علم لدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
(جایگزینی متن - ' | ارجاعات =' به ' | ارجاعات = | بازبینی نویسنده = ') |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی نویسنده =↵ | بازبینی =شد' به ' | ارزیابی کمی = | ارزیابی کیفی = ') |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}}علم لدنی | {{سوال}}علم لدنی و راه‌های رسیدن به آن چیست؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|واژه‌ها}} | |||
'''علم لدنی'''، علمی که از طریق [[الهام|الهامات الهی]] به دست می‌آید و در برابر [[علم اکتسابی]] قرار دارد.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.</ref> علم لدنی که علم حقیقی شمرده شده، نوری است که خدا آن را در قلب فردی که شایستگی آن را دارد، قرار می‌دهد.<ref name=":0">ملاصدرا، محمد، شرح أصول الکافی، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۸۲، چاپ اول، ج۲، ص۲۱۱.</ref> از این علم در [[قرآن]] با تعابیری مانند حکمت، فضل، هدایت و نور یاد شده است.<ref name=":0"/> | |||
در روایتی از [[امام علی(ع)]]، از وجود بندگانی خبر داده شده که خدا در فکر و باطن، با آنها مناجات می‌کند و در عمق خردهایشان (ذَاتِ عُقُولِهِم) با آنها سخن می‌گوید.<ref>شریف رضی، نهج البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ ق، چاپ اول، خطبه ۲۲۲، ص۳۴۲.</ref> | |||
راه رسیدن به علم لدنی، [[تهذیب نفس]] دانسته شده است.<ref>طیب، مهدی، حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستورالعمل‌های سلوکی امام صادق(ع) به عنوان بصری)، تهران، سفینه، ۱۳۹۰، چاپ اول، ص۵۵.</ref> برای رسیدن به علم لدنی، برخلاف علم اکتسابی نیازی به تعلیم و فراگیری نیست؛<ref>محمدی ری‌شهری، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.</ref> اگر چه فراگرفتن علم اکتسابی نیز، مقدمه رسیدن به علم لدنی شمرده شده است.<ref>حدیث دوست، ص۶۷.</ref> بر اساس روایتی از [[پیامبر(ص)]]، اگر فردی به آنچه می‌داند عمل کند، خدا علم آنچه را که نمی‌داند به او می‌دهد.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، چاپ دوم، ج۴۰، ص۱۲۸.</ref> مراد از علم در این روایت که خداوند عطا می‌کند را علم لدنی دانسته‌اند. | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی = کلام | ||
|شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی = | ||
| | | ارزیابی کیفی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۴
سؤال
علم لدنی و راه‌های رسیدن به آن چیست؟
درگاه‌ها
علم لدنی، علمی که از طریق الهامات الهی به دست می‌آید و در برابر علم اکتسابی قرار دارد.[۱] علم لدنی که علم حقیقی شمرده شده، نوری است که خدا آن را در قلب فردی که شایستگی آن را دارد، قرار می‌دهد.[۲] از این علم در قرآن با تعابیری مانند حکمت، فضل، هدایت و نور یاد شده است.[۲]
در روایتی از امام علی(ع)، از وجود بندگانی خبر داده شده که خدا در فکر و باطن، با آنها مناجات می‌کند و در عمق خردهایشان (ذَاتِ عُقُولِهِم) با آنها سخن می‌گوید.[۳]
راه رسیدن به علم لدنی، تهذیب نفس دانسته شده است.[۴] برای رسیدن به علم لدنی، برخلاف علم اکتسابی نیازی به تعلیم و فراگیری نیست؛[۵] اگر چه فراگرفتن علم اکتسابی نیز، مقدمه رسیدن به علم لدنی شمرده شده است.[۶] بر اساس روایتی از پیامبر(ص)، اگر فردی به آنچه می‌داند عمل کند، خدا علم آنچه را که نمی‌داند به او می‌دهد.[۷] مراد از علم در این روایت که خداوند عطا می‌کند را علم لدنی دانسته‌اند.
منابع
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ملاصدرا، محمد، شرح أصول الکافی، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۸۲، چاپ اول، ج۲، ص۲۱۱.
- ↑ شریف رضی، نهج البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ ق، چاپ اول، خطبه ۲۲۲، ص۳۴۲.
- ↑ طیب، مهدی، حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستورالعمل‌های سلوکی امام صادق(ع) به عنوان بصری)، تهران، سفینه، ۱۳۹۰، چاپ اول، ص۵۵.
- ↑ محمدی ری‌شهری، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.
- ↑ حدیث دوست، ص۶۷.
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، چاپ دوم، ج۴۰، ص۱۲۸.