بداء در امامت: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
بداء در خداوند | بداء در مورد خداوند به این معنا است که آنچه خداوند از قبل می‌دانسته ولی برای انسان‌ها معلوم نبوده، آن‌را اظهار و آشکار می‌سازد.<ref>غرویان، محسن و غلامی، میرباقری، آموزش عقائد، قم، نشر دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۷۲.</ref> شیعیان بداء به معنای ظهور بعد از جهل را به خداوند نسبت نمی‌دهند؛ زیرا هیچ گونه جهلی در مورد خداوند راه ندارد. | ||
مردم در مورد امام پس از امام هادی(ع) گمان می‌کردند سید محمد فرزند ارشد ایشان امام خواهد بود. این اعتقاد براساس ظواهر بود، از جمله این‌که امامت در بزرگترین فرزندان ائمه(ع) بوده است و سید محمد هم از امام عسگری از نظر سنی بزرگتر بوده‌اند و به همین دلیل مردم گمان بردند که سید محمد امام بعدی ایشان است. | مردم در مورد امام پس از امام هادی(ع) گمان می‌کردند سید محمد فرزند ارشد ایشان امام خواهد بود. این اعتقاد براساس ظواهر بود، از جمله این‌که امامت در بزرگترین فرزندان ائمه(ع) بوده است و سید محمد هم از امام عسگری از نظر سنی بزرگتر بوده‌اند و به همین دلیل مردم گمان بردند که سید محمد امام بعدی ایشان است. | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
علاوه بر این برای امام هادی(ع) نیز به علت خطراتی که از ناحیه حکومت وقت در مورد امامت وجود داشت و مراقبت شدید جاسوسان خلیفه این امکان وجود نداشت که از ابتدا برای تمام مردم و شیعیان مسئله را روشن کنند. | علاوه بر این برای امام هادی(ع) نیز به علت خطراتی که از ناحیه حکومت وقت در مورد امامت وجود داشت و مراقبت شدید جاسوسان خلیفه این امکان وجود نداشت که از ابتدا برای تمام مردم و شیعیان مسئله را روشن کنند. | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
نسخهٔ ۱۸ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۴
این که امام هادی(ع) می‌فرماید برای خدا درباره امام عسکری بعد از محمد فرزند ارشدشان بداء حاصل شده است، آیا بداء در تعیین امام را می‌توان پذیرفت؟
بداء در مورد خداوند به این معنا است که آنچه خداوند از قبل می‌دانسته ولی برای انسان‌ها معلوم نبوده، آن‌را اظهار و آشکار می‌سازد.[۱] شیعیان بداء به معنای ظهور بعد از جهل را به خداوند نسبت نمی‌دهند؛ زیرا هیچ گونه جهلی در مورد خداوند راه ندارد.
مردم در مورد امام پس از امام هادی(ع) گمان می‌کردند سید محمد فرزند ارشد ایشان امام خواهد بود. این اعتقاد براساس ظواهر بود، از جمله این‌که امامت در بزرگترین فرزندان ائمه(ع) بوده است و سید محمد هم از امام عسگری از نظر سنی بزرگتر بوده‌اند و به همین دلیل مردم گمان بردند که سید محمد امام بعدی ایشان است.
شیخ طوسی در مسئله بداء درباره امام عسگری معتقد است: تعدادی از شیعیان گمان می‌کردند که امامت در وجود محمد متعین است؛ زیرا او از امام حسن عسگری(ع) بزرگتر بود. بنابراین وقتی محمد از دنیا رفت، امر خداوند در مورد او ظاهر شد که او امام نیست و به امامت نصب نشده است. همان‌گونه که در مورد اسماعیل فرزند امام صادق(ع) همین‌گونه شد.[۲]
احادیث متعددی که نام ائمه در آنها آمده است، همان‌هایی بوده‌اند که خداوند از ابتدا تعیین کرده بود. هیچ‌گاه چنین نبوده که در علم خدا، امامت با سید محمد باشد و بعد بداء شده و امام عسگری امام شده باشند.
علاوه بر این برای امام هادی(ع) نیز به علت خطراتی که از ناحیه حکومت وقت در مورد امامت وجود داشت و مراقبت شدید جاسوسان خلیفه این امکان وجود نداشت که از ابتدا برای تمام مردم و شیعیان مسئله را روشن کنند.