سوره لیل: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
ثواب | ثواب تلاوت سوره «لیل» و شأن نزول آن چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''سوره لیل'''، از [[سوره‌های مکی]] و جزء [[سوره‌های مفصلات]] می‌باشد. در مورد فضیلت قرائت این سوره از [[پیامبر(ص)]] نقل شده است که هر کسی سوره لیل را قرائت کند خداوند آن قدر به او می‌بخشد که راضی شود و او را از سختی‌ها نجات دهد. این سوره بر اساس [[شأن نزول]] | {{درگاه|واژه‌ها}} | ||
'''سوره لیل'''، از [[سوره‌های مکی]] و جزء [[سوره‌های مفصلات]] می‌باشد. این سوره نود و دومین سوره قرآن است و ۲۱ آیه دارد. در مورد فضیلت قرائت این سوره از [[پیامبر(ص)]] نقل شده است که هر کسی سوره لیل را قرائت کند خداوند آن قدر به او می‌بخشد که راضی شود و او را از سختی‌ها نجات دهد. این سوره بر اساس [[شأن نزول]] آن، در مورد مردی است که حاضر نشد درخت نخل خود را در مقابل نخلی بهشتی که پیامبر برای وی ضمانت می‌کرد به آن حضرت واگذار کند و در نهایت با پیشنهاد مالی توسط شخصی دیگر، آن را فروخت. از همین جهت این سوره درباره [[بخل|بخیلان]] و سخاوتمندان سخن گفته است. | |||
[[پرونده:سوره لیل.jpeg|بندانگشتی|سوره لیل]] | |||
==معرفی | == معرفی و محتوا == | ||
سوره | سوره لیل نود و دومین سوره قرآن، در مکه نازل شده و دارای ۲۱ آیه است. این سوره مانند دیگر سوره‌های، مقطع‌های آیاتش کوتاه است و عمدتاً ناظر به قیامت و پاداش و کیفر الهی و عوامل و اسباب آن است. در آغاز بعد از ذکر سه سوگند مردم را به دو گروه تقسیم می‌کند: انفاق کنندگان با تقوا، و بخیلانی که منکر پاداش قیامتند، پایان کار گروه اول را خوشبختی و سهولت و آرامش، و پایان کار گروه دوم را سختی و تنگی و بدبختی می‌شمرد. در بخش دیگری از این سوره، بعد از اشاره به این معنی که هدایت بندگان بر خدا است، همگان را از آتش فروزان دوزخ انذار می‌کند. و در آخرین بخش کسانی را که در این آتش می‌سوزند و گروهی را که از آن نجات می‌یابند با ذکر اوصاف معرفی می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۲۷، ص۶۶.</ref> | ||
==فضیلت | == فضیلت قرائت == | ||
[[حضرت محمد(ص)]] درباره | [[حضرت محمد(ص)]] درباره فضیلت سوره لیل می‌فرماید:هر کسی اين سوره (ليل) را تلاوت کند، خداوند آن قدر به او می‌بخشد که راضی شود و او را از سختی‌ها نجات می‌دهد و مسير زندگی را برای او آسان می‌سازد.<ref>کفعمی، ابراهیم بن علی عاملی، المصباح (جنة الأمان الواقیة)، قم، دار الرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۵ ق، ص۴۵۱.</ref> | ||
در | در روایتی دیگر پیامبر اکرم(ص) در فضیلت تلاوت سوره لیل می‌فرماید: «کسی که این سوره را قبل از خواب پانزده بار قرائت کند، در خوابش جز خوبی نمی‌بیند و دچار پریشانی در خواب نخواهد شد.»<ref>بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق، ج۵، ص۴۶۹.</ref> | ||
و باز آن حضرت | و باز آن حضرت می‌فرماید: «کسی که در نماز عشاء این سوره را بخواند، مانند کسی است که ربع قرآن را در نمازش خوانده باشد و نماز او مورد قبول واقع می‌شود».<ref>بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق، ج۵، ص۴۶۹.</ref> | ||
==شأن نزول سوره== | == شأن نزول سوره == | ||
[[ | [[ابن‌عباس]] درباره [[شأن نزول]] سوره لیل می‌گوید: «مردی در میان مسلمانان بود که شاخه یکی از درختان خرمای او بالای خانه مرد فقیر عیال‌مندی قرار گرفته بود. صاحب نخل هنگامی که بالای درخت می‌رفت تا خرماها را بچیند، گاهی چند دانه خرما در خانه مرد فقیر می‌افتاد و کودکانش آن‌ها را برمی‌داشتند. صاحب نخل، خرماها را از دست آن‌ها می‌گرفت، مرد فقیر به پیامبر اکرم(ص) شکایت کرد. | ||
پیامبر(ص) به صاحب نخل فرمود: «این درختی که شاخه‌هایش داخل خانه فلانی آمده به من می‌دهی تا در مقابل آن نخلی در [[بهشت]] از آن تو باشد؟ مرد گفت من درختان بسیاری دارم و هیچ‌کدام به خوبی این درخت نیستند (و حاضر به چنین معامله ای نیستم) یکی از یاران پیامبر این کلام را شنید و به پیامبر(ص) عرض کرد: ای رسول خدا اگر من این درخت را از این مرد بخرم همان درخت بهشتی را به من می‌دهی؟ پیامبر فرمود: آری. | |||
آن | آن صحابی رفت و پس از گفتگو با صاحب نخل، آن را در مقابل چهل نخل خرید و آن را به پیامبر(ص) هدیه کرد، پیامبر اکرم نیز آن درخت را به آن مرد فقیر و فرزندانش داد. در این هنگام بود که سوره لیل نازل شد؛ و درباره [[بخل|بخیلان]] و سخاوتمندان سخن گفت.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۷۹ ق، ج۵، ص۵۰۱.</ref> | ||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
|شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ =ویژگی‌های سوره‌ها و آیات | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = شد | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه =شد | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی نویسنده = | ||
| تکمیل = | | بازبینی = | ||
| اولویت = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | |||
| کیفیت = ج | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:آیات دارای شأن نزول]] | |||
[[رده:آیات و سوره‌ها]] | |||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۰
ثواب تلاوت سوره «لیل» و شأن نزول آن چیست؟
سوره لیل، از سوره‌های مکی و جزء سوره‌های مفصلات می‌باشد. این سوره نود و دومین سوره قرآن است و ۲۱ آیه دارد. در مورد فضیلت قرائت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده است که هر کسی سوره لیل را قرائت کند خداوند آن قدر به او می‌بخشد که راضی شود و او را از سختی‌ها نجات دهد. این سوره بر اساس شأن نزول آن، در مورد مردی است که حاضر نشد درخت نخل خود را در مقابل نخلی بهشتی که پیامبر برای وی ضمانت می‌کرد به آن حضرت واگذار کند و در نهایت با پیشنهاد مالی توسط شخصی دیگر، آن را فروخت. از همین جهت این سوره درباره بخیلان و سخاوتمندان سخن گفته است.
معرفی و محتوا
سوره لیل نود و دومین سوره قرآن، در مکه نازل شده و دارای ۲۱ آیه است. این سوره مانند دیگر سوره‌های، مقطع‌های آیاتش کوتاه است و عمدتاً ناظر به قیامت و پاداش و کیفر الهی و عوامل و اسباب آن است. در آغاز بعد از ذکر سه سوگند مردم را به دو گروه تقسیم می‌کند: انفاق کنندگان با تقوا، و بخیلانی که منکر پاداش قیامتند، پایان کار گروه اول را خوشبختی و سهولت و آرامش، و پایان کار گروه دوم را سختی و تنگی و بدبختی می‌شمرد. در بخش دیگری از این سوره، بعد از اشاره به این معنی که هدایت بندگان بر خدا است، همگان را از آتش فروزان دوزخ انذار می‌کند. و در آخرین بخش کسانی را که در این آتش می‌سوزند و گروهی را که از آن نجات می‌یابند با ذکر اوصاف معرفی می‌کند.[۱]
فضیلت قرائت
حضرت محمد(ص) درباره فضیلت سوره لیل می‌فرماید:هر کسی اين سوره (ليل) را تلاوت کند، خداوند آن قدر به او می‌بخشد که راضی شود و او را از سختی‌ها نجات می‌دهد و مسير زندگی را برای او آسان می‌سازد.[۲]
در روایتی دیگر پیامبر اکرم(ص) در فضیلت تلاوت سوره لیل می‌فرماید: «کسی که این سوره را قبل از خواب پانزده بار قرائت کند، در خوابش جز خوبی نمی‌بیند و دچار پریشانی در خواب نخواهد شد.»[۳]
و باز آن حضرت می‌فرماید: «کسی که در نماز عشاء این سوره را بخواند، مانند کسی است که ربع قرآن را در نمازش خوانده باشد و نماز او مورد قبول واقع می‌شود».[۴]
شأن نزول سوره
ابن‌عباس درباره شأن نزول سوره لیل می‌گوید: «مردی در میان مسلمانان بود که شاخه یکی از درختان خرمای او بالای خانه مرد فقیر عیال‌مندی قرار گرفته بود. صاحب نخل هنگامی که بالای درخت می‌رفت تا خرماها را بچیند، گاهی چند دانه خرما در خانه مرد فقیر می‌افتاد و کودکانش آن‌ها را برمی‌داشتند. صاحب نخل، خرماها را از دست آن‌ها می‌گرفت، مرد فقیر به پیامبر اکرم(ص) شکایت کرد.
پیامبر(ص) به صاحب نخل فرمود: «این درختی که شاخه‌هایش داخل خانه فلانی آمده به من می‌دهی تا در مقابل آن نخلی در بهشت از آن تو باشد؟ مرد گفت من درختان بسیاری دارم و هیچ‌کدام به خوبی این درخت نیستند (و حاضر به چنین معامله ای نیستم) یکی از یاران پیامبر این کلام را شنید و به پیامبر(ص) عرض کرد: ای رسول خدا اگر من این درخت را از این مرد بخرم همان درخت بهشتی را به من می‌دهی؟ پیامبر فرمود: آری.
آن صحابی رفت و پس از گفتگو با صاحب نخل، آن را در مقابل چهل نخل خرید و آن را به پیامبر(ص) هدیه کرد، پیامبر اکرم نیز آن درخت را به آن مرد فقیر و فرزندانش داد. در این هنگام بود که سوره لیل نازل شد؛ و درباره بخیلان و سخاوتمندان سخن گفت.[۵]
منابع
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۲۷، ص۶۶.
- ↑ کفعمی، ابراهیم بن علی عاملی، المصباح (جنة الأمان الواقیة)، قم، دار الرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۵ ق، ص۴۵۱.
- ↑ بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق، ج۵، ص۴۶۹.
- ↑ بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق، ج۵، ص۴۶۹.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۷۹ ق، ج۵، ص۵۰۱.