پیش نویس:عقل در قرآن: تفاوت میان نسخهها
Mohammad7576 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammad7576 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
آیا عقل در قرآن با عقل در فلسفه یكی است؟ | آیا عقل در قرآن با عقل در فلسفه یكی است؟ | ||
پاسخ سوال یا شبهه | پاسخ سوال یا شبهه | ||
{{درگاه| | {{درگاه|قرآن|}} | ||
1. عقل در لغت: عقل در معنای لغوی همان حبس و امساك و عقال كردن است وقتی در مورد انسان به كار میرود به معنای كسی است كه هوای نفس خویش را حبس و عقال كرده است و زبان خود را در كنترل دارد. هم چنین عقل در لغت به معنای علمیاست كه توسط قوه ی عقل به دست میآید، یعنی مدركات قوه ی عاقله. معنای دیگر آن كاری است كه قوه ی نفس انجام میدهد، یعنی ادراك، هم چنین در معنای عملی كه مقدمه ی انجام خیرات و اجتناب از بدی ها است به كار رفته است1 | 1. عقل در لغت: عقل در معنای لغوی همان حبس و امساك و عقال كردن است وقتی در مورد انسان به كار میرود به معنای كسی است كه هوای نفس خویش را حبس و عقال كرده است و زبان خود را در كنترل دارد. هم چنین عقل در لغت به معنای علمیاست كه توسط قوه ی عقل به دست میآید، یعنی مدركات قوه ی عاقله. معنای دیگر آن كاری است كه قوه ی نفس انجام میدهد، یعنی ادراك، هم چنین در معنای عملی كه مقدمه ی انجام خیرات و اجتناب از بدی ها است به كار رفته است1 | ||
2. عقل در اصطلاح حكیمان و متكلمان | 2. عقل در اصطلاح حكیمان و متكلمان |
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۲۴
![]() | این متن یک پیشنویس است که در وضعیت در حال ویکی سازی قرار دارد |
سوال یا شبهه آیا عقل در قرآن با عقل در فلسفه یكی است؟ پاسخ سوال یا شبهه
1. عقل در لغت: عقل در معنای لغوی همان حبس و امساك و عقال كردن است وقتی در مورد انسان به كار میرود به معنای كسی است كه هوای نفس خویش را حبس و عقال كرده است و زبان خود را در كنترل دارد. هم چنین عقل در لغت به معنای علمیاست كه توسط قوه ی عقل به دست میآید، یعنی مدركات قوه ی عاقله. معنای دیگر آن كاری است كه قوه ی نفس انجام میدهد، یعنی ادراك، هم چنین در معنای عملی كه مقدمه ی انجام خیرات و اجتناب از بدی ها است به كار رفته است1 2. عقل در اصطلاح حكیمان و متكلمان عقل در نزد فلاسفه و حكیمان معانی مختلفی دارد از جمله: عقل غریزی كه فصل متمیز انسان است یعنی وسیله كسب علوم، عقل نظری یعنی قوای ادراكی، عقل نظری انسان كه چهار مرتبه دارد: عقل هیولانی، عقل بالملكه، عقل بالفعل، و عقل مستفاد. كار كردهای عقل نظری عبارتند از استدلال و استنباط، تعریف و تحدید، ادراك كلیات اعم از تصورات و تصدیقات كلی، تطبیق مفاهیم بر مصادیق، تطبیق كبری بر صغری و تقسیم و تحلیل عقل عملی: قوه ای از قوای نفس آدمیكه بایدها و حقایقی كه مربوط به افعال آدمیاست درك میكند2 عقل در اصطلاح متكلمان نیز معنای مختلفی دارد و از جمله عقل به معنای مشهورات، عقل به معنای قضایای یقینی، عقل جوهری، عقل به معنای تكیه ی معلومات و معارف، عقل هدف ساز و ...3 3. عقل در قرآن و روایات عقل در قرآن و روایات به كار رفته است و نسبت به آن سفارش شده است بی شك معنای لغوی عقل كه حبس و ضبط نفس است، در اكثر موارد قرآن و روایی مورد توجه قرار گرفته است. و امّا در زمینه ی معانی اصطلاحی عقل صاحب نظران اختلاف دارند. 1. صدرالمتالهین معانی عقل نظری و عقل عملی و عقل جوهری را در روایات به عقل نسبت میدهد.4 2. غزالی: عقل را در قرآن به معنای عقل عاقبت اندیش میداند5 ولی آ نچه میتوان گفت این است كه از عقل قرآنی عقول اربعه فلسفی و عقل نظری را نمیتوان استنباط كرد، چون در زمان نزول قرآن این اصطلاحات نبوده بلكه چند معنی از عقل قرآنی میتوان استفاده كرد: 1. عقل به معنای قوه ای كه خداوند عنایت نموده برای درك علوم، كه اگر كسی از آن برخوردار نباشد نمیتواند علوم را درك كند 2. عقل عاقبت اندیش و هدایتگر6 در نتیجه میتوان گفت در مواردی عقل قرآنی با فلسفی فرق دارد عقل قرآنی به معنای قدرت درك و عاقبت اندیش است ولی عقل در فلسفه معانی مختلفی دارد از جمله عقل عملی كه همان عقل قرآنی به معنای قوة درك است.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1. كاوشهای عقل نظری، مهدی حائری. 2. تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی، ذبیح الله صفا. 3. كلام جدید، عبدالحسین خسرو پناه، ص 62-85.
حضرت علی علیه السّلام میفرماید: همین منزلت برای عقلت بس كه راههای گمراهی را از راه سعادت برایت واضح میسازد. نهج البلاغه، حكمت 422.
پی نوشت ها: 1 . ر.ك: حسن مصطفوی، التحقیق فی كلمات القرآن ج 1، ص 196، لسان العرب، ج 9، ص 326: مجمع البحرین، ج 5، ص 426؛ كلام جدید، عبدالحسین خسروپناه مركز تحقیقات حوزه، ص 64. 2 . ر.ك: كلام جدید، همان، ص 62؛ شرح اصول كافی ج 1 مقدمه، 30، - 34 و ص 223 و 228. 3 . كلام جدید، همان ص 62-63، مهدی حائری، كاوش های عقل نظری، تهران امیركبیر، 1360، ص 240. 4 . شرح اصول كافی، ج 1، ص 225. 5 . احیاء العلوم غزالی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ج 1، ص 102. 6 . المفردات فی غریب القرآن، راغب اصفهانی، دفتر نشر الكتاب، دوم، 1404، ص 341- 342.