تفاوت پاداش و مجازات افراد فقیر و ثروتمند: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(ابرابزار)
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا پاداش و مجازات افراد فقیر و ثروتمند یا معلول و سالم، یکی است؟ و اگر هست پس عدالت خدا کجاست؟
آیا پاداش و مجازات افراد فقیر و ثروتمند یا معلول و سالم، یکی است؟ اگر یکسان است، آیا با عدالت خدا سازگار است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
براساس آموزه‌های اسلامی، خداوند از هر موجودی به اندازه استعداد، شرائط و ظرفیت او انتظار دارد:{{قرآن|لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا|ترجمه=خداوند هيچ كس را جز به آنچه بدو داده است تكليف نمی‌کند|سوره=طلاق|آیه=۷}} عالمان مسلمان معتقدند هر انسانی به اندازه امکانات، نعمت‌ها و استعدادی که به او داده شده، مسئول است و در [[آخرت]] نیز به همان اندازه از وی بازخواست خواهد شد.


== تفاوت‌ها لازمه آفرینش ==
افرادی که از امکانات و دارایی بیشتری برخوردارند، با کسانی که از چنین امکانات و ثروتی برخوردار نیستند، در تکلیف یکسان دانسته نشده‌اند. همچنین افرادی که با امکانات و توانایی کمتر، اعمال حسنه بیشتری انجام داده‌اند مستحق پاداش بیشتری دانسته شده‌اند.<ref>قرائتی، محسن، اصول عقاید، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۹ و ۱۲۰.</ref>  
مخلوقات و آفریده‌های خداوند، متفاوت و متنوع اند، این تفاوت‌ها و تنوع‌ها از سویی نیاز موجودات مادی خصوصاً زندگی انسان است و از سویی دیگر از لوازم آن است چون در دنیای ماده اوضاع و شرایط، کاملاً یکسان برای همه به وجود نمی‌آید. این تفاوت‌ها در زمینه‌های تکوین و رشد موجود مادی، بر ظرفیت و استعداد آن تأثیر می‌گذارد. همین تفاوت‌ها زندگی انسان‌ها و حیوان‌ها را برای فرایند موجودیت، بقا و حیات، سامان می‌دهد. چون زندگی اجتماعی بر اساس همین اختلاف استعدادها و سلیقه‌ها شکل گرفته و تداوم می‌یابد و از سویی دیگر تفاوت‌ها در برخی موارد از جمله هوش، سبب کسب درآمد و ثروت گردیده، و در مورد شکل و رنگ، باعث شناخت و معارفه می‌گردد.
 
برای درک تفاوت در نظام آفرینش به دو نکته باید توجه کرد:
 
۱. خداوند مالک وخالق همه موجودات است لذا خداوند مخلوق و مملوکش را به هر شکلی که بخواهد، می‌تواند بیافریند برای چیزی که هنوز به وجود نیامده یا بعداً به وجود می‌آید حق اعتراضی نیست که بگوید چرا من را این گونه آفریده‌ای؟ خداوند به هر گونه که برای نظام اصلح مصلحت می‌داند دست به آفرینش می‌زند؛ بنابراین خداوند قادر مطلق، عالم مطلق و خیر محض هر آنچه صلاح عالم ماده بوده به احسن وجه آفریده است.
 
۲. خداوند از هر موجودی به اندازه استعداد و ظرفیت آن انتظار دارد؛ و هر انسانی را به اندازه امکانات، نعمات و استعدادی که داده است از وی انتظار خدمت واطاعت دارد و در روز واپسین نیز به همان اندازه از وی بازخواست کرده و سؤال می‌کند. {{قرآن|لا یُکلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما کسَبَتْ وَ عَلَیْها مَا اکتَسَبَتْ}}.<ref>بقره / ۲۸۶.</ref>..}}؛ «یعنی خداوند هیچ‌کس را به انجام کاری مکلف نمی‌کند مگر به اندازه توانائیش». {{قرآن|لا یُکلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ ما آتاها…<ref>طلاق / ۷.</ref> «یعنی خدای تعالی هیچ‌کسی را تکلیف ما لا یطاق نمی‌کند، بلکه هر کسی را به قدر امکاناتی که به وی داده است تکلیف می‌کند.}}<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۲، ص۶۸۵.</ref>
 
در آیه اول حد و مرز تکلیف را توانایی انسان می‌داند و در آیه دوم حد و مرز دیگر و ملاک دیگری برای تکلیف تعیین می‌کند، و آن امکانات انسان است. روشن است کسانی که از امکانات و دارایی بیشتری برخوردارند، با کسانی که از چنین امکانات و ثروتی برخوردار نیستند در تکلیف یکسان نیستند. مثلاً کسانی که دست و پای سالمی دارند بهتر و زودتر به نماز جماعت و جهاد و… می‌رسند نسبت به کسانی که از چنین امکانات و نعماتی برخوردار نیستند یا معلول اند. همچنین کسانی که ثروت دارند بیشتر به فقرا می‌توانند انفاق کنند یا برای جهاد در راه خدا کمک و انفاق نمایند نسبت به انسان فقیر، که البته در پاداش و مجازات هم مساوی نیستند و طبعاً برخورداری از توانایی و امکانات، کفه مسئولیت را سنگین تر می‌کند. عدالت هم همین است. چون عدالت همه جا به معنای مساوات نیست بلکه عدالت به معنای اعطای حق هر ذی‌حق یا تکلیف به اندازه توانایی و امکانات است؛ و از سوی دیگر اگر کسی با امکانات و توانایی کمتری خدمات بیشتری یا مساوی با توانگران ارائه دهد پاداش بیشتری خواهد داشت.<ref>قرائتی، محسن، اصول عقاید، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۹ و ۱۲۰.</ref> بنابراین پاداش و مجازات انسان‌های فقیر و ثروتمند یا انسان‌های سالم و معلول با رفتار و اعمال مشابه یکسان نخواهد بود چون انتظار از انسان‌های سالم و توانگر بالاتر و بیشتر است.
 
{{قرآن|ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیمِ<ref>تکاثر / ۸.</ref> (در قیامت حتماً از نعمتی که به شما داده شده است مورد سؤال قرار می‌گیرد).
 
علامه طباطبایی، مراد از نعمت را ولایت الهیه می‌داند که در قیامت از ولایت سئوال می‌شود، اگر از نعمات دنیوی مانند آب و نان سؤال می‌شود نیز از باب این است که نیروی حاصل از آنها نیز در راه رضای الهی صرف شده است یا خیر؟}}<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۲۸۸.</ref>
 
خداوند، انسان‌ها را برای عبادت خود خلق کرده است چون که عبادت خداوند او را به کمال و سعادت می‌رساند. برخورداری از نعمت‌ها طبیعتاً باید انسان را در رسیدن به هدفش نزدیک تر سازد لذا از کسانی که از نعمات الهی برخورداری بیشتری داشته‌اند انتظار بیشتری نیز وجود دارد، که اگر چنین نشود باید مورد سؤال و بازخواست قرار گیرد. یکی از نعمت‌ها، اعضا و جوارح سالم است که در قیامت از آن سؤال می‌شود چون هرکه امکانات بیشتر و بهتری داشته باشد مسئولیت وی نیز سنگین تر خواهد بود. قرآن می‌فرماید: {{قرآن|... إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کلُّ أُولئِک کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً.<ref>اسراء / ۳۶.</ref>
 
خدای سبحان به زودی از گوش و چشم و فؤاد که وسائل تحصیل علمند بازخواست می‌فرماید، و حاصل تعلیل آن طور که با مورد بسازد این است که گوش و چشم و فؤاد نعمت‌هایی هستند که خداوند ارزانی داشته است تا انسان به وسیله آنها حق را از باطل تمیز داده و خود را به واقع برساند، و به وسیله آنها اعتقاد و عمل حق تحصیل نماید، و به زودی از یک یک آنها بازخواست می‌شود که آیا در آنچه که کار بستی علمی به دست آوردی یا نه، و اگر به دست آوردی پیروی هم کردی یا خیر؟<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۱۳، ص۱۳۰. (نرم‌افزار نور).</ref>
 
روایات متعدد بیان می‌دارد که در قیامت انسان از جای خود حرکت نمی‌کند مگر اینکه از وی در مورد عمر، جوانی، مال، ولایت، و حب اهل بیت سؤال می‌شود.<ref>همان، ج۲۰، ص۶۰۶.</ref>
 
نتیجه: خداوند عالم، عادل است و به کسی ظلم نمی‌کند. اگر در این دنیا تفاوت‌هایی وجود دارد لازمه حیات مادی است. برخی از این تفاوت‌ها چنانچه ذکرشد قبل از آنکه معلول مستقیم اراده خداوند باشد، معلول شرایط و اقتضای طبیعت است. مثلاً در اینکه نوزادی معلول به دنیا می‌آید ممکن است در اثر عوامل طبیعی و شرایط فیزیکی و طبیعی پدر و مادر باشد، فقر و غنا نیز در برخی موارد بستگی به توان، استعداد و تلاش یا محیط فرد دارد که ممکن است وابستگی تام به اراده خداوند نداشته باشد، هر چند که در مجموع خارج از اراده خداوند هم نیست. در دنیای مادی، خداوند مشیت و اراده خود را از طریق اسباب و وسایل مادی محقق می‌کند که در این فرایند طبیعت و انسان نیز تأثیرگذارند ممکن است در بسیاری موارد معلولیت‌ها ناشی از عوامل طبیعی و اراده و رفتار سوء انسان باشد.
 
در هر صورت ظرفیت‌ها، استعدادها، و دارایی‌های انسان اسباب و وسایل مادی است که باید انسان را در راه تکامل و تقرب به خداوند کمک کند که متأسفانه در بسیاری موارد این چنین نمی‌شود و صاحب خود را با کوله باری از مسئولیت رها می‌کند. آنچه به خداوند مربوط است این است که عدالت را در سرای باقی که انتهایی ندارد اعمال نماید که می‌کند و هر کس را با توجه به امکانات بدنی و مالی که داده است محاکمه می‌کند؛ و بیشترین پاداش را به کسانی می‌دهد که بهترین استفاده را نسبت به هدف خلقت از امکانات خود کرده باشد و طبعاً بیشترین مجازات از آن کسانی خواهد بود که بدترین استفاده را از بهترین امکانات کرده باشند.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
 
== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
۱ـ عدل از دیدگاه امام خمینی، امام خمینی (ره)، تهران، مؤسسه نشر و آثار امام خمینی، ۱۳۷۸ش، (تبیان، آثار موضوعی، دفتر هفدهم).


۲ـ مسئله شر و راز تفاوت‌ها، محمدصفر جبرئیلی، تهران، کانون اندیشه جوان، ۱۳۸۶ش، چاپ دوم.
آیات قرآن یکی از نعمت‌ها را اعضا و جوارح دانسته که از آن سؤال می‌شود: {{قرآن|إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کلُّ أُولئِک کانَ عَنْهُ مَسْؤُلا|ترجمه=در پيشگاه خداوند، گوش و چشم و دل همه مسئول هستند|سوره=اسراء|آیه=۳۶}} گوش و چشم و قلب نعمت‌هایی هستند که خداوند عطا کرده تا انسان به وسیله آنها، حق را از باطل تمیز داده و خود را به واقع برساند.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۱۳، ص۱۳۰.</ref>
{{پایان مطالعه بیشتر}}


ظرفیت‌ها، استعدادها، و دارایی‌های انسان، وسیله‌های مادی است که انسان را در راه تکامل و [[تقرب به خداوند]] کمک می‌کند. آنچه به خداوند مربوط است این است که [[عدالت]] را در آخرت، اعمال نماید و هر فردی را با توجه به امکانات بدنی و مالی که داده، [[قضاوت]] کند و بیشترین پاداش را به کسانی دهد که بهترین استفاده را نسبت به هدف خلقت از امکانات خود کرده باشند و بیشترین مجازات را به فردی دهد که بدترین استفاده را از بهترین امکانات کرده باشند.{{مدرک}}
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = عدل الهی
| شاخه فرعی۱ = عدل الهی
|شاخه فرعی۲ = عدل
| شاخه فرعی۲ = عدل
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =شد
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی نویسنده = شد
| ارزیابی کمی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۶

سؤال

آیا پاداش و مجازات افراد فقیر و ثروتمند یا معلول و سالم، یکی است؟ اگر یکسان است، آیا با عدالت خدا سازگار است؟


براساس آموزه‌های اسلامی، خداوند از هر موجودی به اندازه استعداد، شرائط و ظرفیت او انتظار دارد:﴿لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا؛ خداوند هيچ كس را جز به آنچه بدو داده است تكليف نمی‌کند(طلاق:۷) عالمان مسلمان معتقدند هر انسانی به اندازه امکانات، نعمت‌ها و استعدادی که به او داده شده، مسئول است و در آخرت نیز به همان اندازه از وی بازخواست خواهد شد.

افرادی که از امکانات و دارایی بیشتری برخوردارند، با کسانی که از چنین امکانات و ثروتی برخوردار نیستند، در تکلیف یکسان دانسته نشده‌اند. همچنین افرادی که با امکانات و توانایی کمتر، اعمال حسنه بیشتری انجام داده‌اند مستحق پاداش بیشتری دانسته شده‌اند.[۱]

آیات قرآن یکی از نعمت‌ها را اعضا و جوارح دانسته که از آن سؤال می‌شود: ﴿إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کلُّ أُولئِک کانَ عَنْهُ مَسْؤُلا؛ در پيشگاه خداوند، گوش و چشم و دل همه مسئول هستند(اسراء:۳۶) گوش و چشم و قلب نعمت‌هایی هستند که خداوند عطا کرده تا انسان به وسیله آنها، حق را از باطل تمیز داده و خود را به واقع برساند.[۲]

ظرفیت‌ها، استعدادها، و دارایی‌های انسان، وسیله‌های مادی است که انسان را در راه تکامل و تقرب به خداوند کمک می‌کند. آنچه به خداوند مربوط است این است که عدالت را در آخرت، اعمال نماید و هر فردی را با توجه به امکانات بدنی و مالی که داده، قضاوت کند و بیشترین پاداش را به کسانی دهد که بهترین استفاده را نسبت به هدف خلقت از امکانات خود کرده باشند و بیشترین مجازات را به فردی دهد که بدترین استفاده را از بهترین امکانات کرده باشند.[نیازمند منبع]

منابع

  1. قرائتی، محسن، اصول عقاید، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۹ و ۱۲۰.
  2. طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۱۳، ص۱۳۰.