معجزات حضرت موسی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
حضرت موسی(ع) بر پایه آیه ۱۰۱ [[سوره اسراء]]، نُه نشانه و معجزه آورد. آیت‌الله مکارم شیرازی مرجع تقلید و مفسر، معتقد است منظور از این نُه نشانه، معجزاتی است که موسی برای فرعون و آل فرعون آورد و شامل معجزاتی که موسی پس از نجات دادن قوم خود بنی‌اسرائیل، برای آنها آورد نمی‌شود.<ref name=":1">مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۲، ص۳۱۰.</ref> او معجزات نه‌گانه را بر اساس آیاتی از قرآن، چنین دانسته است:<ref name=":1" />
حضرت موسی(ع) بر پایه آیه ۱۰۱ [[سوره اسراء]]، نُه نشانه و معجزه آورد. آیت‌الله مکارم شیرازی مرجع تقلید و مفسر، معتقد است منظور از این نُه نشانه، معجزاتی است که موسی برای فرعون و آل فرعون آورد و شامل معجزاتی که موسی پس از نجات دادن قوم خود بنی‌اسرائیل، برای آنها آورد نمی‌شود.<ref name=":1">مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۲، ص۳۱۰.</ref> او معجزات نه‌گانه را بر اساس آیاتی از قرآن، چنین دانسته است:<ref name=":1" />


*'''تبدیل عصا به مار''': موسی(ع) عصایش را می‌انداخت و آن به مار تبدیل می‌شد. این معجزه برای هدایت فرعونیان بود.<ref>طه:۲۰؛ نمل: ۱۰.</ref>
*'''تبدیل عصا به مار''': موسی(ع) عصایش را می‌انداخت و آن به مار تبدیل می‌شد.<ref>طه:۲۰؛ نمل: ۱۰.</ref>
*
*
* '''ید بیضا''': موسی دستش را در گریبان خود می‌کرد، وقتی بیرون می‌آورد سفید و درخشان بود. این معجزه برای هدایت آل فرعون بود.<ref>نمل: ۱۲.</ref>
* '''ید بیضا''': موسی دستش را در گریبان خود می‌کرد، وقتی بیرون می‌آورد سفید و درخشان بود.<ref>نمل: ۱۲.</ref>
*
*
* '''توفان''': توفان و سیلی بزرگ در مصر <ref name=":2">هاشمی رفسنجانی، اکبر، فرهنگ قرآن، قم، بوستان کتاب قم، ۱۳۸۵ش، ج۱۹، ص۴۲۵.</ref> و یکی از نشانه‌های پنچ‌گانه‌ برای آل فرعون بود، تا پس از نپذیرفتن دعوت موسی(ع)، پشیمان شوند.<ref name=":3">اعراف: ۱۳۳.</ref>
* '''توفان''': توفان و سیلی بزرگ در مصر <ref name=":2">هاشمی رفسنجانی، اکبر، فرهنگ قرآن، قم، بوستان کتاب قم، ۱۳۸۵ش، ج۲۹، ص۴۲۵.</ref> و یکی از نشانه‌های پنچ‌گانه‌ برای آل فرعون بود، تا پس از نپذیرفتن دعوت موسی(ع)، پشیمان شوند.<ref name=":3">اعراف: ۱۳۳.</ref>
*
*
* '''هجوم ملخ''': هجوم ملخ‌ها که کشاورزی و درختان فروعونیان را از میان برد و یکی از نشانه‌های پنج‌گانه برای آنها بود.<ref name=":3" />
* '''هجوم ملخ''': هجوم ملخ‌ها که کشاورزی و درختان فروعونیان را از میان برد و یکی از نشانه‌های پنج‌گانه برای آنها بود.<ref name=":3" />
خط ۲۶: خط ۲۶:
*
*
* '''کمبود میوه‌ها''': که بر اساس آیه ۱۳۰ سوره اعراف، یکی از معجزات موسی(ع) دانسته شده که برای ایجاد پشیمانی در آل فرعون فرستاده شد.<ref name=":1" />
* '''کمبود میوه‌ها''': که بر اساس آیه ۱۳۰ سوره اعراف، یکی از معجزات موسی(ع) دانسته شده که برای ایجاد پشیمانی در آل فرعون فرستاده شد.<ref name=":1" />
غرق شدن فرعونیان، معجزه محسوب نشده است؛‌ با این استدلال که این کار برای هدایت آنها نبود؛ بلکه عذاب و برای هلاکت آنها بود.<ref name=":1" />
== معجزات برای بنی‌اسرائیل ==
== معجزات برای بنی‌اسرائیل ==


معجزاتی که حضرت موسی(ع) برای قوم خود، بنی‌اسرائیل آورد را چنین شمرده‌اند:


شکافته شدن دریا: به گونه‌ای که بنی اسرائیل توانستند از آن بگذرند: «وَ إِذْ فَرَقْنا بِکُمُ الْبَحْرَ».<ref>بقره / ۵۰.</ref>
'''شکافته شدن دریا''':<ref>بقره / ۵۰.</ref> دريا با ضربه عصای موسی شکافت، بنی‌اسرائیل از دریا عبور کردند و فرعونیان که برای گرفتن آنها به دنبالشان می‌آمدند غرق شدند.<ref>هاشمی رفسنجانی، اکبر، فرهنگ قرآن، قم، بوستان کتاب قم، ۱۳۸۵ش، ج۲۹، ص۴۲۶.</ref>


نزول «من» و «سلوی»: «وَ أَنْزَلْنا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوی‏».<ref>بقره / ۵۷.</ref>
'''نزول مَنْ و سَلْویٰ''':<ref>بقره / ۵۷.</ref> من و سلوی دو خوراکی پاکیزه دانسته شده که به صورت معجزه برای قوم بنی‌اسرائیل نازل شد.<ref>هاشمی رفسنجانی، اکبر، فرهنگ قرآن، قم، بوستان کتاب قم، ۱۳۸۵ش، ج۲۹، ص۲۸۲.</ref>


جوشیدن چشمه‌ها از سنگ: «فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَه عَیْناً».<ref>بقره / ۶۰.</ref>
'''جوشیدن چشمه‌''': با اصابت عصای موسی به سنگ، دوازده چشمه آب از آن جاری شد.<ref>بقره / ۶۰.</ref>


قرار گرفتن کوه بالای سر بنی‌اسرائیل: جدا شدن قسمتی از کوه و قرار گرفتن همچون سایبانی فوق آنان: «وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ کَأَنَّهُ ظُلَّه».<ref>اعراف/ ۱۷۱.</ref>
'''قرار گرفتن کوه بالای سر بنی‌اسرائیل''':<ref>اعراف/ ۱۷۱.</ref> به گفته برخی مفسران، پس از اینکه بنی‌اسرائیل دستورات نازل شده در تورات را نپذیرفتند، قطعه بزرگی از کوه طور، بالای سر آنها قرار گرفت و شرط نجات یافتن آنها، پذیرفتن تورات اعلام شد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۲۹۴.</ref>  


زنده کردن مرده: بازگشت حیات و زندگی به مقتولی که قتل او مایه اختلاف شدید میان بنی اسرائیل شده بود: «فَقُلْنا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِها کَذلِکَ یُحْیِ اللَّهُ الْمَوْتی».<ref>بقره / ۷۳.</ref>
'''زنده کردن مرده''': موسی(ع) مقتولی که قتل او باعث اختلاف میان بنی اسرائیل شده بود را زنده کرد.<ref>بقره / ۷۳.</ref>






۱۴- استفاده از سایه ابرها که در حرارت شدید بیابان بطور معجزه‌آسایی بر سر آنها قرار می‌گرفت: «وَ ظَلَّلْنا عَلَیْکُمُ الْغَمامَ».<ref>بقره / ۵۷.</ref>{{پایان پاسخ}}
'''سایه انداختن ابر''':<ref>بقره / ۵۷.</ref> ابرها به صورت اعجازآمیز بر سر بنی‌اسرائیل سایه می‌انداخت.<ref name=":2" /> {{پایان پاسخ}}


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۳۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۰۴

سؤال
معجزات حضرت موسی علیه السلام در قرآن کریم کدامند؟


اثر موسی و معجزه صخره، که به معجزه حضرت موسی(ع) در جاری کردن چشمه از صخره اشاره دارد.

معجزات برای آل فرعون

حضرت موسی(ع) بر پایه آیه ۱۰۱ سوره اسراء، نُه نشانه و معجزه آورد. آیت‌الله مکارم شیرازی مرجع تقلید و مفسر، معتقد است منظور از این نُه نشانه، معجزاتی است که موسی برای فرعون و آل فرعون آورد و شامل معجزاتی که موسی پس از نجات دادن قوم خود بنی‌اسرائیل، برای آنها آورد نمی‌شود.[۱] او معجزات نه‌گانه را بر اساس آیاتی از قرآن، چنین دانسته است:[۱]

  • تبدیل عصا به مار: موسی(ع) عصایش را می‌انداخت و آن به مار تبدیل می‌شد.[۲]
  • ید بیضا: موسی دستش را در گریبان خود می‌کرد، وقتی بیرون می‌آورد سفید و درخشان بود.[۳]
  • توفان: توفان و سیلی بزرگ در مصر [۴] و یکی از نشانه‌های پنچ‌گانه‌ برای آل فرعون بود، تا پس از نپذیرفتن دعوت موسی(ع)، پشیمان شوند.[۵]
  • هجوم ملخ: هجوم ملخ‌ها که کشاورزی و درختان فروعونیان را از میان برد و یکی از نشانه‌های پنج‌گانه برای آنها بود.[۵]
  • آفت گیاهی: آفتی گیاهی به نام قمل که غلات آل فرعون را از میان برد[۱] و برخی آن را شپش دانسته‌اند.[۴] این معجزه، یکی از نشانه‌های پنچ‌گانه بود.[۵]
  • هجوم قورباغه: قورباغه‌هایی که از رود نیل می‌آمدند و به دلیل تولید مثل زیاد شمار آنها افزایش یافت و فرعونیان را دچار مشکل ساخت. این معجزه، یکی دیگر از نشانه‌های پنچ‌گانه بود.[۵]
  • خون: آلوده شدن زندگی فرعونیان به خون[۴] یا ابتلای عمومی آنها به خون دماغ شدن و یا به رنگ خون درآمدن رود نیل و یکی دیگر از نشانه‌های پنچ‌گانه بود.[۵]
  • خشکسالی: که بر اساس آیه ۱۳۰ سوره اعراف، یکی از معجزات موسی(ع) دانسته شده که برای ایجاد پشیمانی در آل فرعون فرستاده شد.[۱]
  • کمبود میوه‌ها: که بر اساس آیه ۱۳۰ سوره اعراف، یکی از معجزات موسی(ع) دانسته شده که برای ایجاد پشیمانی در آل فرعون فرستاده شد.[۱]

معجزات برای بنی‌اسرائیل

معجزاتی که حضرت موسی(ع) برای قوم خود، بنی‌اسرائیل آورد را چنین شمرده‌اند:

شکافته شدن دریا:[۶] دريا با ضربه عصای موسی شکافت، بنی‌اسرائیل از دریا عبور کردند و فرعونیان که برای گرفتن آنها به دنبالشان می‌آمدند غرق شدند.[۷]

نزول مَنْ و سَلْویٰ:[۸] من و سلوی دو خوراکی پاکیزه دانسته شده که به صورت معجزه برای قوم بنی‌اسرائیل نازل شد.[۹]

جوشیدن چشمه‌: با اصابت عصای موسی به سنگ، دوازده چشمه آب از آن جاری شد.[۱۰]

قرار گرفتن کوه بالای سر بنی‌اسرائیل:[۱۱] به گفته برخی مفسران، پس از اینکه بنی‌اسرائیل دستورات نازل شده در تورات را نپذیرفتند، قطعه بزرگی از کوه طور، بالای سر آنها قرار گرفت و شرط نجات یافتن آنها، پذیرفتن تورات اعلام شد.[۱۲]

زنده کردن مرده: موسی(ع) مقتولی که قتل او باعث اختلاف میان بنی اسرائیل شده بود را زنده کرد.[۱۳]


سایه انداختن ابر:[۱۴] ابرها به صورت اعجازآمیز بر سر بنی‌اسرائیل سایه می‌انداخت.[۴]


منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۲، ص۳۱۰.
  2. طه:۲۰؛ نمل: ۱۰.
  3. نمل: ۱۲.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ هاشمی رفسنجانی، اکبر، فرهنگ قرآن، قم، بوستان کتاب قم، ۱۳۸۵ش، ج۲۹، ص۴۲۵.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ اعراف: ۱۳۳.
  6. بقره / ۵۰.
  7. هاشمی رفسنجانی، اکبر، فرهنگ قرآن، قم، بوستان کتاب قم، ۱۳۸۵ش، ج۲۹، ص۴۲۶.
  8. بقره / ۵۷.
  9. هاشمی رفسنجانی، اکبر، فرهنگ قرآن، قم، بوستان کتاب قم، ۱۳۸۵ش، ج۲۹، ص۲۸۲.
  10. بقره / ۶۰.
  11. اعراف/ ۱۷۱.
  12. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۲۹۴.
  13. بقره / ۷۳.
  14. بقره / ۵۷.