نزول جبرئیل بر حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
نزول جبرئیل به [[حضرت فاطمه(س)]]، از مسلمات شیعه است و به همین دلیل حضرت زهرا(س) را «[[محدثه]]» نامیده‌اند. در قرآن مواردی که خداوند با غیر از انبیاء نیز سخن گفته است، وحی نامیده شده است، مانند وحی به مادر [[حضرت موسی(ع)]] از این موارد است. تفاوت وحی به انبیاء با وحی دیگران، در محتوای وحی است که وحی به انبیاء، وحی تشریعی نامیده می‌شود.
نزول جبرئیل به [[حضرت فاطمه(س)]]، از مسلمات شیعه است و به همین دلیل حضرت زهرا(س) را «[[محدثه]]» نامیده‌اند. در قرآن مواردی که خداوند با غیر از انبیاء نیز سخن گفته است، وحی نامیده شده است، مانند وحی به مادر [[حضرت موسی(ع)]] از این موارد است. تفاوت وحی به انبیاء با وحی دیگران، در محتوای وحی است که وحی به انبیاء، وحی تشریعی نامیده می‌شود.


== انواع وحی ==
 
{{اصلی|انواع وحی}}
[[قرآن]]، مواردی غیر از آنچه را که به عنوان وحی بر انبیاء نازل شده است را، [[وحی]] نامیده است. از جمله وحی به زنبور عسل<ref>نحل/ ۶۸.</ref>، وحی به [[ملائکه]]<ref>انفال/ ۱۲.</ref> وحی به مادر [[حضرت موسی(ع)]]<ref>قصص/ ۷.</ref> وحی به حواریون [[حضرت عیسی(ع)]]<ref>مائده/ ۱۱۱.</ref> و نیز نزول [[جبرئیل]] به صورت انسان بر حضرت مریم و سخن گفتن با وی.<ref>مریم/ ۱۶–۲۱.</ref>


آنچه از وحی الهی بر پیامبران نازل شده است، «وحی تشریعی» نامیده می‌شود. وحیی که به غیر از انبیاء الهی نازل می‌شود، «وحی انبائی» (انباء به معنی اخبار) نامیده می‌شود. تفاوت این دو قسم وحی در آن است که براساس وحی تشریعی، فرد به مقام [[نبوت]] نایل آمده ولی در وحی انبائی، بدون اینکه فرد از مقام نبوت برخوردار شود، به اخبار غیبی دست می‌یابد. نزول وحی درباره [[حضرت زهرا(س)]] نیز از قبیل وحی انبائی بوده است.<ref>نگاه کنید به طبری، دلائل الامامه، قم، منشورات الرضی، چاپ سوم، ۱۳۶۳، ص۲۷–۲۸.</ref>
آنچه از وحی الهی بر پیامبران نازل شده است، «وحی تشریعی» نامیده می‌شود. وحیی که به غیر از انبیاء الهی نازل می‌شود، «وحی انبائی» (انباء به معنی اخبار) نامیده می‌شود. تفاوت این دو قسم وحی در آن است که براساس وحی تشریعی، فرد به مقام [[نبوت]] نایل آمده ولی در وحی انبائی، بدون اینکه فرد از مقام نبوت برخوردار شود، به اخبار غیبی دست می‌یابد. نزول وحی درباره [[حضرت زهرا(س)]] نیز از قبیل وحی انبائی بوده است.<ref>نگاه کنید به طبری، دلائل الامامه، قم، منشورات الرضی، چاپ سوم، ۱۳۶۳، ص۲۷–۲۸.</ref>