پیش نویس:عقل در قرآن: تفاوت میان نسخهها
Mohammad7576 (بحث | مشارکتها) |
Mohammad7576 (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
== معنای عقل در اصطلاح حكیمان و متكلمان == | == معنای عقل در اصطلاح حكیمان و متكلمان == | ||
عقل در نزد فلاسفه و حكیمان معانی مختلفی | عقل در نزد فلاسفه و حكیمان معانی مختلفی دارد؛ | ||
عقل عملی | از جمله: عقل غریزی كه فصل متمیز انسان است یعنی وسیله كسب علوم، | ||
عقل نظری یعنی قوای ادراكی، عقل نظری انسان كه چهار مرتبه دارد: عقل هیولانی، عقل بالملكه، عقل بالفعل، و عقل مستفاد. كار كردهای عقل نظری عبارتند از استدلال و استنباط، تعریف و تحدید، ادراك كلیات اعم از تصورات و تصدیقات كلی، تطبیق مفاهیم بر مصادیق، تطبیق كبری بر صغری و تقسیم و تحلیل. | |||
عقل عملی یعنی قوه ای از قوای نفس آدمیكه بایدها و حقایقی كه مربوط به افعال آدمیاست درك میكند.<ref>{{پک|1=خسروپناه|2=1388|ک=کلام جدید با رویکرد اسلامی|ص=94 - 95}}</ref> | |||
عقل در اصطلاح متكلمان نیز معنای مختلفی دارد و از جمله عقل به معنای مشهورات، عقل به معنای قضایای یقینی، عقل جوهری، عقل به معنای تكیه ی معلومات و معارف، عقل هدف ساز و ...3 | عقل در اصطلاح متكلمان نیز معنای مختلفی دارد و از جمله عقل به معنای مشهورات، عقل به معنای قضایای یقینی، عقل جوهری، عقل به معنای تكیه ی معلومات و معارف، عقل هدف ساز و ...3 |
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۰۶
![]() | این متن یک پیشنویس است که در وضعیت در حال ویکی سازی قرار دارد |
آیا عقل در قرآن به همان معنای عقل در علم فلسفه است؟
معنای عقل در لغت
عقل در معنای لغوی همان حبس و امساك و عقال كردن است وقتی در مورد انسان به كار میرود به معنای كسی است كه هوای نفس خویش را حبس و عقال كرده است و زبان خود را در كنترل دارد. هم چنین عقل در لغت به معنای علمیاست كه توسط قوه ی عقل به دست میآید، یعنی مدركات قوه ی عاقله. معنای دیگر آن كاری است كه قوه ی نفس انجام میدهد، یعنی ادراك، هم چنین در معنای عملی كه مقدمه ی انجام خیرات و اجتناب از بدی ها است به كار رفته است.[۱][۲][۳][۴]
معنای عقل در اصطلاح حكیمان و متكلمان
عقل در نزد فلاسفه و حكیمان معانی مختلفی دارد؛
از جمله: عقل غریزی كه فصل متمیز انسان است یعنی وسیله كسب علوم،
عقل نظری یعنی قوای ادراكی، عقل نظری انسان كه چهار مرتبه دارد: عقل هیولانی، عقل بالملكه، عقل بالفعل، و عقل مستفاد. كار كردهای عقل نظری عبارتند از استدلال و استنباط، تعریف و تحدید، ادراك كلیات اعم از تصورات و تصدیقات كلی، تطبیق مفاهیم بر مصادیق، تطبیق كبری بر صغری و تقسیم و تحلیل.
عقل عملی یعنی قوه ای از قوای نفس آدمیكه بایدها و حقایقی كه مربوط به افعال آدمیاست درك میكند.[۵]
عقل در اصطلاح متكلمان نیز معنای مختلفی دارد و از جمله عقل به معنای مشهورات، عقل به معنای قضایای یقینی، عقل جوهری، عقل به معنای تكیه ی معلومات و معارف، عقل هدف ساز و ...3
معنای عقل در قرآن و روایات
عقل در قرآن و روایات به كار رفته است و نسبت به آن سفارش شده است بی شك معنای لغوی عقل كه حبس و ضبط نفس است، در اكثر موارد قرآن و روایی مورد توجه قرار گرفته است. و امّا در زمینه ی معانی اصطلاحی عقل صاحب نظران اختلاف دارند.
1. صدرالمتالهین معانی عقل نظری و عقل عملی و عقل جوهری را در روایات به عقل نسبت میدهد.4
2. غزالی: عقل را در قرآن به معنای عقل عاقبت اندیش میداند5
ولی آ نچه میتوان گفت این است كه از عقل قرآنی عقول اربعه فلسفی و عقل نظری را نمیتوان استنباط كرد، چون در زمان نزول قرآن این اصطلاحات نبوده بلكه چند معنی از عقل قرآنی میتوان استفاده كرد: 1. عقل به معنای قوه ای كه خداوند عنایت نموده برای درك علوم، كه اگر كسی از آن برخوردار نباشد نمیتواند علوم را درك كند 2. عقل عاقبت اندیش و هدایتگر6 در نتیجه میتوان گفت در مواردی عقل قرآنی با فلسفی فرق دارد عقل قرآنی به معنای قدرت درك و عاقبت اندیش است ولی عقل در فلسفه معانی مختلفی دارد از جمله عقل عملی كه همان عقل قرآنی به معنای قوة درك است.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1. كاوشهای عقل نظری، مهدی حائری. 2. تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی، ذبیح الله صفا. 3. كلام جدید، عبدالحسین خسرو پناه، ص 62-85.
حضرت علی علیه السّلام میفرماید: همین منزلت برای عقلت بس كه راههای گمراهی را از راه سعادت برایت واضح میسازد. نهج البلاغه، حكمت 422.
پی نوشت ها: 2 . ر.ك: كلام جدید، همان، ص 62؛ شرح اصول كافی ج 1 مقدمه، 30، - 34 و ص 223 و 228. 3 . كلام جدید، همان ص 62-63، مهدی حائری، كاوش های عقل نظری، تهران امیركبیر، 1360، ص 240. 4 . شرح اصول كافی، ج 1، ص 225. 5 . احیاء العلوم غزالی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ج 1، ص 102. 6 . المفردات فی غریب القرآن، راغب اصفهانی، دفتر نشر الكتاب، دوم، 1404، ص 341- 342.
پانویس
- ↑ مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، 1: 196.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، 9: 326.
- ↑ طریحی، مجمع البحرين و مطلع النيرين، 5: 426.
- ↑ خسروپناه، کلام جدید با رویکرد اسلامی، 94.
- ↑ خسروپناه، کلام جدید با رویکرد اسلامی، 94 - 95.
منابع
- مصطفوی، حسن (۱۳۶۸). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. سازمان چاپ و انتشارات.
- ابن منظور، محمد بن منظور (۱۴۱۴). لسان العرب. بیروت: دار الفکر.
- طریحی، فخر الدین بن محمد (۱۴۱۴). مجمع البحرين و مطلع النيرين. قم: بنياد بعثت. مرکز چاپ و نشر.
- خسروپناه، عبدالحسین (۱۳۸۸). کلام جدید با رویکرد اسلامی. قم: نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، دفتر نشر معارف.