ارتباط سوره قدر با امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ابرابزار) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
در | ==عرضه مقدّرات عالَم به امام زمان(ع) در شب قدر== | ||
آنچه از آیات سوره قدر و روایاتی که در تفسیر آن وارد شده، استفاده می‌شود این است که فرشتگان در شب قدر مقدّرات یک سال را به امام زمان(ع) عرضه می‌کنند. این واقعیت از نخستین روز خلقت بوده و بر نخستین پیامبر و وصی او نازل می‌شده و تا قیام قیامت ادامه دارد.<ref>اصول کافی، کتاب الحجه، ج۲، باب فی شأن «انا انزلنا».</ref> زیرا زمین از نخستین روز آفرینش تا بر پائی قیامت بی حجت نخواهد بود و خداوند در شب قدر، مقدّرات امور عالم را به وسیله ملائکه و روح که اعظم ملائکه است نزد آن حجت بر زمین (خواه پیامبر باشد و خواه وصی او) می‌فرستد. | |||
در زمان حیات رسول خدا(ص)، محل نزول فرشتگان آستان آن حضرت بوده است. پس از آن حضرت به محضر امام علی(ع) و سپس سایر ائمه(ع) یکی پس از دیگری و امروزه به محضر امام زمان(ع) نازل می‌شوند و این کار در هر سال تکرار می‌شود چنانچه از ظاهر آیه سوم سوره قدر این تداوم برداشت می شود؛ {{قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلَائِکه وَالرُّوحُ}}، زیرا «تَنَزَّلُ» فعل مضارع است که دلالت بر استمرار و پیوستگی دارد، یعنی فرشتگان و روح، پیوسته و همواره فرود می‌آیند.<ref>سیمای آفتاب، ص۲۶۴، حبیب الله طاهری.</ref> | |||
رشیدالدین میبدی مفسّر معروف اهل سنّت می‌گوید: برخی گفته‌اند: این شب قدر در روزگاران پیامبر اکرم(ص) بود، سپس از میان رفت، اما چنین نیست، زیرا که همه اصحاب پیامبر(ص) و علمای اسلام معتقدند که شب قدر تا قیام قیامت باقی است.<ref>کشف المراد، ج۱۰، ص۵۵۹. علامه حلی.</ref> | رشیدالدین میبدی مفسّر معروف اهل سنّت می‌گوید: برخی گفته‌اند: این شب قدر در روزگاران پیامبر اکرم(ص) بود، سپس از میان رفت، اما چنین نیست، زیرا که همه اصحاب پیامبر(ص) و علمای اسلام معتقدند که شب قدر تا قیام قیامت باقی است.<ref>کشف المراد، ج۱۰، ص۵۵۹. علامه حلی.</ref> | ||
طبرسی صاحب تفسیر مجمع البیان نیز روایتی را از ابوذر غفاری نقل می‌کند که گفت: به رسول خدا گفتم: ای پیامبر، آیا شب قدر و نزول فرشتگان در آن شب، تنها در زمان پیامبران وجود دارد و چون پیامبران از دنیا رفتند، دیگر شب قدری وجود ندارد؟ فرمود: بلکه شب قدر تا قیام قیامت هست.<ref>مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۱۸. طبرسی.</ref> | |||
در اصول کافی در ضمن حدیثی از قول امام صادق(ع) چنین آمده است: علی(ع) غالباً می‌فرمود: که هر گاه دو تن از اصحاب (عمر و ابوبکر) نزد پیامبر بودند و آن حضرت سوره «انا انزلنا» را با خشوع و گریه تلاوت می‌کرد، می‌گفتند: چه قدر در برابر این سوره حساسی؟ می‌فرمود: این حساسیت برای چیزی است که چشمانم (فرشتگان را در شب قدر) دیده و دلم (بیان هر امر حکیم را در آن شب) فهمیده و پس از من جان این مرد اشاره به (علی(ع)) آن را دریافت خواهد کرد. آن‌ها می‌گفتند: تو چه دیده‌ای و او چه خواهد دید؟ پیامبر در پاسخ آن‌ها روی خاک می‌نوشت: {{قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلَائِکه وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن کلِّ أَمْرٍ}} آن گاه می‌فرمود: پس از این که خدای متعال فرموده است: {{قرآن|مِّن کلِّ أَمْرٍ}} آیا چیزی باقی خواهد بود؟ می‌گفتند: نه، می‌فرمود: در شب‌های قدر بعد از من هم آن امر نازل می‌شود؟ می‌گفتند: آری، می‌فرمود: بر چه کسی نازل می‌شود؟ می‌گفتند: نمی‌دانیم، پیامبر(ص) دست بر سر من می‌گذاشت و می‌فرمود: اگر نمی‌دانید، بدانید، آن شخص پس از من این مرد است.<ref>کافی، کتاب الحجه، باب فی شأن «انا انزلناه»، حدیث ۵،</ref> | |||
وقتی شب قدر در هر سال و تا برپائی قیامت ادامه دارد، پس باید صاحب شب قدر که بعد از پیامبر اکرم(ص) اوصیاء معصوم آن بزرگوار هستند، نیز وجود داشته باشند، چنانچه در احادیث وارد شده است<ref>همان، حدیث ۷.</ref> وگرنه فرشتگان بر چه کسی فرود آیند و کتاب تقدیر را نزد چه کسی بگشایند و مجاری امور را به اذن خدا به چه کسی، بسپارند؟ همان گونه که قرآن تا قیام قیامت هست، حجت خدا در زمین نیز باید وجود داشته باشد و معلوم است که پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) این منصب و مقام به اوصیای او واگذار شده است. | |||
علی(ع) درباره وجود شب قدر در هر سال و وجود حجت خدا و صاحب آن شب در هر عصر فرمود: {{عربی|انّ لیله القدر فی کلّ سنه و انه ینزل فی تلک اللیله امر السنه و ان لذلک الأمر ولاتاً بعد رسول الله(ص)|ترجمه=شب قدر در هر سالی هست، در این شب امور همهٔ سال (و تقدیرها و سرنوشت‌ها) فرو فرستاده می‌شود، پس از درگذشت پیامبر نیز این شب صاحبانی دارد}}. | |||
در تفسیر حدیث ثقلین اهل سنت نیز در مواردی به این حقیقت اعتراف کره‌اند که وقتی قرآن برای همیشه تا قیامت هست باید از عترت پیامبر نیز که در این حدیث «عدل» قرآن اند کسی تا قیامت باشند. ابن حجر مکّی شافعی در کتاب «الصواعق المحرقه» می‌گوید: احادیثی که از پیامبر(ص) رسیده و در آن‌ها تأکید شده است، بر پیروی از خاندان پیامبر و چنگ زدن به هدایت آنان، می‌فهماند که همیشه تا قیامت کسی از خاندان پیامبر وجود دارد که شایسته رهبری و هدایت است، چنانکه قرآن نیز تا قیامت راهبر و هادی است و برای همین (که همیشه کسی از ایشان در جهان است) آنان سبب ایمنی و بقاء اهل زمین اند…».<ref>به نقل از: عبقات الانوار، ج۳، ص۱۵۱، میر حامد حسین هندی (ره).</ref> | |||
قرآن، شب قدر و وجود انسان کامل که حجت خدا در زمین است، با هم ارتباط ناگسستنی دارند. از مجموع آنچه گفته شد به روشنی معلوم گردید که صاحب شب قدر در زمان حاضر حضرت مهدی(ع) است. اوست که حجت خدا و وصّی اوصیاء و خلیفه رسول الله(ص) و معصوم از هر گناه و پلیدی است و تنها اوست که لیاقت چنین مقامی را دارد وگرنه مردم شأنیت و شایستگی چنین کاری ندارند که ملائکه یا مَلَک اعظم در شب قدر هر سال به نزد آن‌ها فرود آیند و تقدیر امور را در محضر آن‌ها انجام دهند پس ناچار باید شخص معصوم و انسانی کامل به عنوان حجت و خلیفه خدا در زمین وجود داشته باشد تا این تقدیر امت و جهان در محضر او انجام گیرد، آن شخص یا پیامبر است یا وصی پیامبر و چون پیامبر اکرم و سایر جانشینان و اوصیا پیامبر اکرم(ص) رحلت کرده و از دنیا رفته‌اند قهراً باید حضرت مهدی(ع) زنده باشد و ملائکه بر او نازل شوند و تقدیر امور تا یک سال نمایند.<ref>سیمای آفتاب، دکتر حبیب الله طاهری، ص۲۶۸.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* سیمای آفتاب، دکتر حبیب الله طاهری. | |||
* عبقات الانوار، ج۳، میر حامد حسین. | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۳
در مورد سوره قدر و رابطه آن با امام زمان(عج) توضیح دهید؟
عرضه مقدّرات عالَم به امام زمان(ع) در شب قدر
آنچه از آیات سوره قدر و روایاتی که در تفسیر آن وارد شده، استفاده می‌شود این است که فرشتگان در شب قدر مقدّرات یک سال را به امام زمان(ع) عرضه می‌کنند. این واقعیت از نخستین روز خلقت بوده و بر نخستین پیامبر و وصی او نازل می‌شده و تا قیام قیامت ادامه دارد.[۱] زیرا زمین از نخستین روز آفرینش تا بر پائی قیامت بی حجت نخواهد بود و خداوند در شب قدر، مقدّرات امور عالم را به وسیله ملائکه و روح که اعظم ملائکه است نزد آن حجت بر زمین (خواه پیامبر باشد و خواه وصی او) می‌فرستد.
در زمان حیات رسول خدا(ص)، محل نزول فرشتگان آستان آن حضرت بوده است. پس از آن حضرت به محضر امام علی(ع) و سپس سایر ائمه(ع) یکی پس از دیگری و امروزه به محضر امام زمان(ع) نازل می‌شوند و این کار در هر سال تکرار می‌شود چنانچه از ظاهر آیه سوم سوره قدر این تداوم برداشت می شود؛ ﴿تَنَزَّلُ الْمَلَائِکه وَالرُّوحُ﴾، زیرا «تَنَزَّلُ» فعل مضارع است که دلالت بر استمرار و پیوستگی دارد، یعنی فرشتگان و روح، پیوسته و همواره فرود می‌آیند.[۲]
رشیدالدین میبدی مفسّر معروف اهل سنّت می‌گوید: برخی گفته‌اند: این شب قدر در روزگاران پیامبر اکرم(ص) بود، سپس از میان رفت، اما چنین نیست، زیرا که همه اصحاب پیامبر(ص) و علمای اسلام معتقدند که شب قدر تا قیام قیامت باقی است.[۳]
طبرسی صاحب تفسیر مجمع البیان نیز روایتی را از ابوذر غفاری نقل می‌کند که گفت: به رسول خدا گفتم: ای پیامبر، آیا شب قدر و نزول فرشتگان در آن شب، تنها در زمان پیامبران وجود دارد و چون پیامبران از دنیا رفتند، دیگر شب قدری وجود ندارد؟ فرمود: بلکه شب قدر تا قیام قیامت هست.[۴]
در اصول کافی در ضمن حدیثی از قول امام صادق(ع) چنین آمده است: علی(ع) غالباً می‌فرمود: که هر گاه دو تن از اصحاب (عمر و ابوبکر) نزد پیامبر بودند و آن حضرت سوره «انا انزلنا» را با خشوع و گریه تلاوت می‌کرد، می‌گفتند: چه قدر در برابر این سوره حساسی؟ می‌فرمود: این حساسیت برای چیزی است که چشمانم (فرشتگان را در شب قدر) دیده و دلم (بیان هر امر حکیم را در آن شب) فهمیده و پس از من جان این مرد اشاره به (علی(ع)) آن را دریافت خواهد کرد. آن‌ها می‌گفتند: تو چه دیده‌ای و او چه خواهد دید؟ پیامبر در پاسخ آن‌ها روی خاک می‌نوشت: ﴿تَنَزَّلُ الْمَلَائِکه وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن کلِّ أَمْرٍ﴾ آن گاه می‌فرمود: پس از این که خدای متعال فرموده است: ﴿مِّن کلِّ أَمْرٍ﴾ آیا چیزی باقی خواهد بود؟ می‌گفتند: نه، می‌فرمود: در شب‌های قدر بعد از من هم آن امر نازل می‌شود؟ می‌گفتند: آری، می‌فرمود: بر چه کسی نازل می‌شود؟ می‌گفتند: نمی‌دانیم، پیامبر(ص) دست بر سر من می‌گذاشت و می‌فرمود: اگر نمی‌دانید، بدانید، آن شخص پس از من این مرد است.[۵]
وقتی شب قدر در هر سال و تا برپائی قیامت ادامه دارد، پس باید صاحب شب قدر که بعد از پیامبر اکرم(ص) اوصیاء معصوم آن بزرگوار هستند، نیز وجود داشته باشند، چنانچه در احادیث وارد شده است[۶] وگرنه فرشتگان بر چه کسی فرود آیند و کتاب تقدیر را نزد چه کسی بگشایند و مجاری امور را به اذن خدا به چه کسی، بسپارند؟ همان گونه که قرآن تا قیام قیامت هست، حجت خدا در زمین نیز باید وجود داشته باشد و معلوم است که پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) این منصب و مقام به اوصیای او واگذار شده است.
علی(ع) درباره وجود شب قدر در هر سال و وجود حجت خدا و صاحب آن شب در هر عصر فرمود: «انّ لیله القدر فی کلّ سنه و انه ینزل فی تلک اللیله امر السنه و ان لذلک الأمر ولاتاً بعد رسول الله(ص)؛ شب قدر در هر سالی هست، در این شب امور همهٔ سال (و تقدیرها و سرنوشت‌ها) فرو فرستاده می‌شود، پس از درگذشت پیامبر نیز این شب صاحبانی دارد».
در تفسیر حدیث ثقلین اهل سنت نیز در مواردی به این حقیقت اعتراف کره‌اند که وقتی قرآن برای همیشه تا قیامت هست باید از عترت پیامبر نیز که در این حدیث «عدل» قرآن اند کسی تا قیامت باشند. ابن حجر مکّی شافعی در کتاب «الصواعق المحرقه» می‌گوید: احادیثی که از پیامبر(ص) رسیده و در آن‌ها تأکید شده است، بر پیروی از خاندان پیامبر و چنگ زدن به هدایت آنان، می‌فهماند که همیشه تا قیامت کسی از خاندان پیامبر وجود دارد که شایسته رهبری و هدایت است، چنانکه قرآن نیز تا قیامت راهبر و هادی است و برای همین (که همیشه کسی از ایشان در جهان است) آنان سبب ایمنی و بقاء اهل زمین اند…».[۷]
قرآن، شب قدر و وجود انسان کامل که حجت خدا در زمین است، با هم ارتباط ناگسستنی دارند. از مجموع آنچه گفته شد به روشنی معلوم گردید که صاحب شب قدر در زمان حاضر حضرت مهدی(ع) است. اوست که حجت خدا و وصّی اوصیاء و خلیفه رسول الله(ص) و معصوم از هر گناه و پلیدی است و تنها اوست که لیاقت چنین مقامی را دارد وگرنه مردم شأنیت و شایستگی چنین کاری ندارند که ملائکه یا مَلَک اعظم در شب قدر هر سال به نزد آن‌ها فرود آیند و تقدیر امور را در محضر آن‌ها انجام دهند پس ناچار باید شخص معصوم و انسانی کامل به عنوان حجت و خلیفه خدا در زمین وجود داشته باشد تا این تقدیر امت و جهان در محضر او انجام گیرد، آن شخص یا پیامبر است یا وصی پیامبر و چون پیامبر اکرم و سایر جانشینان و اوصیا پیامبر اکرم(ص) رحلت کرده و از دنیا رفته‌اند قهراً باید حضرت مهدی(ع) زنده باشد و ملائکه بر او نازل شوند و تقدیر امور تا یک سال نمایند.[۸]
مطالعه بیشتر
- سیمای آفتاب، دکتر حبیب الله طاهری.
- عبقات الانوار، ج۳، میر حامد حسین.
منابع
- ↑ اصول کافی، کتاب الحجه، ج۲، باب فی شأن «انا انزلنا».
- ↑ سیمای آفتاب، ص۲۶۴، حبیب الله طاهری.
- ↑ کشف المراد، ج۱۰، ص۵۵۹. علامه حلی.
- ↑ مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۱۸. طبرسی.
- ↑ کافی، کتاب الحجه، باب فی شأن «انا انزلناه»، حدیث ۵،
- ↑ همان، حدیث ۷.
- ↑ به نقل از: عبقات الانوار، ج۳، ص۱۵۱، میر حامد حسین هندی (ره).
- ↑ سیمای آفتاب، دکتر حبیب الله طاهری، ص۲۶۸.