خصائص النبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
 
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
خصائص‌النبی، ویژگیهای خاص تکوینی و تشریعی پیامبر اکرم صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم، به‌ویژه احکام خاص مقرر شده برای او و درباره او.
'''خصائص النبی''' اصطلاحی است که به احکام خاصی که بر [[پیامبر(ص)]] و درباره او مقرر شده اشاره دارد. جواز ازدواج پیامبر(ص) به عقد دائم با بیش از چهار زن، جایز بودن عقد نکاح در حال احرام، عدم رعایت حق قَسم، حرمت دریافت صدقه واجب، وجوب نماز شب و تهجد و قربانی کردن در روز عید قربان، و حرمت ازدواج زنان پیامبر(ص) پس از او با دیگران از احکام اختصاصی پیامبر(ص) است که بر او مقرر شده است.
مراد از تعبیر خصائص‌النبی در اصطلاح متون دینی، ویژگیهای منحصر به فرد شخص حضرت محمد صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم و نیز آیین اوست که او را از دیگران، اعم از مسلمانان و پیامبران دیگر، متمایز می‌سازد. این ویژگیها، اعم از اوصاف ذاتی و تکوینی او (چه ویژگیهای ظاهری و چه باطنی) است که طیف وسیعی از اوصاف و شمایل و اخلاق و کردار آن حضرت، وقایع و رویدادهای زمان ایشان، کرامات و معجزات نبوی، تشریعات خاص مربوط به او و حتی ویژگیهای امت و آیین او را دربر می‌گیرد.
 
البته مراد از خصائص‌النبی (خصائص‌الرسول) به معنای اخصّ که محور اصلی بحث در این مقاله است، مفهوم مورد نظرِ فقها یعنی احکام اختصاصی پیامبر و نیز احکامی است که درباره آن حضرت تشریع شده است.
== تعریف ==
مهم‌ترین آثار درباره خصائص‌النبی، کتاب کفایة‌الطالب اللَبیب فی خصائص‌الحبیب معروف به الخصائص‌الکبری اثر جلال‌الدین سیوطی (متوفی 911) است.
مراد از خصائص‌النبی احکام اختصاصی پیامبر و نیز احکامی است که درباره آن حضرت تشریع شده است.<ref>حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.</ref> در اسلام سلسله احکامی وجود دارد که از مختصات پیامبر است و سایر مسلمین و مکلفین در آن احکام شریک نیستند. [[نقش علامه حلی در گسترش تشیع|علامه حلی]] در کتاب [[تذکرة الفقهاء]] ۷۰ امر از مختصات پیامبر(ص) را برشمرده است.<ref>محمدی، علی، شرح اصول فقه، قم، دار الفکر، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۱۰۸ و ۱۰۹.</ref> در این احکام و اعمال کسی با پیامبر(ص) شریک نیست.<ref>علی نوری، علیرضا، کلیات فقه اسلامی، قم، یاقوت، ۱۳۸۳ش، ص۲۵.</ref>
مجموع این احکام بنابر یک تقسیم‌بندی متداول، چهار بخش است: مباحات (اصطلاحاً تخفیفات)، واجبات، محرّمات (این دو قسم را اصطلاحاً تغلیظات می‌نامند)، و کرامات و فضائل که شامل احکام خاصی است و برای رعایت حرمت و فضیلت پیامبر اکرم برعهده مؤمنان تشریع شده است.
 
بسیاری از مباحات اختصاصی پیامبر به موضوع نکاح مربوط است. از جمله این موارد، جواز ازدواج آن حضرت به عقد دائم با بیش از چهار زن است. با وجود اتفاق‌نظر فقها درباره اصل حکم و نیز وقوع خارجی آن، درباره حکمت تشریع این حکم، آرای گوناگونی مطرح شده است. از جمله وجود اطمینان به رعایت عدالت توسط پیامبر حتی در بیش از چهار همسر، جلب نظر قبایل عرب به اسلام، دستیابی مردم به احکام شرعی به‌ویژه در عرصه روابط خانوادگی و زناشویی، فراهم شدن زمینه شناخت اخلاق باطنی و شیوه معاشرت پیامبر برای مردم.
خصائص النبی به معنای اعم در اصطلاح متون دینی نیز، به ویژگی‌های منحصر به فرد شخص حضرت محمد(ص) و نیز آیین اوست که او را از دیگران، متمایز می‌سازد، اشاره دارد. این ویژگی‌ها، اعم از اوصاف ذاتی و تکوینی او است که طیف وسیعی از اوصاف و شمایل و اخلاق و کردار او را دربر می‌گیرد.<ref>حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.</ref>
بسیاری از فقها، با استناد به آیه 50 سوره احزاب و احادیث، ازدواج آن حضرت را با بیش از نُه زن، که در هنگام رحلت پیامبر در عقد او بودند (رجوع کنید به ابن‌هشام، قسم 2، ص 647؛ ابن‌بابویه، ج 2، ص 419)، جایز شمرده‌اند.
 
البته درباره جایز بودن یا نبودن ازدواج بدون مهریه با زنی که خود را به پیامبر بخشیده بوده است، اختلاف‌نظر وجود دارد.
== مصادیق خصائص النبی ==
همچنین به نظر مشهور میان فقهای اهل سنّت، ازدواج پیامبر اکرم بدون موافقت ولیّ و شهادت شهود، به استناد ازدواج پیامبر اکرم با زینب بنت جَحش، جایز بوده است.
* جواز ازدواج پیامبر(ص) به عقد دائم با بیش از چهار زن. بسیاری از فقها، با استناد به آیه ۵۰ [[سوره احزاب]] و احادیث، ازدواج پیامبر(ص) را با بیش از نُه زن، که در هنگام رحلت پیامبر در عقد او بودند، جایز شمرده‌اند.
جایز بودن عقد نکاح در حال احرام، دیگر خصیصه نبوی است که شماری از فقهای شیعه و اهل سنّت بدان قائل‌اند. مستند آنان حدیثی منقول از ابن‌عباس است که بر پایه آن پیامبر در زمان احرام با میمونه ازدواج کرد.
* جواز ازدواج بدون مهریه با زنی که خود را به پیامبر بخشیده بوده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۷۹.</ref>
برخی از فقها، با استناد به آیه 51 سوره احزاب، رعایت حقّ قَسم را بر پیامبر اکرم واجب ندانسته‌اند.
* به نظر مشهور میان فقهای اهل سنّت، ازدواج پیامبر(ص) بدون موافقت ولیّ و شهادت شهود، به استناد ازدواج پیامبر اکرم با [[زینب بنت جحش|زینب بنت جَحش]]، جایز بوده است.
شماری از دیگر مباحات اختصاصی پیامبر اکرم، که به باب نکاح مربوط نیست، عبارت‌اند از: گرفتن روزه وصال (یعنی آنکه روزه یک روز را بدون افطار به روزه روز بعد متصل کند یا اینکه روزه تا سحر ادامه یابد) .
* جایز بودن عقد نکاح در حال احرام، دیگر خصیصه نبوی است که شماری از فقهای شیعه و اهل سنّت بدان قائل‌اند. مستند آنان حدیثی منقول از ابن‌عباس است که بر پایه آن پیامبر در زمان احرام با میمونه ازدواج کرد.<ref>حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.</ref>
جنگ کردن به صورت محدود در منطقه حرم مکی هنگام فتح مکه.
* برخی از فقها، با استناد به آیه ۵۱ سوره احزاب، رعایت [[استثنای پیامبر در حق قسم|حق قَسم]] را بر پیامبر(ص) واجب ندانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، کتاب النکاح، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب(ع)، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۱۴۴.</ref>
ورود به مکه بدون احرام و کاربرد مواد معطر در حال احرام بنابر نظر برخی از فقها به استناد سیره حضرت.
* جواز گرفتن روزه وصال (یعنی آنکه روزه یک روز را بدون افطار به روزه روز بعد متصل کند یا اینکه روزه تا سحر ادامه یابد). این روزه بر امت پیامبر اکرم(ص) حرام است ولی بر شخص حضرت مباح بوده است.<ref>انصاری، محمدعلی، الموسوعه الفقهیه المیسره، قم، مجمع الفکر الإسلامی، ج۱، ص۳۵۴.</ref>
شماری از احکام اختصاصی پیامبر اکرم در دایره محرمات قرار دارند، مانند حرمت ازدواج دائم با کنیزان و اهل کتاب
* جنگ کردن به صورت محدود در منطقه حرم مکی هنگام فتح مکه.
حکم دیگر، حرمت تبدیل یا افزایش تعداد همسران پس از نزول آیه 52 سوره احزاب است. پس از مخیّر شدن زنان رسول خدا، به جدایی از آن حضرت یا تداوم رابطه زوجیت
* جواز ورود به مکه بدون احرام و کاربرد مواد معطر در حال احرام بنابر نظر برخی از فقها. بر افراد دیگر احرام بستن لازم است.<ref>انصاری، محمدعلی، الموسوعه الفقهیه المیسره، قم، مجمع الفکر الإسلامی، ج۱، ص۳۵۴.</ref>
از دیگر محرّمات اختصاصی برای پیامبر اکرم، حرمت دریافت صدقه واجب بود. بیشتر فقها گرفتن صدقه مستحبی را هم حرام شمرده‌اند .
* حرمت ازدواج دائم با کنیزان و اهل کتاب.
از دیگر محرّمات مزبور، حرمت غَمز یعنی اشاره کردن با چشم در امور مباح.
* وجوب مخیر ساختن زنان بر ادامه زندگی یا جدایی. طبق آیه قرآن بر پیامبر(ص) واجب بود که زنانش را مخیر به زندگی یا جدایی کند اما در مورد دیگران این صادق و واجب نیست. {{قرآن|یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِک إِن کنتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیَاه الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَیْنَ أُمَتِّعْکنَّ وَأُسَرِّحْکنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا|ترجمه=ای پیامبر به همسرانت بگو: اگر زندگی دنیا را می‌خواهید و طالب زینت آن هستید بیائید هدیه‌ای به شما دهم، و شما را به طرز نیکوئی رها کنم، بی آن که خصومت و مشاجره‌ای در کار باشد|سوره=احزاب|آیه=۲۸}}
شماری از خصایص نبوی، که در زمره واجبات قرار داشته، عبارت بودند از: مسواک زدن پیش از هر نماز، ادا کردن نماز وَتر، تهجد (شب زنده‌داری همراه با خواندن نماز شب) و قربانی کردن در روز عید قربان که به استناد احادیث نبوی، بر آن حضرت واجب بود.
* حرمت دریافت صدقه واجب. بیشتر فقها گرفتن صدقه مستحبی را هم حرام شمرده‌اند. این خصوصیت مشترک بین ائمه است. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «انا اهل البیت لاتحل لنا صدقه». همانا بر ما اهل بیت صدقه و زکات واجب حلال نیست.<ref>انصاری، محمدعلی، الموسوعه الفقهیه المیسره، قم، مجمع الفکر الإسلامی، ج۱، ص۳۵۵.</ref>
از جمله مصادیق بخش چهارم از خصایص‌النبی (کرامات)، احکام ویژه‌ای است که برعهده زنان پیامبر یا درباره آنان مقرر شده بود. به تصریح قرآن (رجوع کنید به احزاب: 32)، اگر آنان تقوا را رعایت کردند، بر زنان عادی شرف و فضیلت داشتند. آنان مکلف بودند که در برابر مردان با لحن فریبنده سخن نگویند، بلکه سخن شایسته بر بان جاری کنند. پاداش و کیفر آنها نیز براساس آیات 30 و 31 سوره احزاب مضاعف است. دیگر حکم خاص درباره زنان پیامبر، حرمت ازدواج (احزاب: 53) آنان پس از پیامبر با دیگران بود، زیرا آنان مادر مؤمنان (ازواجُه اُمَّهاتُهُم) خوانده شده‌اند (احزاب: 6). حکم مهر دیگر، سخن گفتن مسلمانان با زنان پیامبر از پشت پرده و نیز حرمت نگاه کردن به آنان به استناد آیه 53 سوره احزاب بود.
* حرمت غَمز یعنی اشاره کردن با چشم در امور مباح.
شماری دیگر از این قبیل احکام (کرامات)، احکامی است که برای حفظ حرمت پیامبر اکرم و رعایت خضوع و ادب در برابر او، برعهده مسلمانان قرار گرفته و مستند به آیات و احادیث است، مانند بالاتر نبردن صدای خود از صدای پیامبر (رجوع کنید به حجرات: 2ـ3) تا خارج شدن پیامبر از خانه صبر کردن و سپس صحبت کردن با او (رجوع کنید به حجرات: 4ـ5)، خارج نشدن از مجلس پیامبر پیش از اجازه گرفتن از او و سلام دادن به او هنگام ادای نماز.<ref>حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.</ref>
* وجوب مسواک زدن پیش از هر نماز.<ref>حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.</ref>
* وجوب نماز شب و تهجد (شب زنده‌داری همراه با خواندن نماز شب). بر اساس آیه ۷۹ اسرا یکی از اختصاصات پیامبر اکرم(ص) نماز شب است. نماز شب بر دیگر مؤمنین مستحب مؤکد است ولی بر شخص پیامبر اکرم(ص) واجب بوده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ج۱۲، ص۲۲۴.</ref> در تفسیر روح البیان در ذیل آیه ۷۹ [[سوره اسراء]] روایتی از عایشه همسر پیامبر(ص) نقل شده است که اختصاصات پیامبر اکرم(ص) را بیان می‌کند. [[عایشه]] روایت کرده است که پیامبر(ص) فرمود: «سه چیز بر من واجب است و بر شما مستحب، مسواک، نماز شب و تهجد و شب‌زنده‌داری.<ref>حقی بروسوی، اسماعیل بن مصطفی، تفسیر روح البیان، دارالفکر، ج۵، ص۲۱۷.</ref>
* قربانی کردن در روز عید قربان.
* حرمت ازدواج زنان پیامبر(ص) پس از او با دیگران.
* بالاتر نبردن صدا از صدای پیامبر و خارج نشدن از مجلس پیامبر پیش از اجازه گرفتن از او و سلام دادن به او هنگام ادای نماز.<ref>حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.</ref>
 
== مطالعه بیشتر ==
* سیوطی، جلال‌الدین، '''کفایةالطالب اللَبیب فی خصائص‌الحبیب''' معروف به الخصائص‌الکبری، بیروت، دار الکتب العلمية، ۱۴۰۵ق.
* نقیب، محمد، '''بررسی تطبیقی خصائص النبی صلی الله علیه و آله از نگاه فریقین'''، تهران، سازمان حج و زیارت، بی‌تا.
* زارعی‌بلوط‌بنگان مصطفی، '''خصائص النبی(ص)'''، سبط اکبر، ۱۴۰۰ش.
* ابن ملقن، '''خصائص النبی'''، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۲۰۰۸م
 
== جستارهای وابسته ==
* [[وجوب نماز شب بر پیامبر(ص)]]


== منابع ==
== منابع ==
خط ۴۷: خط ۵۹:
| تغییر مسیر =شد
| تغییر مسیر =شد
| ارجاعات =
| ارجاعات =
| بازبینی =شد
| بازبینی =
| تکمیل =
| تکمیل =
| اولویت =ج
| اولویت =ج

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۲

سؤال

خصائص النبی چیست؟

خصائص النبی اصطلاحی است که به احکام خاصی که بر پیامبر(ص) و درباره او مقرر شده اشاره دارد. جواز ازدواج پیامبر(ص) به عقد دائم با بیش از چهار زن، جایز بودن عقد نکاح در حال احرام، عدم رعایت حق قَسم، حرمت دریافت صدقه واجب، وجوب نماز شب و تهجد و قربانی کردن در روز عید قربان، و حرمت ازدواج زنان پیامبر(ص) پس از او با دیگران از احکام اختصاصی پیامبر(ص) است که بر او مقرر شده است.

تعریف

مراد از خصائص‌النبی احکام اختصاصی پیامبر و نیز احکامی است که درباره آن حضرت تشریع شده است.[۱] در اسلام سلسله احکامی وجود دارد که از مختصات پیامبر است و سایر مسلمین و مکلفین در آن احکام شریک نیستند. علامه حلی در کتاب تذکرة الفقهاء ۷۰ امر از مختصات پیامبر(ص) را برشمرده است.[۲] در این احکام و اعمال کسی با پیامبر(ص) شریک نیست.[۳]

خصائص النبی به معنای اعم در اصطلاح متون دینی نیز، به ویژگی‌های منحصر به فرد شخص حضرت محمد(ص) و نیز آیین اوست که او را از دیگران، متمایز می‌سازد، اشاره دارد. این ویژگی‌ها، اعم از اوصاف ذاتی و تکوینی او است که طیف وسیعی از اوصاف و شمایل و اخلاق و کردار او را دربر می‌گیرد.[۴]

مصادیق خصائص النبی

  • جواز ازدواج پیامبر(ص) به عقد دائم با بیش از چهار زن. بسیاری از فقها، با استناد به آیه ۵۰ سوره احزاب و احادیث، ازدواج پیامبر(ص) را با بیش از نُه زن، که در هنگام رحلت پیامبر در عقد او بودند، جایز شمرده‌اند.
  • جواز ازدواج بدون مهریه با زنی که خود را به پیامبر بخشیده بوده است.[۵]
  • به نظر مشهور میان فقهای اهل سنّت، ازدواج پیامبر(ص) بدون موافقت ولیّ و شهادت شهود، به استناد ازدواج پیامبر اکرم با زینب بنت جَحش، جایز بوده است.
  • جایز بودن عقد نکاح در حال احرام، دیگر خصیصه نبوی است که شماری از فقهای شیعه و اهل سنّت بدان قائل‌اند. مستند آنان حدیثی منقول از ابن‌عباس است که بر پایه آن پیامبر در زمان احرام با میمونه ازدواج کرد.[۶]
  • برخی از فقها، با استناد به آیه ۵۱ سوره احزاب، رعایت حق قَسم را بر پیامبر(ص) واجب ندانسته‌اند.[۷]
  • جواز گرفتن روزه وصال (یعنی آنکه روزه یک روز را بدون افطار به روزه روز بعد متصل کند یا اینکه روزه تا سحر ادامه یابد). این روزه بر امت پیامبر اکرم(ص) حرام است ولی بر شخص حضرت مباح بوده است.[۸]
  • جنگ کردن به صورت محدود در منطقه حرم مکی هنگام فتح مکه.
  • جواز ورود به مکه بدون احرام و کاربرد مواد معطر در حال احرام بنابر نظر برخی از فقها. بر افراد دیگر احرام بستن لازم است.[۹]
  • حرمت ازدواج دائم با کنیزان و اهل کتاب.
  • وجوب مخیر ساختن زنان بر ادامه زندگی یا جدایی. طبق آیه قرآن بر پیامبر(ص) واجب بود که زنانش را مخیر به زندگی یا جدایی کند اما در مورد دیگران این صادق و واجب نیست. ﴿یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِک إِن کنتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیَاه الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَیْنَ أُمَتِّعْکنَّ وَأُسَرِّحْکنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا؛ ای پیامبر به همسرانت بگو: اگر زندگی دنیا را می‌خواهید و طالب زینت آن هستید بیائید هدیه‌ای به شما دهم، و شما را به طرز نیکوئی رها کنم، بی آن که خصومت و مشاجره‌ای در کار باشد(احزاب:۲۸)
  • حرمت دریافت صدقه واجب. بیشتر فقها گرفتن صدقه مستحبی را هم حرام شمرده‌اند. این خصوصیت مشترک بین ائمه است. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «انا اهل البیت لاتحل لنا صدقه». همانا بر ما اهل بیت صدقه و زکات واجب حلال نیست.[۱۰]
  • حرمت غَمز یعنی اشاره کردن با چشم در امور مباح.
  • وجوب مسواک زدن پیش از هر نماز.[۱۱]
  • وجوب نماز شب و تهجد (شب زنده‌داری همراه با خواندن نماز شب). بر اساس آیه ۷۹ اسرا یکی از اختصاصات پیامبر اکرم(ص) نماز شب است. نماز شب بر دیگر مؤمنین مستحب مؤکد است ولی بر شخص پیامبر اکرم(ص) واجب بوده است.[۱۲] در تفسیر روح البیان در ذیل آیه ۷۹ سوره اسراء روایتی از عایشه همسر پیامبر(ص) نقل شده است که اختصاصات پیامبر اکرم(ص) را بیان می‌کند. عایشه روایت کرده است که پیامبر(ص) فرمود: «سه چیز بر من واجب است و بر شما مستحب، مسواک، نماز شب و تهجد و شب‌زنده‌داری.[۱۳]
  • قربانی کردن در روز عید قربان.
  • حرمت ازدواج زنان پیامبر(ص) پس از او با دیگران.
  • بالاتر نبردن صدا از صدای پیامبر و خارج نشدن از مجلس پیامبر پیش از اجازه گرفتن از او و سلام دادن به او هنگام ادای نماز.[۱۴]

مطالعه بیشتر

  • سیوطی، جلال‌الدین، کفایةالطالب اللَبیب فی خصائص‌الحبیب معروف به الخصائص‌الکبری، بیروت، دار الکتب العلمية، ۱۴۰۵ق.
  • نقیب، محمد، بررسی تطبیقی خصائص النبی صلی الله علیه و آله از نگاه فریقین، تهران، سازمان حج و زیارت، بی‌تا.
  • زارعی‌بلوط‌بنگان مصطفی، خصائص النبی(ص)، سبط اکبر، ۱۴۰۰ش.
  • ابن ملقن، خصائص النبی، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۲۰۰۸م

جستارهای وابسته

منابع

  1. حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.
  2. محمدی، علی، شرح اصول فقه، قم، دار الفکر، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۱۰۸ و ۱۰۹.
  3. علی نوری، علیرضا، کلیات فقه اسلامی، قم، یاقوت، ۱۳۸۳ش، ص۲۵.
  4. حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.
  5. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۷۹.
  6. حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.
  7. مکارم شیرازی، ناصر، کتاب النکاح، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب(ع)، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۱۴۴.
  8. انصاری، محمدعلی، الموسوعه الفقهیه المیسره، قم، مجمع الفکر الإسلامی، ج۱، ص۳۵۴.
  9. انصاری، محمدعلی، الموسوعه الفقهیه المیسره، قم، مجمع الفکر الإسلامی، ج۱، ص۳۵۴.
  10. انصاری، محمدعلی، الموسوعه الفقهیه المیسره، قم، مجمع الفکر الإسلامی، ج۱، ص۳۵۵.
  11. حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.
  12. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ج۱۲، ص۲۲۴.
  13. حقی بروسوی، اسماعیل بن مصطفی، تفسیر روح البیان، دارالفکر، ج۵، ص۲۱۷.
  14. حسینی سمنانی، بتول، «خصائص النبی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائره المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.