حدیث بوسیدن پیشانی مؤمن: تفاوت میان نسخهها
(←سند) |
|||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{نقل قول|امام صادق(ع): «شیعیان نوری دارند که در دنیا با آن نور شناخته میشوند و وقتی با همدیگر ملاقات میکنند، سزاوار است که پیشانی هم را ببوسند؛ چرا که محل نور در پیشانی شیعه است».}} | {{نقل قول|امام صادق(ع): «شیعیان نوری دارند که در دنیا با آن نور شناخته میشوند و وقتی با همدیگر ملاقات میکنند، سزاوار است که پیشانی هم را ببوسند؛ چرا که محل نور در پیشانی شیعه است».}} | ||
==سند == | ==سند== | ||
حدیث بوسیدن پیشانی مؤمن در کتاب الکافی از امام صادق(ع) نقل شده است. در سند این روایت، ابو علی اَشْعَری، حسن بن علی کوفی و عُبَیْس بن هِشام وجود داردند که هر سه شیعه، ثقه و جلیلالقدر هستند.<ref>رک: نرم افزاردرایه، ذیل این افراد.</ref> راوی چهارم حسین بن احمد مِنْقَری، در کتابهای رجالی ضعیف شمرده شده است.<ref>رک: رجال النجاشی، ص۵۳؛ رجال الطوسی، ص۳۳۵؛ رجال ابن داوود، ص۴۴۳؛ خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۳۱۶ و ….</ref> | |||
راوی پنجم یونس بن ظَبْیان، ضعیف، دارای مذهب فاسد، دروغگو، غالی و مورد لعن امام موسی کاظم(ع) دانسته شده است.<ref>رک: رجال النجاشی، ص۴۴۸؛ رجال الکشی، ص۳۶۳؛ رجال ابن الغضائری، ج۱، ص۱۰۱؛ رجال ابن داوود، ص۵۲۷؛ خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۲۶۶ و ….</ref> بنابراین این حدیث از نظر سندی ضعیف است. | |||
==نور معرفت در چهره مؤمن== | |||
== | |||
صرف نظر از ضعف سندی، صالحی مازندرانی در شرح این حدیث آورده است که مراد از نور همان نور معرفت، نور ایمان، نور اخلاق و نور عمل است و مراد از «تُعْرَفُونَ» ملائکه الهی و اهل آسمانها و اهل صلاح روی زمین است که با نگاه به سیمای این فرد، آن نور را مشاهده کرده و او را میشناسند و این میرساند که محل بوسیدن پیشانی است و در روایتی دیگر آمده صورت برادر مؤمن را بوسیدن سزاوار است و هر دو جایز است. <ref>مازندرانی، محمد صالح، شرح الکافی-الأصول و الروضه، تهران، المکتبه الإسلامیه، چاپ اول، ۱۳۸۲ق، ج۹، ص۶۰.</ref> | صرف نظر از ضعف سندی، صالحی مازندرانی در شرح این حدیث آورده است که مراد از نور همان نور معرفت، نور ایمان، نور اخلاق و نور عمل است و مراد از «تُعْرَفُونَ» ملائکه الهی و اهل آسمانها و اهل صلاح روی زمین است که با نگاه به سیمای این فرد، آن نور را مشاهده کرده و او را میشناسند و این میرساند که محل بوسیدن پیشانی است و در روایتی دیگر آمده صورت برادر مؤمن را بوسیدن سزاوار است و هر دو جایز است. <ref>مازندرانی، محمد صالح، شرح الکافی-الأصول و الروضه، تهران، المکتبه الإسلامیه، چاپ اول، ۱۳۸۲ق، ج۹، ص۶۰.</ref> | ||