان عربی فصیح فرمودند: «من بقیة اللّه بر زمین و منتقم از دشمنان او هستم. ای احمد بن اسحاق! بعد از دیدن این کرامت، نشانهای طلب نکن»<ref> | وقتی احمد بن اسحاق بن سعد اشعری به محضر امام عسکری(ع) شرفیاب شد و دربارۀ جانشین آن حضرت پرسید آن حضرت کودکی خردسال همچون قرص ماه را به او نشان داد. احمد بن اسحاق پرسید: «آیا نشانهای هست تا قلبم اطمینان یابد؟» آن کودک زبان گشود و با زبان عربی فصیح فرمودند: {{عربی|أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ الْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِ فَلَا تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَیْنٍ یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاق}}؛ «من بقیة اللّه بر زمین و منتقم از دشمنان او هستم. ای احمد بن اسحاق! بعد از دیدن این کرامت، نشانهای طلب نکن»<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۳۸۴، ح ۱.</ref><ref>مجتبی تونهای، موعودنامه، ص۱۷۱.</ref><ref>خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۱۶ ـ ۱۱۸.</ref> | ||
در دعای ندبه آمده است: | در دعای ندبه آمده است: {{عربی|أَیْنَ بَقِیَّةُ اللَّهِ الَّتِی لَا تَخْلُو مِنَ الْعِتْرَةِ الْهَادِیَة}}؛ «کجاست آن بقیة اللّه که از عترت هدایتگر بیرون نیست؟»<ref>سید بن طاووس، الاقبال، ص۲۹۷.</ref> و در زیارت آلیاسین نیز به صورت {{عربی|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِه}} به او سلام داده شده است.<ref> ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۶۹. (ابنمشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، تصحیح: جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ق.)</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۴۵
 | این مقاله هماکنون به دست R.bahmani در حال ویرایش است. |
معنای بقیة الله به عنوان یکی از صفات امام زمان چیست؟
معناشناسی
بَقِیَّتُ الله (به فارسی: باقیمانده خدا)[۱] عبارتی در آیه ۸۶ سوره هود و خطاب به قوم شعیب است و مراد از آن «سود و سرمایه حلال» یا «پاداش معنوی» که تا ابد باقی میماند، دانسته شده است.[۲]
کاربرد بَقِیَّتُ اللَّه درباره اهل بیت
بقیة الله در احادیث شیعه به امامان معصوم تفسیر شده است. ابنشهرآشوب گفته است آیه الگو:متن قرآن[۳] درباره ائمه(ع) نازل شده است.[۴]
به دستور هشام بن عبدالملک، امام باقر(ع) را به شام بردند. هنگام بازگشت به مدینه هشام فرمان داد بازارها را بر روی آن حضرت و همراهانش ببندند و آنان را از خوراک و آشامیدنی محروم سازند وقتی به شهر مدینه رسیدند، مردم در شهر را بر رویشان بستند و اصحاب آن حضرت به سبب کمبود آب و غذا به زحمت افتادند و به آن بزرگوار شکایت بردند. امام باقر(ع) بالای کوهی مشرف به شهر رفت و با صدای بلند فرمودند: «یَا أَهْلَ الْمَدِینَةِ الظَّالِمِ أَهْلُها أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ یَقُولُ اللَّهُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ»؛ ای اهل شهری که مردمانش ستمگرند! به خداوند سبحانه و تعالی سوگند! من بقیة اللّه هستم. خداوند سبحانه و تعالی فرمود: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید.[۵][۶][۷]
در زیارت جامعۀ کبیره آمده است: «السَّلَامُ عَلَی الْأَئِمَّة... وَ بَقِیَّةِ اللَّهِ...»؛ «سلام بر امامان که... بقیة اللّه هستند...»[۸] نجمه مادر گرامی حضرت رضا(ع) فرمودند: چون فرزندم به دنیا آمد، پسر را در پارچه سفیدی پیچیده به دست پدر دادم در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفتند و کامش را با آب فرات برداشته به من برگرداندند و فرمودند: «خُذِیهِ فَإِنَّهُ بَقِیَّةُ اللَّهِ تَعَالَی فِی أَرْضِه»؛ «بگیر او را بدرستی که او بقیه الله عزّ و جلّ است در زمین.»[۹]
بَقِیَّتُ اللَّه بودن امام مهدی(ع)
در آیه ۸۶ سوره هود گرچه مخاطب قوم شعیباند، و منظور از «بَقِیَّتُ اللَّه» سود و سرمایه حلال و پاداش الهی است؛ ولی هر موجود نافع که از طرف خداوند برای بشر باقی مانده و مایه خیر و سعادت او گردد، «بَقِیَّتُ اللَّهِ» محسوب میشود. از اینرو تمام پیامبران و پیشوایان بزرگ "بقیة الله" هستند، تمام رهبران راستین که پس از مبارزه با یک دشمن سرسخت برای یک قوم و ملت باقی میمانند از این نظر "بقیة الله" هستند.[۱۰]
از آنجا که مهدی موعود(ع) آخرین پیشوا و بزرگترین رهبر انقلابی پس از قیام پیامبر اسلام(ص) است یکی از روشنترین مصادیق «بَقِیَّتُ اللَّه» میباشد و از همه به این لقب شایستهتر است، بخصوص که تنها باقیمانده بعد از پیامبران و امامان است و در روایات متعددی به آن اشاره شده است.[۱۱][۱۲][۱۳] و به حدّی این لقب با آن سرور ارتباط پیدا نموده که به صورت لقب اختصاصی حضرتش درآمده است به طوری که تا بقیة الله گفته میشود جز آن بقیة الله منتظر به نظر نمیآید؛ شاید سرّ مطلب این باشد که این بقیة الله، بقیۀ تمام بقیة اللههاست و پس از او دیگر بقیة اللهی نیست.[۱۴]
بقیة الله بودن امام مهدی(ع) در روایات
در دعاها، زیارتها و روایات، از امام زمان به عنوان "بقیة الله" یاد شده و اشاره به آن است که او ذخیرۀ الهی برای اصلاح جهان و مبارزه با ظالمان و نجات مستضعفان است.[۱۵]
امام باقر(ع) فرمودند: «أَوَّلُ مَا یَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ الْآیَةُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ثُمَّ یَقُولُ أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ خَلِیفَتُهُ وَ حُجَّتُهُ عَلَیْکُمْ فَلَا یُسَلِّمُ عَلَیْهِ مُسَلِّمٌ إِلَّا قَالَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ»؛ «نخستین سخن حضرت مهدی(ع) پس از ظهور این آیه است که میفرماید: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید». آنگاه میفرماید: «منم بقیة اللّه و حجّت و خلیفۀ او در میان شما» در آن زمان هرکس بر آن حضرت سلام کند میگوید: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ»»[۱۶][۱۷][۱۸]
وقتی احمد بن اسحاق بن سعد اشعری به محضر امام عسکری(ع) شرفیاب شد و دربارۀ جانشین آن حضرت پرسید آن حضرت کودکی خردسال همچون قرص ماه را به او نشان داد. احمد بن اسحاق پرسید: «آیا نشانهای هست تا قلبم اطمینان یابد؟» آن کودک زبان گشود و با زبان عربی فصیح فرمودند: «أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ الْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِ فَلَا تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَیْنٍ یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاق»؛ «من بقیة اللّه بر زمین و منتقم از دشمنان او هستم. ای احمد بن اسحاق! بعد از دیدن این کرامت، نشانهای طلب نکن»[۱۹][۲۰][۲۱]
در دعای ندبه آمده است: «أَیْنَ بَقِیَّةُ اللَّهِ الَّتِی لَا تَخْلُو مِنَ الْعِتْرَةِ الْهَادِیَة»؛ «کجاست آن بقیة اللّه که از عترت هدایتگر بیرون نیست؟»[۲۲] و در زیارت آلیاسین نیز به صورت «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِه» به او سلام داده شده است.[۲۳]
مطالعه بیشتر
- زریاب، عباس، «بقیة الله»، در دانشنامه جهان اسلام، ج۳، تهران، بنیاد دایرهالمعارف اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش.
- حضرت بقیة الله صلوات الله علیه، محمد شجاعی، تهران، سروش، ۱۳۹۷ش.
- بقیه الله ذخیره همه خوبیها، ناصر نظارات.
منابع
- ↑ قرشى بنايى، على اكبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۲۱۷.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، دار المعرفه، چاپ اول، ج۵، ص۲۸۶.
- ↑ سوره هود، آیه ۸۶.
- ↑ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۱۰۲. (ابن شهرآشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.)
- ↑ کافی، ج ۱، ص۴۷۱، ح ۵.
- ↑ خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۱۶ ـ ۱۱۸.
- ↑ مجتبی تونهای، موعودنامه، ص۱۷۱.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص۶۰۹.
- ↑ عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص۲۰.
- ↑ خدامراد سلیمیان، درسنامه مهدویت ج۱، ص۲۱۹ـ ۲۲۱.
- ↑ يوسفيان، مهدى، امام مهدى در قرآن، تهران، بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود، چاپ چهارم، ۱۳۸۷ش، ص۷۸.
- ↑ نجفی، محمد جواد، تفسیرآسان، تهران، کتابفروشی اسلامی، ۱۳۹۸ق، ج۷، ص۳۶۴.
- ↑ خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۴۱.
- ↑ مجتبی تونهای، موعودنامه، ص۱۷۱.
- ↑ خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۴۱.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۳۰، ح۱۶.
- ↑ خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۱۶ ـ ۱۱۸.
- ↑ عباس حیدرزاده، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۷۵.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۳۸۴، ح ۱.
- ↑ مجتبی تونهای، موعودنامه، ص۱۷۱.
- ↑ خدامراد سلیمیان، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۱۶ ـ ۱۱۸.
- ↑ سید بن طاووس، الاقبال، ص۲۹۷.
- ↑ ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۶۹. (ابنمشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، تصحیح: جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ق.)