پیش نویس:واسطه فیض در شیعه: تفاوت میان نسخهها
Mohammad7576 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammad7576 (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== ائمه اطهار(ع)، واسطه فیض میان خالق و مخلوقات == | == ائمه اطهار(ع)، واسطه فیض میان خالق و مخلوقات == | ||
{{درگاه|سنت}} | تمام فیض هایی که از جانب خداوند به بندگان می رسد، ابتدا در اختیار واسطه فیض اصلی یعنی حضرت محمد(ص) قرار می گیرد و سپس به امام علی(ع) و پس از ایشان به امام حسن(ع) و سپس به ترتیب به سایر ائمه(ع) می رسد.<ref>{{پک|1=صفار|2=1404|ک=بصائر الدرجات في فضائل آل محمّد صلّى الله عليهم|ص=377|ج=1}}</ref><ref>{{پک|1=جوادی آملی|2=1388|ک=ادب فنای مقربان|ص=440|ج=3}}</ref>{{درگاه|سنت}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=تسنیم|سال=1389|پیوند=|نام=عبدالله|نام خانوادگی=جوادی آملی|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسه اسراء|مکان=قم|کوشش=احمد قدسی|مترجم=}} | * {{یادکرد کتاب|عنوان=تسنیم|سال=1389|پیوند=|نام=عبدالله|نام خانوادگی=جوادی آملی|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسه اسراء|مکان=قم|کوشش=احمد قدسی|مترجم=}} | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=ادب فنای مقربان|سال=1389|پیوند=|نام=عبدالله|نام خانوادگی=جوادی آملی|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسه اسراء|مکان=قم|کوشش=|مترجم=}} | * {{یادکرد کتاب|عنوان=ادب فنای مقربان|سال=1389|پیوند=|نام=عبدالله|نام خانوادگی=جوادی آملی|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسه اسراء|مکان=قم|کوشش=|مترجم=}} | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=بصائر الدرجات في فضائل آل محمّد صلّى الله عليهم|سال=1404|پیوند=|نام=محمد بن حسن|نام خانوادگی=صفار|پیوند نویسنده=|ناشر=مكتبة آية الله المرعشي النجفي|مکان=قم|کوشش=کوچه باغی|مترجم=}} | |||
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۴۸
 | این متن یک پیشنویس است که در وضعیت در دست نگارش قرار دارد |
آیا در عقاید شیعی، باور به واسطه فیض میان خالق و مخلوقات وجود دارد؟ در صورت وجود این باور، چه موجودی واسطه می باشد و مقصود از فیض چیست؟
اعتقاد به وجود واسطه فیض
در معارف تشیع به این مطلب تصریح شده است که مخلوقات قابلیت تماس مستقیم با خالق را ندارند.[۱] در کلام مفسرین نیز این مطلب وجود دارد که دلیل بی واسطه اقدام نکردن خداوند در تدبیر امور زمین و رشد دادن نفوس بندگان و اهداف دیگر، این است که بندگان قصور دارند و قابلیت دریافت مستقیم فیوضات را ندارند. لذا رسیدن هر گونه فیض و بهره ای از سوی خدا به مخلوقات نیازمند به واسطه است.[۲]
منظور از فیض
منظور از فیض هرگونه امر حقیقی و وجودی است که از خالق به مخلوقات می رسد. لذا شامل اصل وجود و هستی مخلوقات، هدایت مخلوقات، علم و آگاهی مخلوقات و ... می گردد.[۳][۴]
ائمه اطهار(ع)، واسطه فیض میان خالق و مخلوقات
تمام فیض هایی که از جانب خداوند به بندگان می رسد، ابتدا در اختیار واسطه فیض اصلی یعنی حضرت محمد(ص) قرار می گیرد و سپس به امام علی(ع) و پس از ایشان به امام حسن(ع) و سپس به ترتیب به سایر ائمه(ع) می رسد.[۵][۶]
پانویس
- ↑ کلینی، «باب الاضطرار الی الحجة»، كافي( ط- دار الحديث)، 1: 410.
- ↑ جوادی آملی، تسنیم، 3: 128.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 1: 377.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 3: 108.
- ↑ صفار، بصائر الدرجات في فضائل آل محمّد صلّى الله عليهم، 1: 377.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 3: 440.
منابع
- کلینی، محمد بن یعقوب (۱۴۲۹). كافي( ط- دار الحديث). قم: دار الحديث.
- جوادی آملی، عبدالله (۱۳۸۹). تسنیم. به کوشش احمد قدسی. قم: مؤسسه اسراء.
- جوادی آملی، عبدالله (۱۳۸۹). ادب فنای مقربان. قم: مؤسسه اسراء.
- صفار، محمد بن حسن (۱۴۰۴). بصائر الدرجات في فضائل آل محمّد صلّى الله عليهم. به کوشش کوچه باغی. قم: مكتبة آية الله المرعشي النجفي.