عذاب عمومی پس از پیامبر(ص): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*[[توبه]] و استغفار. | *[[توبه]] و استغفار. | ||
[[امام علی(ع)]] فرمودند: روی زمین دو وسیله برای امنیت از عذاب الهی وجود دارد؛ یکی وجود پیامبر(ص) بود که برداشته شد. اما دومی که استغفار است وجود دارد و باید از آن استفاده کرد.<ref>نهج | [[امام علی(ع)]] فرمودند: روی زمین دو وسیله برای امنیت از عذاب الهی وجود دارد؛ یکی وجود پیامبر(ص) بود که برداشته شد. اما دومی که استغفار است وجود دارد و باید از آن استفاده کرد.<ref>شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغه،مصحح: صبحي صالح، قم، هجرت،چ1، 1414ق، ص483، حکمت ۸۸.</ref> از این روایت به دست میآید که در زمان حیات پیامبر اسلام که قرآن او را «رحمت برای عالمیان» معرفی کرده،<ref>انبیاء، ۱۰۷.</ref> مردم از [[عذاب|عذاب آسمانی]] در امان بودهاند. در زمان حاضر نیز گرچه گناهانی که سبب نزول عذاب شود، رخ میدهد، ولی [[استغفار]] و [[توبه]] و پشیمانی سبب رفع آن عذابها میشود. | ||
همچنین وجود [[ایمان|مومنانی]] که پیوسته در حال دعا و استغفار هستند، نیز از علتهای رفع عذاب از سایر مردم دانسته شده است. در [[حدیثی قدسی]] نقل شده که خداوند فرمود: «قسم به عزت و جلالم اگر نبودند آنانکه مرا به چشم برهم زدن عبادت کنند (یعنی به اندازه چشم برهم زدنی هم از من غافل نیستند) و اگر نمیبودند پرهیزگاران، از آسمان یک قطره باران فرو نمیفرستادم و یک برگ سبز نمیرویاندم».<ref> | همچنین وجود [[ایمان|مومنانی]] که پیوسته در حال دعا و استغفار هستند، نیز از علتهای رفع عذاب از سایر مردم دانسته شده است. در [[حدیثی قدسی]] نقل شده که خداوند فرمود: «قسم به عزت و جلالم اگر نبودند آنانکه مرا به چشم برهم زدن عبادت کنند (یعنی به اندازه چشم برهم زدنی هم از من غافل نیستند) و اگر نمیبودند پرهیزگاران، از آسمان یک قطره باران فرو نمیفرستادم و یک برگ سبز نمیرویاندم».<ref>شعيري، محمد بن محمد، كاشف الأستار- ترجمه جامع الأخبار، ترجمه شرف الدين خويدكى، تهران، کتاب فروشی اسلامیه، چ1، 1388ق، ص۲۱۱.</ref> | ||
علاوه بر اینها وجود [[امام زمان(عج)]] و دعاهای ایشان در جلوگیری از نزول عذابهای آسمانی نقش مؤثر دارد. | علاوه بر اینها وجود [[امام زمان(عج)]] و دعاهای ایشان در جلوگیری از نزول عذابهای آسمانی نقش مؤثر دارد. |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۲۷
چرا از زمان پیامبر اکرم(ص) به بعد عذاب جمعی نازل نشده است؟
خداوند خطاب به پیامبرش فرموده تا زمانی که در میان مردم باشد، آنها را عذاب نمیکند و همچنین تا زمانی که مردم استغفار کنند، عذاب نمیشوند: «﴿وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ؛ خداوند، تا تو در میان آنها هستی، آنها را مجازات نخواهد کرد، و نیز تا استغفار میکنند خدا عذابشان نمیکند.﴾(انفال:۳۳) براساس این آیه، دو عامل بازدارنده از نزول عذاب آسمانی بر امت اسلامی وجود دارد:
- وجود پیامبر.
- توبه و استغفار.
امام علی(ع) فرمودند: روی زمین دو وسیله برای امنیت از عذاب الهی وجود دارد؛ یکی وجود پیامبر(ص) بود که برداشته شد. اما دومی که استغفار است وجود دارد و باید از آن استفاده کرد.[۱] از این روایت به دست میآید که در زمان حیات پیامبر اسلام که قرآن او را «رحمت برای عالمیان» معرفی کرده،[۲] مردم از عذاب آسمانی در امان بودهاند. در زمان حاضر نیز گرچه گناهانی که سبب نزول عذاب شود، رخ میدهد، ولی استغفار و توبه و پشیمانی سبب رفع آن عذابها میشود.
همچنین وجود مومنانی که پیوسته در حال دعا و استغفار هستند، نیز از علتهای رفع عذاب از سایر مردم دانسته شده است. در حدیثی قدسی نقل شده که خداوند فرمود: «قسم به عزت و جلالم اگر نبودند آنانکه مرا به چشم برهم زدن عبادت کنند (یعنی به اندازه چشم برهم زدنی هم از من غافل نیستند) و اگر نمیبودند پرهیزگاران، از آسمان یک قطره باران فرو نمیفرستادم و یک برگ سبز نمیرویاندم».[۳]
علاوه بر اینها وجود امام زمان(عج) و دعاهای ایشان در جلوگیری از نزول عذابهای آسمانی نقش مؤثر دارد.
منابع