خر دجال: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جز (ابرابزار)
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
معمولاً طبق یک سابقه ذهنی عامیانه با گفتن واژه دجال ذهن‌ها متوجه شخص معین یک چشمی با جثّه افسانه ای با برنامه‌های مخصوص به خود که پیش از انقلاب بزرگ مهدی ظهور خواهد کرد، می‌شود؛ ولی همان گونه که از ریشه لغت دجال از یک سو و از منابع حدیث از سوی دیگر استفاده می‌شود، دجال منحصر به یک فرد نیست بلکه عنوانی است کلی برای افراد پر تزویر و حیله‌گر، و پر مکر و فریب و حقّه باز که برای کشیدن توده‌های مردم به دنبال خود از هر وسیله ای استفاده می‌کنند.
{{درگاه|مهدویت|واژه‌ها}}
 
ظهور شخصی به نام [[دجال]] پیش از [[قیام امام زمان(ع)]] از نشانه‌های ظهور امام دانسته شده است. در اینکه دجال نام یک فرد و یا نام یک جریان انحرافی است اقوال مختلفی وجود دارد. در برخی از روایت های [[اهل سنت]] همراه با ظهور دجال، از مرکب سواری او که الاغ (مرکب) سفید تندرویی است که هر گام او یک میل است و به سرعت زمین را طی می‌کند،<ref>مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی حضرت مهدی(عقم، نسل جوان، ۱۳۹۲ش، ص۱۷۵.</ref> سخن به میان آمده است. می‌گویند از هر موی الاغ دجال، آوازی به گوش می‌رسد و آن آوازها باعث جذب شدن مردم سست ایمان و ناپرهیزکار می‌شود و اصل او از اصفهان یا بجستان یا خراسان نشان داده‌اند.<ref>سعیدی، رضا، مهدی موعود(ع) آخرین امید، قم، به‌دید، ۱۳۷۷ش، ص۳۲۳.</ref> در این باره درکتاب‌های [[شیعه]] حدیثی وجود ندارد و فقط اهل سنت درباره خر دجال، مطالبی نقل کرده‌اند که به نظر شیعه هیچیک از این احادیث درست نیست و نمی‌توان به آنها اعتماد کرد.
در حدیث معروفی از پیامبر(ص) روایت شده است که هر پیامبری بعد از نوح پیروان خود را از فتنه دجال بر حذر داشت، من نیز شما را بر حذر می‌دارم.<ref>صحیح ترمذی، باب ماجاء فی الدّجال، ص۴۲.</ref> البته هیچ مانعی ندارد که یک دجّال بزرگ در رأس همه آنها باشد.
 
به هر تقدیر یکی از نشانه‌های دجال که در بعضی روایات ذکر شده این است که همراه او یک الاغ (مرکب) سفید تندرویی است که هر گام او یک میل است و به سرعت زمین را طی می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی حضرت مهدی(عج)، ص۱۷۵.</ref>
 
می‌گویند از هر موی الاغ دجال، آوازی به گوش می‌رسد و آن آوازها باعث جذب شدن مردم سست، ایمان و ناپرهیزکار می‌شود و اصل او از اصفهان یا بجستان یا خراسان نشان داده‌اند.<ref>آخرین امید، ص۳۲۳.</ref> در این باره درکتاب‌های عالمان شیعه حدیثی وجود ندارد؛ و اهل سنت درباره خر دجال، حدیث تقل کرده‌اند و به نظر ما هیچ‌یک از این احادیث درست نیست و نمی‌توان به آنها اعتماد کرد.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
 
== مطالعه بیشتر ==
۱ـ حکومت جهانی حضرت مهدی(عج)، آیت الله مکارم شیرازی.
 
۲ـ دادگستر جهان، آیت الله ابراهیم امینی.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی =کلام
|شاخه فرعی۱ =
| شاخه فرعی۱ =مهدویت
|شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۲ =علائم ظهور
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =
  | ویرایش =
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی نویسنده =
| ارزیابی کمی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۵

سؤال

خر دجّال چگونه حیوانی است؟

درگاه‌ها
درگاه مهدویت.png
واژه-ها.png


ظهور شخصی به نام دجال پیش از قیام امام زمان(ع) از نشانه‌های ظهور امام دانسته شده است. در اینکه دجال نام یک فرد و یا نام یک جریان انحرافی است اقوال مختلفی وجود دارد. در برخی از روایت های اهل سنت همراه با ظهور دجال، از مرکب سواری او که الاغ (مرکب) سفید تندرویی است که هر گام او یک میل است و به سرعت زمین را طی می‌کند،[۱] سخن به میان آمده است. می‌گویند از هر موی الاغ دجال، آوازی به گوش می‌رسد و آن آوازها باعث جذب شدن مردم سست ایمان و ناپرهیزکار می‌شود و اصل او از اصفهان یا بجستان یا خراسان نشان داده‌اند.[۲] در این باره درکتاب‌های شیعه حدیثی وجود ندارد و فقط اهل سنت درباره خر دجال، مطالبی نقل کرده‌اند که به نظر شیعه هیچیک از این احادیث درست نیست و نمی‌توان به آنها اعتماد کرد.

منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی حضرت مهدی(ع)، قم، نسل جوان، ۱۳۹۲ش، ص۱۷۵.
  2. سعیدی، رضا، مهدی موعود(ع) آخرین امید، قم، به‌دید، ۱۳۷۷ش، ص۳۲۳.