پیش نویس:نفس زکیه در قیام امام زمان علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(تکمیل پاورقی‌ها، شاخه بندی، الگوها و ...)
جز (Malekpor صفحهٔ کاربر:Mhmdrswlshay7/صفحه تمرین را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به پیش نویس:نفس زکیه در قیام امام زمان علیه‌السلام منتقل کرد)
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۲

نفس زکیه

سؤال

وظیفه نفس زکیه در قیام امام زمان(ع) چیست؟

نفس زکیه وظیفه دارد ظهور امام زمان را به مردم مکه اعلام و با آنها اتمام حجت کند. قتل نفس زکیه از نشانه‌های ظهور است. وی در کعبه بین مقام و رکن به شهادت می‌رسد. امام زمان(ع) پانزده روز بعد از قتل نفس زکیه ظهور می‌کند.

یکی از علائم حتمی ظهور

برای ظهور و قیام امام زمان(ع) پنج علامت وجود دارد؛ یکی از این علائم حتمی، کشته شدن نفس زکیه است.[۱] وی در داخل کعبه و بین رکن و مقام کشته خواهد شد.[۲]

وظیفه نفس زکیه

وظیفه نفس زکیه این است که این امر مهم که اطلاع رسانی ظهور می‌باشد را به مردم مکه برسانند. وقتی صیحه آسمانی اتفاق می‌افتد، امام زمان(ع) یک نفر را به مکه می‌فرستد تا حجت را بر آنان تمام کند. آن شخص حمل کننده این پیام از طرف امام به مردم مکه است: «إِنَّا أَهْلُ بَيْتِ الرَّحْمَةِ وَ مَعْدِنُ الرِّسَالَةِ وَ الْخِلَافَةِ وَ نَحْنُ ذُرِّيَّةُ مُحَمَّدٍ وَ سُلَالَةُ النَّبِيِّينَ وَ إِنَّا قَدْ ظُلِمْنَا وَ اضْطُهِدْنَا وَ قُهِرْنَا وَ ابْتُزَّ مِنَّا حَقُّنَا مُنْذُ قُبِضَ نَبِيُّنَا إِلَى يَوْمِنَا هَذَا فَنَحْنُ نَسْتَنْصِرُكُمْ فَانْصُرُونَا؛ ما اهل بیت رحمت و معدن رسالت و از خاندان پیامبر(ص) هستیم.ما مظلوم واقع شدیم و سالیان سال حق ما غصب شده است و اکنون از شما طلب یاری می‌کنیم، ما را یاری کنید.».[۳]

وقتی پیام امام زمان(ع) به اهل مکه رسانده می‌شود، به پیام‌رسان حمله کرده و او را بین رکن و مقام می‌کشند.[۳] امام زمان پانزده روز بعد از کشته شدن نفس زکیه قیام خواهد کرد.[۴]

منابع

  1. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۰، حدیث۴۸۳. ابن أبي زينب، محمد بن ابراهيم، الغيبه للنعماني، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۹۷ق، ص۲۵۲، حدیث۹.
  2. ابن بابويه، محمد بن على، كمال الدين و تمام النعمه، تهران، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۳۳۰، حدیث۱۶.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار، بيروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۳۰۷.
  4. ابن بابويه، محمد بن على، كمال الدين و تمام النعمه، تهران، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۶۴۹، حدیث۲.