دلیل پیاده‌روی اربعین: تفاوت میان نسخه‌ها

اعتبار [[اربعین حسینی|اربعین]] امام حسین(ع) از گذشته، میان [[شیعه در عصر ظهور|شیعه]] و در [[تقویم]] تاریخی وفاداران به امام حسین(ع) شناخته شده است؛ سنتی که تا به امروز در کربلای [[عراق]]، با قوت برپاست و هرساله شاهدیم که میلیون‌ها شیعه، از همه جای دنیا در این ایام با پایه پیاده به [[کربلا]] بر سر مزار امام حسین(ع) گرد می‌آیند و به [[عزاداری امامان شیعه بر امام حسین(ع)|عزاداری]] می‌پردازند. و ما در این مقاله به دلایل قرآنی و روایی که به این همایش قوّت می‌بخشد میپردازیم.

یکی از دلایل قرآنی بر فضیلت پیاده‌روی [[اربعین حسینی|اربعین]] آیه ۳۲ سوره حج می‌باشد، که خداوند متعال می‌فرماید: هرکس [[شعائر]] خدا را بزرگ شمارد، بدون تردید این بزرگ شمردن ناشی از تقوای دل هاست.<ref>ترجمه انصاریان آیه 32 حج</ref>

شعائر جمع شعره به معنای نشانه و علامت است. و منظور از [[شعائرالله در قرآن|شعائر الهی]] نشانه‌ها و علامت‌های خداوند است که همه برنامه‌های الهی را در برمیگیرد و یاد خدا و عظمت [[آئین]] او را در دل انسان زنده می‌کند.

و منظور از [[تعظیم]]، بزرگ داشت و بالا بردن مقام این شعائر در افکار و اعمال یا صورت دیگری است که [[عرف]] آن را بزرگداشت می‌نامد.

با بیان این [[تفسیر قرآن|تفسیر]] از یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ یکی از عال‌ترین اموری که مصادیق تعظیم شعائر الهی به حساب آمده، و موجب [[تقرّب]] بندگان به خداوند متعال می‌شود، پیاده‌روی اربعین است.<ref>تفسیر المیزان، جلد14،</ref>

در [[روایتی]] امام صادق(ع) می‌فرماید:شخصی که به زیارت قبر حسین بن علی(ع) می‌رود، پس زمانی که از خانواده اش جدا می‌شود، با اوّلین گامی که برمی‌دارد، تمام گناهانش آمرزیده می‌شود. سپس به ازای هر قدمی که برمی‌دارد، پیوسته [[تقدیس]] و [[تنزیه]] و پاک می‌شود، تا آنکه نزد حسین بن علی(ع) برسد. در این هنگام، خداوند با او بدین گونه [[مناجات]] می‌کند: «ای بنده من! از من بخواه، به تو می‌دهم؛ دعا کن، اجابت می‌کنم؛ درخواست کن، می‌بخشم؛ [[حاجت]] بخواه، روا می‌کنم».<ref>کامل الزیارات، ص 153</ref>

 

و در روایتی دیگری ایشان فرمودند: «هر آنکه در [[فرات]] [[غسل]] کند و سپس با پای پیاده به سوی [[مرقد]] حسین(ع) برود، به ازای هر قدمی که برمی‌دارد و بر زمین می‌گذارد، حجّی مقبول با تمام اعمال و مناسک برای او خواهد بود».<ref>کتاب المزار - مناسک المزار، ص 49</ref>

  | شاخه فرعی۲ = کربلا