پیش نویس:مرجع تقلید: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «{{شروع متن}}{{سوال}} {{پایان سوال}}{{پاسخ}} == منابع == {{پانویس|۲}} {{شاخه | شاخه اصلی = | شاخه فرعی۱ = | شاخه فرعی۲ = | شاخه فرعی۳ = }} {{ارزیابی | شناسه = <!--خالی | شد--> | عکس = <!--خالی | شد--> | درگاه = <!--خالی | شد--> | ادبیات = <!--خالی | شد--> | پیوند = <!--خالی | شد--...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}}{{سوال}} | {{شروع متن}}{{سوال}}مرجع تقلید کیست و مرجعیت به چه معناست و دارای چه ویژگیهایی میباشد و وظایف مرجع تقلید چیست؟ | ||
{{پایان سوال}}{{پاسخ}} | {{پایان سوال}}{{پاسخ}} | ||
== مرجع تقلید و مرجعیت == | |||
مرجع تقلید در فقه شیعه به فردی گفته میشود که دارای شرایط خاصی است و توانایی استنباط احکام شرعی از منابع دینی (قرآن، سنت، عقل و اجماع) را دارد. این فرد به دلیل دانش عمیق و تخصص در علوم دینی، به عنوان یک راهنمای دینی برای مقلدین (پیروان) عمل میکند. مقلدین در مسائل شرعی و احکام دینی از فتواها و نظرات مرجع تقلید خود پیروی میکنند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تحریر الوسیله|سال=1390|نام=روح الله|نام خانوادگی=خمینی|ناشر=مؤسسهی تنظیم و نشر آثار امام خمینی|صفحه=7|مکان=قم}}</ref> | |||
همچنین مرجعیت مفهومی است که به نقش و جایگاه یک عالم دینی (مرجع تقلید) اشاره دارد. این مفهوم شامل مسئولیتها، اختیارات و وظایفی است که یک مرجع تقلید در هدایت دینی، اجتماعی و گاهی سیاسی جامعهی شیعه بر عهده دارد. مرجعیت دو بعد اصلی دارد:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تحریر الوسیله|سال=1390|نام=روح الله|نام خانوادگی=خمینی|ناشر=مؤسسهی تنظیم و نشر آثار امام خمینی|صفحه=11|مکان=قم}}</ref> | |||
# بعد علمی: توانایی استنباط احکام شرعی از منابع دینی | |||
# بعد اجتماعی: هدایت مردم در مسائل دینی، اخلاقی و گاهی اجتماعی و سیاسی | |||
== شرایط مرجع تقلید == | |||
مرجع تقلید باید دارای شرایط خاصی باشد تا بتواند به عنوان مرجع دینی شناخته شود. این شرایط در منابع فقهی به طور مفصل بررسی شدهاند. برخی از مهمترین شرایط عبارتند از: | |||
* اجتهاد: به معنای توانایی استنباط احکام شرعی از منابع اصلی دین (قرآن، سنت، عقل و اجماع) است. یزدی در عروه الوثقی تقلید را اینگونه تعریف میکند: "التقلید هو الرجوع إلی المجتهد الجامع لشرائط الفتوی؛ تقلید، مراجعه به مجتهدی است که شرایط فتوا دادن را دارا باشد"<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=العروه الوثقی|سال=1378|نام=سید محمدکاظم|نام خانوادگی=یزدی|ناشر=دار الکتب الاسلامیه|صفحه=6}}</ref> بیتردید کسی که مجتهد باشد، میتواند حکم صحیحی را صادر کرده و شرایط فتوا را داراست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=العروه الوثقی|سال=1378|نام=سید محمدکاظم|نام خانوادگی=یزدی|ناشر=دار الکتب الاسلامیه|صفحه=7}}</ref> | |||
* عدالت: عدالت به معنای داشتن تقوا و پرهیزگاری در رفتار و اعمال است.<ref group="یادداشت">عدالت در علم فقه، دارای معانی متفاوتی میباشد که در اینجا به معنای تقوا و پرهیزگاری میباشد.</ref> امام خمینی در تحریر الوسیله میفرمایند: "''یجب أن یکون المجتهد عادلاً، یعنی متصفاً بالتقوی و الورع؛ واجب است که مجتهد عادل باشد، یعنی متصف به تقوا و پرهیزگاری باشد"<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تحریر الوسیله|سال=1390|نام=روح الله|نام خانوادگی=خمینی|ناشر=مؤسسهی تنظیم و نشر آثار امام خمینی|صفحه=13|مکان=قم}}</ref>'' | |||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۴۴
سؤال
مرجع تقلید کیست و مرجعیت به چه معناست و دارای چه ویژگیهایی میباشد و وظایف مرجع تقلید چیست؟
مرجع تقلید و مرجعیت
مرجع تقلید در فقه شیعه به فردی گفته میشود که دارای شرایط خاصی است و توانایی استنباط احکام شرعی از منابع دینی (قرآن، سنت، عقل و اجماع) را دارد. این فرد به دلیل دانش عمیق و تخصص در علوم دینی، به عنوان یک راهنمای دینی برای مقلدین (پیروان) عمل میکند. مقلدین در مسائل شرعی و احکام دینی از فتواها و نظرات مرجع تقلید خود پیروی میکنند.[۱] همچنین مرجعیت مفهومی است که به نقش و جایگاه یک عالم دینی (مرجع تقلید) اشاره دارد. این مفهوم شامل مسئولیتها، اختیارات و وظایفی است که یک مرجع تقلید در هدایت دینی، اجتماعی و گاهی سیاسی جامعهی شیعه بر عهده دارد. مرجعیت دو بعد اصلی دارد:[۲]
- بعد علمی: توانایی استنباط احکام شرعی از منابع دینی
- بعد اجتماعی: هدایت مردم در مسائل دینی، اخلاقی و گاهی اجتماعی و سیاسی
شرایط مرجع تقلید
مرجع تقلید باید دارای شرایط خاصی باشد تا بتواند به عنوان مرجع دینی شناخته شود. این شرایط در منابع فقهی به طور مفصل بررسی شدهاند. برخی از مهمترین شرایط عبارتند از:
- اجتهاد: به معنای توانایی استنباط احکام شرعی از منابع اصلی دین (قرآن، سنت، عقل و اجماع) است. یزدی در عروه الوثقی تقلید را اینگونه تعریف میکند: "التقلید هو الرجوع إلی المجتهد الجامع لشرائط الفتوی؛ تقلید، مراجعه به مجتهدی است که شرایط فتوا دادن را دارا باشد"[۳] بیتردید کسی که مجتهد باشد، میتواند حکم صحیحی را صادر کرده و شرایط فتوا را داراست.[۴]
- عدالت: عدالت به معنای داشتن تقوا و پرهیزگاری در رفتار و اعمال است.[یادداشت ۱] امام خمینی در تحریر الوسیله میفرمایند: "یجب أن یکون المجتهد عادلاً، یعنی متصفاً بالتقوی و الورع؛ واجب است که مجتهد عادل باشد، یعنی متصف به تقوا و پرهیزگاری باشد"[۵]
منابع
- ↑ خمینی، روح الله (۱۳۹۰). تحریر الوسیله. قم: مؤسسهی تنظیم و نشر آثار امام خمینی. ص۷.
- ↑ خمینی، روح الله (۱۳۹۰). تحریر الوسیله. قم: مؤسسهی تنظیم و نشر آثار امام خمینی. ص۱۱.
- ↑ یزدی، سید محمدکاظم (۱۳۷۸). العروه الوثقی. دار الکتب الاسلامیه. ص۶.
- ↑ یزدی، سید محمدکاظم (۱۳۷۸). العروه الوثقی. دار الکتب الاسلامیه. ص۷.
- ↑ خمینی، روح الله (۱۳۹۰). تحریر الوسیله. قم: مؤسسهی تنظیم و نشر آثار امام خمینی. ص۱۳.
- ↑ عدالت در علم فقه، دارای معانی متفاوتی میباشد که در اینجا به معنای تقوا و پرهیزگاری میباشد.