فال حافظ: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
فال حافظ را پیشبینی خیر یا شر بودن نتیجه عملی یا پیشگویی سرنوشت کسی با بهرهگیری از دیوان حافظ دانسته شده است<ref>یاحقی، محمدجعفر، «حافظ، فال»، دانشنامه فرهنگ مردم ایران، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۹۴ش، ج۳، ذیل واژه.</ref> فالگرفتن یا تفأل بهمعنای پیشبینی خوشبینانه و امیدبخش درباره امور دانسته شده است؛ برخلاف تَطَیُّر که پیشبینی بد داشتن راجع به رخدادهای آینده است.<ref>طریقهدار، ابوالفضل، کندوکاوی درباره استخاره و تفأل، قم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۷ش، ص۱۱۷.</ref> | فال حافظ را پیشبینی خیر یا شر بودن نتیجه عملی یا پیشگویی سرنوشت کسی با بهرهگیری از دیوان حافظ دانسته شده است<ref>یاحقی، محمدجعفر، «حافظ، فال»، دانشنامه فرهنگ مردم ایران، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۹۴ش، ج۳، ذیل واژه.</ref> فالگرفتن یا تفأل بهمعنای پیشبینی خوشبینانه و امیدبخش درباره امور دانسته شده است؛ برخلاف تَطَیُّر که پیشبینی بد داشتن راجع به رخدادهای آینده است.<ref>طریقهدار، ابوالفضل، کندوکاوی درباره استخاره و تفأل، قم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۷ش، ص۱۱۷.</ref> | ||
گفته شده که در ایران از گذشته فالزدن به کتاب، بهویژه کتابهای مشایخ صوفیه، مانند مثنوی، و کتابهای دیگر مانند شاهنامه مرسوم بوده است. از میان کتابهای فارسی، فالگرفتن با دیوان حافظ شهرت و جایگاه ویژهای یافته و از گذشته میان خاص و عام رایج بوده است.<ref>یاحقی، «حافظ، فال»، ج۳، ذیل واژه.</ref> | گفته شده که در ایران از گذشته فالزدن به کتاب، بهویژه کتابهای مشایخ صوفیه، مانند مثنوی، و کتابهای دیگر مانند شاهنامه مرسوم بوده است. از میان کتابهای فارسی، فالگرفتن با دیوان حافظ شهرت و جایگاه ویژهای یافته و از گذشته میان خاص و عام رایج بوده است. وجود اشاراتی به فالزدن و فال در دیوان حافظ را یکی از عوامل رویآوردن مردم به فالگرفتن از دیوان حافظ دانسته شده است.<ref>یاحقی، «حافظ، فال»، ج۳، ذیل واژه.</ref> | ||
== از نظر فقهی == | == از نظر فقهی == |
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۵
این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
سؤال
آیا فال حافظ واقعیت دارد؟
معرفی و پیشینه
فال حافظ را پیشبینی خیر یا شر بودن نتیجه عملی یا پیشگویی سرنوشت کسی با بهرهگیری از دیوان حافظ دانسته شده است[۱] فالگرفتن یا تفأل بهمعنای پیشبینی خوشبینانه و امیدبخش درباره امور دانسته شده است؛ برخلاف تَطَیُّر که پیشبینی بد داشتن راجع به رخدادهای آینده است.[۲]
گفته شده که در ایران از گذشته فالزدن به کتاب، بهویژه کتابهای مشایخ صوفیه، مانند مثنوی، و کتابهای دیگر مانند شاهنامه مرسوم بوده است. از میان کتابهای فارسی، فالگرفتن با دیوان حافظ شهرت و جایگاه ویژهای یافته و از گذشته میان خاص و عام رایج بوده است. وجود اشاراتی به فالزدن و فال در دیوان حافظ را یکی از عوامل رویآوردن مردم به فالگرفتن از دیوان حافظ دانسته شده است.[۳]