پیشگویی‌ها در مورد آخرالزمان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ابرابزار) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
پیشگویی بعضی از | پیشگویی بعضی از منجمان و دانشمندان در مورد پایان جهان از دیدگاه اسلامی چگونه است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
پیشگویی‌هایی زیادی در مورد آخرالزمان، ظهور منجی، پایان جهان و غیره از سوی برخی از افراد صورت گرفته است. گفته می شود که برخی پیشگویی‌ها در واقع محقق شده‌است اما دلیلی بر این مدعا وجود ندارد. | |||
در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که فرموده است؛ پایان جهان و وقایعی که صورت می‌گیرد یا خواهد گرفت، فقط در دست خداوند است و کسی به آن علم ندارد. چگونگی پایان جهان در اسلام غیر از آن چیزی است که پیشگو‌ها پیش‌بینی کرده‌اند: | |||
= | * {{قرآن|يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ ۖ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ|ترجمه=خدا هر چه را بخواهد محو می کند و هر چه را بخواهد ثابت و پابرجا می نماید، و "امّ الکتاب "نزد اوست|سوره=رعد|آیه=۳۹}} | ||
* {{قرآن|إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ|۱وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ|۲|وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ|۳|ترجمه=هنگامی که خورشید را به هم درپیچند و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند|سوره=تکویر|آیه۱-۳}} | |||
مسئله پایان جهان یک امر غیبی است که بر همه ما پوشیده است و دانستن آن یعنی علم داشتن به غیب، در حالی که در آیات قرآن علم غیب مخصوص خدا و رسول و اهل بیت است: {{قرآن|عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَی غَیْبِهِ أَحَدًا}}<ref>جن / ۲.</ref>؛ «یعنی غیب خود را بر احدی اظهار نمی‌کند». | مسئله پایان جهان یک امر غیبی است که بر همه ما پوشیده است و دانستن آن یعنی علم داشتن به غیب، در حالی که در آیات قرآن علم غیب مخصوص خدا و رسول و اهل بیت است: {{قرآن|عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَی غَیْبِهِ أَحَدًا}}<ref>جن / ۲.</ref>؛ «یعنی غیب خود را بر احدی اظهار نمی‌کند». | ||
| خط ۴۰: | خط ۲۰: | ||
بنابراین خدای متعال عالم به تمامی غیب‌ها است؛ آن هم علمی که اختصاص به خودش دارد و کسی به آن آگاه نیست و در ادامه آیه استثنایی می‌آورد {{قرآن|إِلَّا مَنِ ارْتَضَی مِن رَّسُولٍ.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج۲۰، ص۳۴۷.</ref>}}؛ «مگر کسی از رسولان و انبیاء را که شایسته این کار بداند». | بنابراین خدای متعال عالم به تمامی غیب‌ها است؛ آن هم علمی که اختصاص به خودش دارد و کسی به آن آگاه نیست و در ادامه آیه استثنایی می‌آورد {{قرآن|إِلَّا مَنِ ارْتَضَی مِن رَّسُولٍ.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج۲۰، ص۳۴۷.</ref>}}؛ «مگر کسی از رسولان و انبیاء را که شایسته این کار بداند». | ||
پاسخ این است که بعضی از پیشگویی‌های این دانشمندان محقق شده است، ولی چون مبانی پیشگویی‌های این افراد از دیدگاه اسلام باطل است و این که خیلی از این پیشگویی‌ها، محقق نشده است لذا اسلام هیچ مهر تأییدی به این گفته‌ها ندارد. | پاسخ این است که بعضی از پیشگویی‌های این دانشمندان محقق شده است، ولی چون مبانی پیشگویی‌های این افراد از دیدگاه اسلام باطل است و این که خیلی از این پیشگویی‌ها، محقق نشده است لذا اسلام هیچ مهر تأییدی به این گفته‌ها ندارد. | ||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۱۵
پیشگویی بعضی از منجمان و دانشمندان در مورد پایان جهان از دیدگاه اسلامی چگونه است؟
پیشگویی‌هایی زیادی در مورد آخرالزمان، ظهور منجی، پایان جهان و غیره از سوی برخی از افراد صورت گرفته است. گفته می شود که برخی پیشگویی‌ها در واقع محقق شده‌است اما دلیلی بر این مدعا وجود ندارد.
در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که فرموده است؛ پایان جهان و وقایعی که صورت می‌گیرد یا خواهد گرفت، فقط در دست خداوند است و کسی به آن علم ندارد. چگونگی پایان جهان در اسلام غیر از آن چیزی است که پیشگو‌ها پیش‌بینی کرده‌اند:
- ﴿يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ ۖ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ؛ خدا هر چه را بخواهد محو می کند و هر چه را بخواهد ثابت و پابرجا می نماید، و "امّ الکتاب "نزد اوست﴾(رعد:۳۹)
- ﴿إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ۱وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ۲وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ۳آیه۱-۳؛ هنگامی که خورشید را به هم درپیچند و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند﴾(تکویر)
مسئله پایان جهان یک امر غیبی است که بر همه ما پوشیده است و دانستن آن یعنی علم داشتن به غیب، در حالی که در آیات قرآن علم غیب مخصوص خدا و رسول و اهل بیت است: ﴿عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَی غَیْبِهِ أَحَدًا﴾[۱]؛ «یعنی غیب خود را بر احدی اظهار نمی‌کند».
بنابراین خدای متعال عالم به تمامی غیب‌ها است؛ آن هم علمی که اختصاص به خودش دارد و کسی به آن آگاه نیست و در ادامه آیه استثنایی می‌آورد ﴿إِلَّا مَنِ ارْتَضَی مِن رَّسُولٍ.[۲]﴾؛ «مگر کسی از رسولان و انبیاء را که شایسته این کار بداند».
پاسخ این است که بعضی از پیشگویی‌های این دانشمندان محقق شده است، ولی چون مبانی پیشگویی‌های این افراد از دیدگاه اسلام باطل است و این که خیلی از این پیشگویی‌ها، محقق نشده است لذا اسلام هیچ مهر تأییدی به این گفته‌ها ندارد.
شیخ انصاری می‌فرمایند: «خطاهای علمای علم هیئت بسیار فراوان است، به همین جهت است که درباره این اطلاعات نمی‌توان به اشخاص ثقه از این علمای علم هیئت اطمینان کرد، چه رسد به فاسق‌های آنها، زیرا محاسبات آنها مبتنی بر عده ای امور نظری است که بر نظریات دیگری مبتنی است».[۳]
و هم چنین سرچشمه ادله آنها نیز پوچ است،[۴] چرا که آنها با توجه به۱. هوش و زکاوت خودشان که معمولاً با هوش و تیزبین هستند، ۲. ارتباط با شیاطین و اجنه:[۵] که خود مدعی اند ارتباط دارند و خبر را از آنها می‌گیرند. ۳. بعضاً کذب و دروغ، مثل گفته‌هایی که در کتاب مقدس وجود دارد، در نزد مسیحی‌ها، به پیشگویی دست می‌زنند.
نتیجه
نتیجه این که پیشگویی‌های دانشمندان بر اساس علم نجوم است و کتاب مقدس برای آرمگدون و پیشگویی‌های آنها در مورد پایان جهان کاملاً مغایر با آیات و روایات ما می‌باشد و علم نجوم به این نحوی که اینها داشتند را اسلام قبول ندارد.
پس چون مبنای اینها در این پیشگویی‌ها غیر منطقی و باطل است و خیلی از آنها هم محقق نشده، پس آن موارد از پیشگویی‌هایی که محقق شده هم قابل اعتنا و اطمینان نیست.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر
۱ـ کتاب‌های پیام امام، ج۳، شرح خطبه ۷۹ نهج البلاغه،
۲. جعفری، محمد تقی، تفسیر و ترجمه نهج البلاغه.
منابع
- ↑ جن / ۲.
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج۲۰، ص۳۴۷.
- ↑ انصاری، مرتضی مکاسب محرمه (۵ جلدی)، قم، انتشارات مجمع الفکر السلامی، چاپ یازدهم، ج۱، ص۲۰۳ و ۲۰۴.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، سوگندهای پربار قرآن، قم، انتشارات امیر المؤمنین علی(ع)، چاپ اول، ص۳۵۱.
- ↑ جعفری، بهزاد، متن و ترجمه کتاب شریف احتجاج، ج۲، ص۲۱۲.