جاودانه بودن قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

(بارگزاری اولیه)
 
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
قرآن کريم مرتبط با مسائل زمان نزول است و براي آينده و قرن هاي مختلف و مدرن برنامه اي ندارد؟
آیا قرآن کریم فقط مربوط به زمان نزول است یا برای تمامی عصرها و زمانه‌ها می‌باشد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
دليل‌هاي زيادي را مي‌توان آورد كه قرآن جاودانه و براي تمام زمان‌ها بوده و مخصوص يك زمان نمي‌باشد:
[[قرآن کریم]] کتابِ هدایت بشر، جاودانه و برای تمامی عصرها نازل شده است. خطاب‌های عام قرآن به تمام انسان‌ها و همه مؤمنان، از نشانه‌های جهان شمول بودن قرآن است. اعجاز علمی که در قرآن بدان‌ها اشاره شده و برای مخاطبان زمان نزول قابل فهم نبود،‌ و همچنین هدف قرآن در سعادت و رستگاری انسان‌ها، از دیگر نشانه‌های جاودانگی قرآن است. علاوه بر این، قرآن خود را «پندی برای عالمیان» و «بیم دهنده تمام انسان‌ها» معرفی می‌کند. این موضوع در روایات هم تأیید شده است.


==۱ـ خطابات عام قرآن==
== خطابات عام قرآن ==
بسیاری از آیات [[قرآن]] خطاب‌هایی دارد که برای تمام مردم و یا همه مومنان است:


بسياري از آيات قرآن خطاب‌هايي دارد كه براي تمام مردم و هر مكلفي مي‌باشد. مانند : « اي كساني كه ايمان آورده‌ايد»<ref>ر.ک: بقره/۱۰۴، ۱۵۳، ۲۷۲ و آل عمران/۱۰۰، ۱۰۲ و نساء/ ۱۹،۲۹.</ref> و « اي مردم»<ref>بقره/ ۲۱ و نساء/۱ و يونس/۲۳ و حج/۵ و فاطر/۵ و حجرات/۱۳ و ...</ref> و « اي انسان»<ref>ر.ک: انفطار/۶ و انشقاق/۶.</ref> و «ای بنی آدم».<ref>رک : مائه / ۲۷ ، اعراف / ۲۶ ، یس / ۶۰و ...</ref>  
* خطاب به مردم {{قرآن|يا أَيُّهَا النَّاسُ|ترجمه=ای انسان}}<ref>نگاه کنید به انفطار/۶ و انشقاق/۶.</ref> و {{قرآن|يَا بَنِي آدَمَ|ترجمه=ای بنی آدم}}<ref>رک: اعراف / ۲۶، یس / ۶۰</ref>
* خطاب به مؤمنان {{قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید}}<ref>نگاه کنید به بقره/۱۰۴، ۱۵۳، ۲۷۲ و آل عمران/۱۰۰، ۱۰۲ و نساء/ ۱۹،۲۹.</ref>


==۲ـ طرز بيان قصه‌هاي قرآن==
علاوه بر این قرآن خود را «پندی برای عالمیان»<ref>انعام/ ۹۰.</ref> و «بیم دهنده تمام انسان‌ها»<ref>مدثّر/ ۳۶.</ref> معرفی می‌کند و لازمه این کلیت جاودانگی و همیشگی آن است.


در قرآن داستان‌هاي فراواني از پيامبران و امت‌هاي گذشته ذكر شده، ولي چون هدف قرآن هدايت انسان هاست، اين داستان‌ها را به طور كامل و مرتب بيان نكرده و آنچه را براي هدايت مفيد بوده، آورده است تا بندگان از آن جريانات پند گيرند. بنابراين نمي‌شود گفت اين جريانات براي گذشته بوده و ربطي به آينده ندارد، پندگيري از يك جريان براي هميشه است.  
== قصه‌های قرآن ==
در قرآن داستان‌های فراوانی از [[پیامبران]] و امت‌های گذشته ذکر شده است، که با قطع نظر از قرائن و توجه به باطن آن، برداشت‌هایی کلی از متن قرآن به دست می‌آید که همه‌جانبه است.<ref>نگاه کنید به معرفت، محمد هادی، التمهید، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیّه، بی‌تا، ج۳، ص۲۹.</ref>


==۳ـ آيات مربوط به جاودانه بودن قرآن ==
[[امام باقر(ع)]] می‌فرمایند: «اگر آیه‌ای درمورد قومی نازل شود و آن قوم بمیرد، آیه هم می‌میرد و برای قرآن چیزی باقی نمی‌ماند، ولی قرآن تا آسمان و زمین باقی است، جریان دارد.»<ref>حكيمى، محمدرضا و حكيمى، محمد و حكيمى، على، الحياة، ترجمه: احمد آرام، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۲۱۹.</ref>این روایت اشاره به این موضوع دارد که به دلیل جاودانگی قرآن، داستان‌ آن نیز جاودانه و برای یک گروه خاصی نمی‌باشد، چرا که اگر چنین نمی‌بود می‌بایست با از بین رفتن گروهی، آیه مخصوص آنها نیز باطل شود.


قرآن كتابي جهان شمول است و اختصاصي به زمان، مكان، نژاد، آداب و سنن خاص ندارد؛ زيرا قرآن خود را چنين معرفي مي‌نمايد: « قرآن جز يك پند براي عالميان نيست.»<ref>انعام/ ۹۰.</ref>؛ «بيم دهنده تمام انسان‌ها است.»<ref>مدثّر/ ۳۶.</ref> لازمه اين كليّت و دوام و نيز نيازمندي هميشگي بشر به آن، اين است كه هيچ گاه گرد كهنگي بر آن ننشيند و هميشه تازه باشد.
== اعجاز علمی قرآن ==
{{نوشتار اصلی|اعجاز علمی قرآن}}
قرآن در عرصه‌های مختلف علمی، مطالبی را بیان کرده است که برای مردمان آن زمان مشخص نبوده و با پیشرفت علم معنای آیه خوب روشن شده است. مانند دشواری تنفس با افزایش ارتفاع به خاطر کم شدن اکسیژن که امروزه علم به آن رسیده است.<ref>معرفت، محمد هادی، علوم قرآنی، ص۴۲۵.</ref>


==۴ - روايات==
== روایات ==
از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است که «تازگی قرآن برای آن است که خداوند آن را برای زمان موقت یا مردم خاص نفرستاده و چون همیشگی و همگانی است، در هر زمان جدید است، و در نزد هر مردمی تا روز قیامت شیرین و پر جذبه است».<ref>به نقل از: جوادی آملی، عبدالله، تفسیر موضوعی، قرآن در قرآن، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۷۸، ج۱، ص۳۱۳.</ref> [[امام باقر(ع)]] می‌فرمایند «قرآن همانند خورشید و ماه همیشه در جریان است، و زندگی انسان‌ها را تا پایان دنیا روشن می‌سازد».<ref>به نقل از: جوادی آملی، قرآن در قرآن، ج۱، ص۳۱۳.</ref>


از روايات استفاده مي‌شود، محتواي قرآن كريم به گونه‌اي تنظيم شده تا همانند سفره‌اي همگان در هر عصري بر سر آن بنشينند، و از نعمت‌هاي معرفتي آن استفاده برند:
== مطالعه بیشتر ==
* عبدالله جوادی آملی، تفسیر موضوعی (قرآن در قرآن)، (قم؛ اسراء ۱۳۷۸)، ج۱، بخش جاودانگی قرآن.
* مرتضی مطهری، خاتمیّت، (تهران؛ صدرا، ۱۳۶۴).
* محمد هادی معرفت، علوم قرآنی، (قم؛ مؤسسه فرهنگی تمهید، ۱۳۸۰)، ص۴۱۴.
* ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه (دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۸)، ج۵، ص۴۳۵، ج۸، ص۲۲۷.


روايت اول : از امام صادق(ع) سؤال شد كه چرا قرآن با تكرار و درس و نشر جز تازگي اثر ديگري نمي‌پذيرد؟
== منابع ==
 
{{پانویس|۲}}
حضرت فرمود: «تازگي قرآن براي آن است كه خداي تبارك و تعالي آن را براي زمان موقّت يا مردم خاص نفرستاده و چون هميشگي و همگاني است، در هر زمان جديد است، و در نزد هر مردمي تا روز قيامت شيرين و پر جذبه است».<ref>به نقل از: جوادي آملي، عبدالله، تفسير موضوعي، قرآن در قرآن، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۷۸، ج۱، ص۳۱۳.</ref>
 
روايت دوم: امام باقر(ع) هميشگي بودن قرآن را به همواره بودن دو اختر فروزان، خورشيد و ماه تشبيه نموده، مي‌فرمايد:«قرآن همانند خورشيد و ماه هميشه در جريان است، و زندگي انسان‌ها را تا پايان دنيا روشن مي‌سازد».<ref>به نقل از: جوادي آملي، عبدالله، تفسير موضوعي، قرآن در قرآن، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۷۸، ج۱، ص۳۱۳.</ref>
 
==۵ - باطن داشتن قرآن كريم==
 
قرآن علاوه بر ظاهر، داراي باطن است و ظاهر قرآن همان دلالت ظاهري قرآن است كه از قرائن، از جمله شأن نزول آيه به دست مي‌آيد و جنبه خصوصي دارد؛ ولي باطن قرآن با قطع نظر از قرائن موجود، برداشت‌هايي كلي است كه از متن قرآن به دست مي‌آيد و همه جانبه و جهان شمول است، لذا پيوسته مانند جريان خورشيد و ماه در جريان است. اگر چنين نبود قرآن از استفاده دائمي ساقط مي‌گرديد. لذا همين برداشت‌هاي كلي و جهان شمول است كه تداوم قرآن را براي هميشه تضمين كرده و آن را همواره زنده و جاويد نگاه داشته است.<ref>ر. ك: معرفت، محمد هادي، التمهيد، قم، جامعه مدرسين حوزه علميّه، بي‌تا، ج۳، ص۲۹.</ref> و اگر چنين نبود مي‌بايست با از بين رفتن گروهي، آيه مخصوص آنها نيز باطل مي‌شد.امام باقر(ع) مي‌فرمايد: «اگر آيه‌اي درمورد قومي نازل شود و آن قوم بميرد، آيه هم مي‌ميرد و براي قرآن چيزي باقي نمي‌ماند، ولي قرآن تا آسمان و زمين باقي است، جريان دارد.»
 
بنابراين بايد از قرآن معنايي به دست آورد كه براي عموم افراد تا قيامت باشد. براي روشن شدن مطلب، يك نمونه از قرآن آورده مي شود:
 
ممکن است کسي بگويد بت پرستي چون مخصوص صدر اسلام بود لذا آيات قرآن در نفي آن اقامه شده است و کاربرد امروزي نداردکه در جواب بايد گفت :
 
اولاً: بت‌پرستي مخصوص زمان پيامبر اكرم – صلي الله عليه و آله و سلم - نبوده، زيرا هم اكنون تعداد زيادي از افراد در كشورهايي چون ژاپن، هند و ... بت‌پرست هستند ونبودن بت پرست در ميان مسلمانان دليل بر نبودن آن در دنيا نيست.
 
ثانياً: بت‌پرستي در هر زماني جلوه‌اي دارد، در آن زمان چوب و سنگ بود و هم‌اكنون صورت‌هاي ديگري چون دنياپرستي، پول‌پرستي، مقام‌پرستي و... دارد.<ref>ر. ك: مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۶۸، ج۸، ص۲۶۰.</ref>
 
==۶ - قرآن و آينده ==
 
اما اين كه قرآن در رابطه با آينده سخني ندارد، بايد گفت: كتاب‌هايي كه اعجاز قرآن را بيان كرده‌اند، يك بخش را اختصاص به اعجاز علمي داده‌اند كه قرآن مطالبي را بيان كرده كه براي آن زمان مشخص نبوده و بعداً با پيشرفت علم معناي آيه خوب روشن شده است، مانند دشواري تنفس با افزايش ارتفاع كه امروزه، علم به آن رسيده است.<ref>معرفت، محمد هادي، علوم قرآني، ص۴۲۵.</ref> خداوند در آيه ۱۲۵ سوره انعام مي‌فرمايد: «... خداوند هر كه را خواهد گمراه كند، سينه او را آنچنان تنگ مي‌كند كه گويا مي‌خواهد به آسمان برود.» و از سوي ديگر امروزه افراد منصف به اين نکته اعتراف مي کنند که احکام و آموزه هاي قرآنني براي برون رفت جامعه از انحطاط بهترين راه کارها را ارائه مي دهدو اين دلالت دارد بر اينکه قرآن کريم در همين دنياي مدرن راه کار هاي لازم را در مسائل اجتماعي ، فرهنگي ، اقتصادي و بين المللي دارد و با عمل به اين برنامه ها مي توان جامعه اي ايده آل و مورد نياز مردم درست نمود و اگر امروزه برخي از کشورها دچار عقب ماندگي شده اند تنها دليلش دوري آن جامعه از معارف قرآني است.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==
 
۱ـ عبدالله جوادي آملي، تفسير موضوعي (قرآن در قرآن)، (قم؛ اسراء ۱۳۷۸)، ج۱،بخش جاودانگي قرآن.
 
۲ـ مرتضي مطهري،خاتميّت، (تهران؛ صدرا، ۱۳۶۴).
 
۳ـ محمد هادي معرفت،‌علوم قرآني، (قم؛ مؤسسه فرهنگي تمهيد، ۱۳۸۰)، ص۴۱۴ .
 
۴ـ ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه (دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۶۸)، ج۵، ص۴۳۵، ج۸، ص۲۲۷، ج۱۰، ص۱۱۹، ج۱۱، ص۱۸۳؛ ج۱۸، ص۳۸۹؛ ج۱۹، ص۱۷؛ ج۲۳، ص۲۶۶.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
 
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ = اسامی و اوصاف قرآن
| شاخه فرعی۱ = اسامی و اوصاف قرآن
|شاخه فرعی۲ = جامعیت قرآن
| شاخه فرعی۲ = جامعیت قرآن
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = شد
  | تیترها =  
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
| ارزیابی کمی =شد
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت = ب
  | کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[ar:خلود القرآن]]
[[es:La eternidad del Corán]]
[[ps:د قرآن تل‌پاتېدل]]
[[fr:Immortalité du Coran]]
[[رده:جاودانگی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۳

سؤال

آیا قرآن کریم فقط مربوط به زمان نزول است یا برای تمامی عصرها و زمانه‌ها می‌باشد؟

قرآن کریم کتابِ هدایت بشر، جاودانه و برای تمامی عصرها نازل شده است. خطاب‌های عام قرآن به تمام انسان‌ها و همه مؤمنان، از نشانه‌های جهان شمول بودن قرآن است. اعجاز علمی که در قرآن بدان‌ها اشاره شده و برای مخاطبان زمان نزول قابل فهم نبود،‌ و همچنین هدف قرآن در سعادت و رستگاری انسان‌ها، از دیگر نشانه‌های جاودانگی قرآن است. علاوه بر این، قرآن خود را «پندی برای عالمیان» و «بیم دهنده تمام انسان‌ها» معرفی می‌کند. این موضوع در روایات هم تأیید شده است.

خطابات عام قرآن

بسیاری از آیات قرآن خطاب‌هایی دارد که برای تمام مردم و یا همه مومنان است:

  • خطاب به مردم ﴿يا أَيُّهَا النَّاسُ؛ ای انسان[۱] و ﴿يَا بَنِي آدَمَ؛ ای بنی آدم[۲]
  • خطاب به مؤمنان ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید[۳]

علاوه بر این قرآن خود را «پندی برای عالمیان»[۴] و «بیم دهنده تمام انسان‌ها»[۵] معرفی می‌کند و لازمه این کلیت جاودانگی و همیشگی آن است.

قصه‌های قرآن

در قرآن داستان‌های فراوانی از پیامبران و امت‌های گذشته ذکر شده است، که با قطع نظر از قرائن و توجه به باطن آن، برداشت‌هایی کلی از متن قرآن به دست می‌آید که همه‌جانبه است.[۶]

امام باقر(ع) می‌فرمایند: «اگر آیه‌ای درمورد قومی نازل شود و آن قوم بمیرد، آیه هم می‌میرد و برای قرآن چیزی باقی نمی‌ماند، ولی قرآن تا آسمان و زمین باقی است، جریان دارد.»[۷]این روایت اشاره به این موضوع دارد که به دلیل جاودانگی قرآن، داستان‌ آن نیز جاودانه و برای یک گروه خاصی نمی‌باشد، چرا که اگر چنین نمی‌بود می‌بایست با از بین رفتن گروهی، آیه مخصوص آنها نیز باطل شود.

اعجاز علمی قرآن

قرآن در عرصه‌های مختلف علمی، مطالبی را بیان کرده است که برای مردمان آن زمان مشخص نبوده و با پیشرفت علم معنای آیه خوب روشن شده است. مانند دشواری تنفس با افزایش ارتفاع به خاطر کم شدن اکسیژن که امروزه علم به آن رسیده است.[۸]

روایات

از امام صادق(ع) نقل شده است که «تازگی قرآن برای آن است که خداوند آن را برای زمان موقت یا مردم خاص نفرستاده و چون همیشگی و همگانی است، در هر زمان جدید است، و در نزد هر مردمی تا روز قیامت شیرین و پر جذبه است».[۹] امام باقر(ع) می‌فرمایند «قرآن همانند خورشید و ماه همیشه در جریان است، و زندگی انسان‌ها را تا پایان دنیا روشن می‌سازد».[۱۰]

مطالعه بیشتر

  • عبدالله جوادی آملی، تفسیر موضوعی (قرآن در قرآن)، (قم؛ اسراء ۱۳۷۸)، ج۱، بخش جاودانگی قرآن.
  • مرتضی مطهری، خاتمیّت، (تهران؛ صدرا، ۱۳۶۴).
  • محمد هادی معرفت، علوم قرآنی، (قم؛ مؤسسه فرهنگی تمهید، ۱۳۸۰)، ص۴۱۴.
  • ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه (دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۸)، ج۵، ص۴۳۵، ج۸، ص۲۲۷.

منابع

  1. نگاه کنید به انفطار/۶ و انشقاق/۶.
  2. رک: اعراف / ۲۶، یس / ۶۰
  3. نگاه کنید به بقره/۱۰۴، ۱۵۳، ۲۷۲ و آل عمران/۱۰۰، ۱۰۲ و نساء/ ۱۹،۲۹.
  4. انعام/ ۹۰.
  5. مدثّر/ ۳۶.
  6. نگاه کنید به معرفت، محمد هادی، التمهید، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیّه، بی‌تا، ج۳، ص۲۹.
  7. حكيمى، محمدرضا و حكيمى، محمد و حكيمى، على، الحياة، ترجمه: احمد آرام، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۲۱۹.
  8. معرفت، محمد هادی، علوم قرآنی، ص۴۲۵.
  9. به نقل از: جوادی آملی، عبدالله، تفسیر موضوعی، قرآن در قرآن، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۷۸، ج۱، ص۳۱۳.
  10. به نقل از: جوادی آملی، قرآن در قرآن، ج۱، ص۳۱۳.