موعودگرایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} مفهوم موعودگرايي چيست؟ {{پایان سوال}} {{پاسخ}} پاسخ:واژه «موع...» ایجاد کرد)
 
جز (ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
مفهوم موعودگرايي چيست؟
مفهوم موعودگرایی چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
پاسخ:واژه «موعود» به معناي وعده داده شده از ريشه «وَعد» يعني وعده، قرار، پيمان است<ref>فرهنگ ابجدي، ج۱، ص۸۸۲.</ref>، به روز قيامت از آن رو كه وعده بازگشت براي پاداش و كيفر است «يوم الموعود» گفته مي شود.<ref>ر.ك: مفردات راغب، ص۸۷۶؛ مجمع البحرين، ج‏۳، ص۱۶۲.</ref> به حضرت مهدي -عليه السلام- نيز امام موعود گفته مي‌شود؛ زيرا ظهورش توسط انبياي الاهي و كتب آسماني<ref>{{قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}} در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتيم: «بندگان شايسته‏ام وارث (حکومت) زمين خواهند شد!». سوره انبياء، آيه ۱۰۵.</ref> به ويژه قرآن كريم نويد داده شده است.<ref>مانند آیات: نور/ ۵۵؛ انبیاء/ ۱۰۵ ؛ه توبه/ ۳۳؛ صف/ ۸؛ فتح/ ۲۸؛ ا نفال/ ۳۹.</ref>  
پاسخ:واژه «موعود» به معنای وعده داده شده از ریشه «وَعد» یعنی وعده، قرار، پیمان است،<ref>فرهنگ ابجدی، ج۱، ص۸۸۲.</ref> به روز قیامت از آن رو که وعده بازگشت برای پاداش و کیفر است «یوم الموعود» گفته می‌شود.<ref>ر. ک. مفردات راغب، ص۸۷۶؛ مجمع البحرین، ج‏۳، ص۱۶۲.</ref> به حضرت مهدی -علیه السلام- نیز امام موعود گفته می‌شود؛ زیرا ظهورش توسط انبیای الاهی و کتب آسمانی<ref>{{قرآن|وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ}} در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!». سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref> به ویژه قرآن کریم نوید داده شده است.<ref>مانند آیات: نور/ ۵۵؛ انبیاء/ ۱۰۵؛ ه توبه/ ۳۳؛ صف/ ۸؛ فتح/ ۲۸؛ ا نفال/ ۳۹.</ref>


مراد از «موعود گرايي»، «موعود باوري»، «منجي گرايي» و مانند آن، اعتقاد به ظهور منجي موعود الاهي در پايان تاريخ است؛ اعتقاد الهام بخشي كه اميد به تحقق آرزوهاي ديرين بشري براي دگرگوني فراگير در زندگي مادي و معنوي را در اذهان زنده نگهداشته است.  
مراد از «موعود گرایی»، «موعود باوری»، «منجی گرایی» و مانند آن، اعتقاد به ظهور منجی موعود الاهی در پایان تاریخ است؛ اعتقاد الهام بخشی که امید به تحقق آرزوهای دیرین بشری برای دگرگونی فراگیر در زندگی مادی و معنوی را در اذهان زنده نگهداشته است.


اصل عقيده به ظهور منجي موعود الاهي در آخرالزمان، يك اعتقاد همگاني است؛ به گونه‌اي كه امروزه هيچ آيين و مذهبي را نمي‌توان يافت كه معتقد به ظهور منجي بزرگ جهاني از جمله آموزه‌هاي اعتقادي آن نباشد؛ موعود نجات بخشي كه هم كتب مقدس اديان پيشين آمدنش را نويد داده است<ref>ر.ك: كتاب مقدس عهد قديم، مزامير داود، مزمور سي و هفتم، بندهاي۹ـ ۳۷؛ عهد جديد، انجيل يوحنا، باب پنجم، بندهاي ۲۶ـ ۲۸.</ref>؛ هم آيات قرآن كريم وعده قطعي ظهورش را بشارت داده است<ref>{{قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}. خداوند به کسانى از شما که ايمان آورده و کارهاى شايسته انجام داده‏اند وعده مى‏دهد که قطعاً آنان را حکمران روى زمين خواهد کرد، همان گونه که به پيشينيان آنها خلافت روى زمين را بخشيد؛ و دين و آيينى را که براى آنان پسنديده، پابرجا و ريشه‏دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنيّت و آرامش مبدّل مى‏کند، آنچنان که تنها مرا مى پرستند و چيزى را شريک من نخواهند ساخت. و کسانى که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند.( نور/ ۵۵).</ref> و هم در احاديث از حتمي بودن ظهورش خبر داده است<ref>چنانكه رسول خدا -صلي الله عليه و آله- فرمود: الْمَهْدِيُّ الَّذِي يَمْلَأُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ بَشِيراً لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ فِيهِ وَلَدِي الْمَهْدِي؛ فرزندم مهدى است كه خداوند بوسيله او دنيا را پر از عدل و داد ميكند پس از اينكه از ظلم و ستم پر شده باشد. به خداوندى كه مرا براستى برانگيخت اگر از دنيا نماند مگر يك روز خداوند آن روز را چنان بلند گرداند تا فرزندم مهدى در آن روز خروج كند. (إعلام الورى بأعلام الهدى، ص۳۹۱).</ref>  
اصل عقیده به ظهور منجی موعود الاهی در آخرالزمان، یک اعتقاد همگانی است؛ به گونه‌ای که امروزه هیچ آیین و مذهبی را نمی‌توان یافت که معتقد به ظهور منجی بزرگ جهانی از جمله آموزه‌های اعتقادی آن نباشد؛ موعود نجات بخشی که هم کتب مقدس ادیان پیشین آمدنش را نوید داده است<ref>ر. ک. کتاب مقدس عهد قدیم، مزامیر داود، مزمور سی و هفتم، بندهای۹–۳۷؛ عهد جدید، انجیل یوحنا، باب پنجم، بندهای ۲۶–۲۸.</ref>؛ هم آیات قرآن کریم وعده قطعی ظهورش را بشارت داده است<ref>{{قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَی لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا وَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}. خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند، آنچنان که تنها مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت؛ و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند. (نور/ ۵۵).</ref> و هم در احادیث از حتمی بودن ظهورش خبر داده است<ref>چنان‌که رسول خدا -صلی الله علیه و آله- فرمود: الْمَهْدِیُّ الَّذِی یَمْلَأُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ بَشِیراً لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّی یَخْرُجَ فِیهِ وَلَدِی الْمَهْدِی؛ فرزندم مهدی است که خداوند بوسیله او دنیا را پر از عدل و داد می‌کند پس از اینکه از ظلم و ستم پر شده باشد. به خداوندی که مرا براستی برانگیخت اگر از دنیا نماند مگر یک روز خداوند آن روز را چنان بلند گرداند تا فرزندم مهدی در آن روز خروج کند. (إعلام الوری بأعلام الهدی، ص۳۹۱).</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =
|شاخه فرعی۱ =  
|شاخه فرعی۱ =
|شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۴ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۱

سؤال

مفهوم موعودگرایی چیست؟

پاسخ:واژه «موعود» به معنای وعده داده شده از ریشه «وَعد» یعنی وعده، قرار، پیمان است،[۱] به روز قیامت از آن رو که وعده بازگشت برای پاداش و کیفر است «یوم الموعود» گفته می‌شود.[۲] به حضرت مهدی -علیه السلام- نیز امام موعود گفته می‌شود؛ زیرا ظهورش توسط انبیای الاهی و کتب آسمانی[۳] به ویژه قرآن کریم نوید داده شده است.[۴]

مراد از «موعود گرایی»، «موعود باوری»، «منجی گرایی» و مانند آن، اعتقاد به ظهور منجی موعود الاهی در پایان تاریخ است؛ اعتقاد الهام بخشی که امید به تحقق آرزوهای دیرین بشری برای دگرگونی فراگیر در زندگی مادی و معنوی را در اذهان زنده نگهداشته است.

اصل عقیده به ظهور منجی موعود الاهی در آخرالزمان، یک اعتقاد همگانی است؛ به گونه‌ای که امروزه هیچ آیین و مذهبی را نمی‌توان یافت که معتقد به ظهور منجی بزرگ جهانی از جمله آموزه‌های اعتقادی آن نباشد؛ موعود نجات بخشی که هم کتب مقدس ادیان پیشین آمدنش را نوید داده است[۵]؛ هم آیات قرآن کریم وعده قطعی ظهورش را بشارت داده است[۶] و هم در احادیث از حتمی بودن ظهورش خبر داده است[۷]


منابع

  1. فرهنگ ابجدی، ج۱، ص۸۸۲.
  2. ر. ک. مفردات راغب، ص۸۷۶؛ مجمع البحرین، ج‏۳، ص۱۶۲.
  3. ﴿وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!». سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.
  4. مانند آیات: نور/ ۵۵؛ انبیاء/ ۱۰۵؛ ه توبه/ ۳۳؛ صف/ ۸؛ فتح/ ۲۸؛ ا نفال/ ۳۹.
  5. ر. ک. کتاب مقدس عهد قدیم، مزامیر داود، مزمور سی و هفتم، بندهای۹–۳۷؛ عهد جدید، انجیل یوحنا، باب پنجم، بندهای ۲۶–۲۸.
  6. ﴿وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَی لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا وَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ. خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند، آنچنان که تنها مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت؛ و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند. (نور/ ۵۵).
  7. چنان‌که رسول خدا -صلی الله علیه و آله- فرمود: الْمَهْدِیُّ الَّذِی یَمْلَأُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ بَشِیراً لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّی یَخْرُجَ فِیهِ وَلَدِی الْمَهْدِی؛ فرزندم مهدی است که خداوند بوسیله او دنیا را پر از عدل و داد می‌کند پس از اینکه از ظلم و ستم پر شده باشد. به خداوندی که مرا براستی برانگیخت اگر از دنیا نماند مگر یک روز خداوند آن روز را چنان بلند گرداند تا فرزندم مهدی در آن روز خروج کند. (إعلام الوری بأعلام الهدی، ص۳۹۱).