دعای اللهم کن لولیک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
[[سید بن طاووس]] در [[اقبال الاعمال (کتاب)|کتاب اقبال الاعمال]] این دعا را دارای سندهای متعدد دانسته است. او سلسه‌سندی که در الکافی و التهذیب الحکام نقل شده را در کتاب خود آورده است.<ref>ابن‌الطاووس، رضی‌الدین علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الصالحه، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج ۱، ص ۱۹۱.</ref> | [[سید بن طاووس]] در [[اقبال الاعمال (کتاب)|کتاب اقبال الاعمال]] این دعا را دارای سندهای متعدد دانسته است. او سلسه‌سندی که در الکافی و التهذیب الحکام نقل شده را در کتاب خود آورده است.<ref>ابن‌الطاووس، رضی‌الدین علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الصالحه، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج ۱، ص ۱۹۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۴: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۲
آیا سند دعای اللهم کل لولیک صحیح است؟ این دعا از کدام امام معصوم(ع) نقل شده است؟
 قطعه خوشنویسی از دعای اللهم کل لولیک، اثر فتحعلی واشقانی فراهانی. | |
| اطلاعات حدیث | |
|---|---|
| موضوع | دعای برای امام مهدی(ع) |
| راویان | |
| راوی اصلی | محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین |
| سند | |
| منابع شیعه | کافی، تهذیب الاحکام |
دعای اللّٰهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ، مشهور به دعای فرج و دعای سلامتی امام زمان(ع)، دعایی است که در برخی از مصادر روایی مورد وثوق شیعه، مانند الکافی و تهذیب الاحکام، نقل شده است. در این دعا از خدا خواسته می‌شود سرپرست، نگهبان، یاور و راهنمای امام مهدی(ع) باشد.
در این منابع این روایت از معصوم(ع) نقل شده است، ولی اینکه کدام یک از معصومان(ع) صاحب این دعا است، مشخص نیست. دربارهٔ وثاقت یکی از راویان سلسله‌سند این دعا بین رجال‌شناسان اختلاف‌نظر است. برخی او را ثقه و مورد اطمینان و برخی او را ضعیف و غیرقابل اطمینان برشمرده‌اند.
متن و ترجمه دعا
| « | اللّٰهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَّةِ بْنِ الحَسَنِ[یادداشت ۱]فِی هٰذِهِ السَّاعَةِ وَفی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلِیلاً وَعَیْناً حَتَّیٰ تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فِیها طَوِیلاً.[۱] | خدایا برای ولییت حجت بن الحسن در این ساعت و در هر ساعت سرپرست و نگهبان و پیشوا و یاور و راهنما و دیده‌بان باش تا او را با رغبت در زمینت سکونت دهی و زمانی طولانی بهره‌مندش سازی. | » |
بررسی سندی
دعای اللهم کن لولیک، با تفاوت‌هایی در برخی عبارات، در کتاب‌های الکافی[۲] و تهذیب الاحکام،[۳] از کتاب‌های چهارگانه شیعه، به‌عنوان عملی از اعمال شب ۲۳ ماه رمضان ذکر شده است. به خواندن این دعا در دیگر روزها نیز سفارش شده است.
در سلسله‌سندی که در این دو کتاب برای این دعا ذکر شده است، محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین حضور دارد. برخی از رجال‌شناسان شیعه این شخص را ضعیف دانسته‌اند.[۴] سید ابوالقاسم خویی، مرجع تقلید و رجال‌شناس شیعه، او را ثقه و مورد اطمینان دانسته و نظراتی که او را ضعیف دانسته‌اند را نقد کرده است.[۵]
در این سلسله‌سند، نام امامی که حدیث از او نقل شده نیامده و به جای آن در کتاب الکافی از «صالحین»[۲] و در کتاب التهذیب الاحکام از «صادقین»[۳] نقل شده است. به گفتهٔ حدیث‌شناسان این تعبیر در روایات فقط برای امامان(ع) استفاده می‌شود؛ ولی اینکه از کدام امام نقل شده مشخص نمی‌گردد.
سید بن طاووس در کتاب اقبال الاعمال این دعا را دارای سندهای متعدد دانسته است. او سلسه‌سندی که در الکافی و التهذیب الحکام نقل شده را در کتاب خود آورده است.[۶]
منابع
- ↑ الطوسی، محمد بن حسن، التهذیب الاحکام، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۳، ص۱۰۲ ، ح ۳۷.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ الکلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۴، ص ۱۶۲، ح ۴.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ الطوسی، محمد بن حسن، التهذیب الاحکام، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۳، ص۱۰۲ ، ح ۳۷.
- ↑ الطوسی، محمد بن الحسن، الفهرست، تحقيق الشيخ جواد القيومی، قم، مؤسسة النشر الفقاهة، ۱۴۱۷، ص ۲۱۶.
- ↑ الخوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة، قم، مرکز النشر آثار الشیعه، ج ۱۷، ص ۱۱۳-۱۲۰.
- ↑ ابن‌الطاووس، رضی‌الدین علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الصالحه، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج ۱، ص ۱۹۱.
- ↑ جملهٔ دعایی معترضهٔ «صَلَواتُکَ عَلیه وَ عَلی آبائِه» جزء متن دعا در منابع نیست. این عبارت، بنابر روش عالمان و عموم شیعیان، از روی احترام پس از ذکر نام معصوم(ع) به‌کار گرفته شده است.