استدراج: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} لطفا در مورد امهال و استدراج توضيحاتي بفرماييد؟ {{پایان سو...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۲۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
لطفا در مورد امهال و استدراج توضيحاتي بفرماييد؟
معنا و مفهوم امهال و استدراج چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
مي دانيم خدا براساس سنت خود که برخواسته از حکمتش مي باشد، بندگانش را به نعمت هايي از قبيل امنيت و ثروت و... و نيز به ناملايماتي از قبيل فقر، سيل، زلزله و... و در يک کلام به عسر و يسر امتحان مي کند. واژه استدراج که کلمات برگرفته شده از آن در برخي از آيات قرآن به کار رفته است، در لغت به معناي اين است که کسي در صدد بر آيد پله پله و به تدريج از مکاني و يا از مرحله اي به مرحله اي بالا رود يا پائين آيد و يا نسبت به آن نزديک شود.}}<ref>راغب، حسين بن محمد، مفردات غريب القرآن، بيروت، دارالعلم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۱۱؛ طباطبايي، سيد محمد حسين، الميزان، ترجمه موسوي همداني، قم، جامعه مدرسين، ۱۳۷۴ش، ج۸، ص۴۵۳.</ref> و دراصطلاح قرآن و روايات به اين معناست که درجه کسي را به تدريج و قدم به قدم پايين بياورند، تا جايي که شقاوت و بدبختيش به نهايت برسد و يک مرتبه در ورطه هلاکت بيفتد:
{{درگاه|واژه‌ها}}
استدراج به این معنا است که خداوند پی‌درپی به برخی افراد گناه‌کار نعمت دهد و این نعمت سبب غفلت بیشتر و نزدیک شدن آن‌ها به هلاکت گردد. گناهکارانی که غیرقابل اصلاح هستند، طبق سنت آفرینش و اصل اختیار، به حال خود واگذار می‌شوند و حتی به آن‌ها نعمت‌هایی داده می‌شود تا به آخرین مرحله سقوط برسند و مستحق حداکثر مجازات شوند.


از آيات قرآن استفاده مي شود که خداوند افراد گنهکار را در صورتي که زياد آلوده گناه نشده باشند به وسيله زنگ هاي بيدار باش و گاهي به وسيله مجازات هاي متناسب با اعمالي که از آنها سرزده است، بيدار مي سازد و به راه حق باز مي گرداند. اين ها کساني هستند که هنوز شايستگي هدايت را دارند و مشمول لطف خداوند مي باشند و در حقيقت مجازات و ناراحتي هاي آنها، نعمتي براي آنها محسوب مي شود.
استدراج را مخصوص افرادی دانسته‌اند که در گناه غرق شده و طغیان و نافرمانی را به مرحله نهایی رسانده‌اند و هیچ هشداری در مورد آنان مؤثر واقع نمی‌شود.  


ولي آنها که در گناه و عصيان، غرق شده و طغيان و نافرماني را به مرحله نهايي رسانده اند و در اثر اعراض از حق و علاقه مند شدن به شهوات مادي و شيفتگي در برابر زيبايي هاي دنيوي، دچار قساوت قلب گرديده اند به گونه اي که هيچ بيدار باشي در مورد آنان مؤثر واقع نمي شود؛ خداوند آنها را به حال خود وا مي گذارد و با اعطا‌ي نعمت هاي پي در پي، زمينه آسايش بيشتر بنده اش را فراهم نموده و به او مهلت بيشتري مي دهد، تا سر‌انجام با نعمت خدا بيشتر در گناه بغلتد و بار گناه خود را سنگين نمايد و با دست خود تمام پل هاي پشت سر خود را ويران کند به گونه اي که هيچ‌گونه راه بازگشتي براي خود باقي نگذارند تا در نتيجه بطور ناگهاني بساط‌شان برچيده شود.<ref>مکارم شيرازي، ناصر، تفسيرنمونه، تهران، دار الکتب الاسلاميه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۵۸ و ص۲۳۷.</ref>
== معنای استدراج ==
واژه استدراج در لغت به معنای پله پله و به تدریج از مکانی یا از مرحله‌ای به مرحله‌ای بالا رفتن یا پائین آمدن است.<ref>راغب، حسین بن محمد، مفردات غریب القرآن، بیروت، دارالعلم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۱۱.</ref> استدراج در اصطلاح به این معنا است که انسان در گناه و معصيت، غوطه‌ور گردد، با سختى‌ها و بلاها متوجه اشتباه خود نگردد و هم‌چنان به معصيت ادامه دهد، در اين صورت خداوند به جاى بلا بر او نعمت و به جاى گرفتارى بر او آسايش مى‌بخشد تا بیشتر دچار غفلت گردد و از خودسازى و رسيدن به كمال باز ماند، اين سنت الهى «استدراج» ناميده مى شود.<ref>طباطبايى، سید محمد حسین، الميزان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۳۴۶.</ref>  


به بيان ديگر گناهکاراني که غير قابل اصلاح هستند طبق سنت آفرينش و اصل آزادي اراده و اختيار به حال خود واگذار مي شوند تا به آخرين مرحله سقوط برسند و مستحق حداکثر مجازات شوند و اين امر همان مجازات استدراجي مي‌باشد که با تلقي درست از آن، پاسخ اين سوال نيز روشن مي شود که: چرا انسان هاي آلوده به گناه، غرق در انواع نعمت ها مي‌باشند؟ از برخي آيات قرآن، استفاده مي شود که خداوند گاهي به اين گونه افراد، نعمت هاي فراواني مي دهد و هنگامي که غرق لذت پيروزي و سرور شدند ناگهان همه چيز را از آنان مي گيرد، تا حداکثر شکنجه را در زندگي همين دنيا ببينند زيرا جدا شدن از چنين زندگي مرفهي، بسيار ناراحت کننده است چنان که در قرآن مي خوانيم: {{قرآن|فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ أَبْوابَ کلِّ شَيْ‌ءٍ حَتَّي إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَه فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ<ref>انعام / ۴۴.</ref>؛ «هنگامي که پندهايي را که به آنها داده شده بود، فراموش کردند درهاي هر خيري (نعمت هاي مادي) را بر روي آنان گشوديم تا شاد شوند، ناگهان هر آنچه داده بوديم از آنها باز گرفتيم، لذا فوق العاده ناراحت و غمگين شدند».
واژه استدراج در قرآن وجود ندارد اما کلمات برگرفته شده از آن در برخی از آیات قرآن به کار رفته است: {{قرآن|وَ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ|ترجمه=و كسانى كه آيات ما را تكذيب و انكار كردند، بتدريج (مرحله بمرحله) از راهى كه نمی‌دانند، گرفتار خواهيم ساخت.|سوره=اعراف|آیه=۱۸۲}}


بر اين اساس مهلتي که به برخي از گناه کاران داده مي شود به ضرر‌شان است چنان‌که خدا در اين آيه مي فرمايد: {{قرآن|وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ کفَرُوا أَنَّما نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَ نْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ}}<ref>آل عمران / ۱۷۸.</ref>؛ «آنهايي که کافر شدند گمان نکنند، مهلتي که به ايشان مي دهيم براي آنها خوب است بلکه مهلت مي دهيم تا بر گناه و طغيان خود بيفزايند و براي آنان عذاب خوار کننده است».
از آیات قرآن به دست می‌آید خداوند افراد گنهکار را در صورتی که غرق در گناه نشده باشند، متوجه اعمالشان می‌گرداند و گاه به وسیله مجازات‌های متناسب با اعمالی که از آنها سرزده است، آن‌ها را آگاه می‌سازد و به راه حق باز می‌گرداند. این‌ها کسانی هستند که هنوز شایستگی هدایت را دارند و مشمول لطف خداوند می‌باشند و در حقیقت مجازات و ناراحتی‌های آنها، نعمتی برای آنها محسوب می‌شود.


و نيز مي فرمايد: {{قرآن|و الَّذِينَ کذَّبُوا بِآ ياتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ}}<ref>اعراف / ۱۸۲.</ref>؛ «آنها که آيات ما را تکذيب و انکار کردند تدريجا، و مرحله به مرحله، از راهي که نمي دانند، در دام مجازات گرفتارشان مي کنيم و زندگي آنها را درهم مي پيچيم». استدراج که در اين آيه به عنوان عذاب به آن پرداخته شده است به اين نحو است که خدا به کسي که گناه را از حد گذرانده است، نعمت، پشت سر نعمت مي دهد، هر نعمتي که مي دهد گناهکار به همان مقدار سر گرم و از سعادت خود غافل مي شود، و در شکر آن کوتاهي نموده، کم کم خداي صاحب نعمت را فراموش مي کند، و از ياد مي برد و درجه به درجه پايين مي آيد، و به ورطه‌ي هلاکت نزديک مي‌شود.<ref>تفسير الميزان، همان، ج۱۹، ص۶۴۴.</ref>
== استدراج برای چه افرادی است ==
به اعتقاد مفسران، افرادی که در گناه غرق شده و طغیان و نافرمانی را به مرحله نهایی رسانده‌اند، به گونه ای که هیچ بیدار باشی در مورد آنان مؤثر واقع نمی‌شود؛ خداوند این افراد را اهل استدراج قرار می‌دهد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۵۸ و ص۲۳۷.</ref> گناهکارانی که غیرقابل اصلاح هستند، طبق سنت آفرینش و اصل اختیار به حال خود واگذار می‌شوند تا به آخرین مرحله سقوط برسند و مستحق حداکثر مجازات شوند و این امر همان مجازات استدراجی است.


نتيجه‌اي که از اين مطالب مي‌توان گرفت عبارتند از:
برخی مفسران با توجه به عذاب استدراج و براساس برخی آیات قرآن معتقدند خداوند گاهی به افراد، نعمت‌های فراوانی می‌دهد و هنگامی که غرق لذت پیروزی و سرور شدند، ناگهان همه چیز را از آنان می‌گیرد، تا حداکثر شکنجه را در زندگی همین دنیا ببینند: {{قرآن|فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کلِّ شَیْءٍ حَتَّی إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَه|ترجمه=هنگامی که پندهایی را که به آنها داده شده بود، فراموش کردند درهای هر خیری (نعمت‌های مادی) را بر روی آنان گشودیم تا شاد شوند، ناگهان هر آنچه داده بودیم از آنها بازگرفتیم.|سوره=انعام|آیه=۴۴}}


۱. اعطاي نعمت‌هاي پي‌در‌پي از جانب خدا در مورد برخي از انسان‌ها سبب غفلت و غوطه شدن بيشتر آنان به گناه و در نتيجه سبب نزديک شدن‌شان به هلاکت مي شود زيرا اين عده به جاي آن که بيشتر خدا را شکرگذار باشند بر گناهان خود مي‌افزايند.
== استدراج ضرری دیگر برای کافران ==
مفسران براساس آیات قرآن معتقدند مهلتی که به برخی گناه‌کاران داده می‌شود به ضررشان است. خدا می‌فرماید: {{قرآن|وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کفَرُوا أَنَّما نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَ نْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِینٌ|ترجمه=آنهایی که کافر شدند گمان نکنند، مهلتی که به ایشان می‌دهیم برای آنها خوب است بلکه مهلت می‌دهیم تا بر گناه و طغیان خود بیفزایند و برای آنان عذاب خوار کننده است|سوره=آل‌عمران|آیه=۱۷۸}} و نیز می‌فرماید: {{قرآن|و الَّذِینَ کذَّبُوا بِآیاتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ|ترجمه=آنها که آیات ما را تکذیب و انکار کردند تدریجاً، و مرحله به مرحله، از راهی که نمی‌دانند، در دام مجازات گرفتارشان می‌کنیم و زندگی آنها را درهم می‌پیچیم|سوره=اعراف|آیه=۱۸۲}}


۲. عمل استدراج، آشکارا و به گونه‌اي که خود گنهکار متوجه شود نيست، بلکه در همان سرگرمي به بهره‌گيري از مظاهر زندگي مادي مخفي است و او فکر مي کند زندگي همين است که او دارد، در نتيجه گناهکار با زياده روي در معصيت، پيوسته به سوي هلاکت نزديک مي‌شود و هنگامي که غرق انواع ناز و نعمت‌ها شد، خداوند همه را از او مي‌گيرد و طومار زندگاني او را درهم مي‌پيچد و اين گونه مجازات بسيار سخت‌تر است.<ref>تفسير نمونه، همان، ج۷، ص۳۴.</ref>
مسأله استدراج، یک هشدار عمومی و همگانی، به گناه‌کارانی است که غرق در انواع نعمت‌ها هستند. استدراج می‌فهماند تأخیر کیفر و عذاب، دلیل بر پاکی و درستی گناه‌کار و یا ضعف و ناتوانی پروردگار نیست. چه بسا پیروزی‌ها و نعمت‌هایی که به آنها می‌رسد، مقدمه مجازات استدراجی پروردگار باشد.{{مطالعه بیشتر}}


۳. مَثَل کساني که گرفتار مجازات «استدراج» مي‌شوند مانند کسي است که از درختي، سرمستانه بالا مي رود، هر قدر بالاتر مي رود خوش حال تر مي شود تا آن هنگام که به بالاي درخت مي‌رسد، ناگهان طوفاني مي‌وزد و از آن بالا چنان سقوط مي‌کند که تمام استخوان‌هاي او درهم مي‌شکند... .
== مطالعه بیشتر ==


۴. از آياتي که مسأله‌ي استدراج را مطرح نموده است يک هشدار عمومي و همگاني، به همه‌ي گناه کاراني که غرق در انواع نعمت‌ها هستند، فهميده مي‌شود و به همه‌شان هشدار مي‌دهد که تاخير کيفر الهي را دليل بر پاکي و درستي خود و يا ضعف و ناتواني پروردگار نگيرند و ناز و نعمت هايي را که در آن غرقند، نشانه تقرب‌شان به خدا ندانند، چه بسا اين پيروزي‌ها و نعمت‌هايي که به آنها مي‌رسد مقدمه‌ي مجازات استدراجي پروردگار باشد که خدا ملت‌‌هايي را غرق نعمت‌ها مي‌کند و به آنان مهلت مي‌دهد و بالا و بالاتر مي‌برد، اما سرانجام چنان بر زمين مي‌کوبد که اثري از آنان باقي نماند و تمام هستي و تاريخ‌شان را درهم مي‌پيچد در حالي که در مهد امن و سلامت آرميده و به علم و وسايل دفاعي که در اختيارشان بود مغرور گشته و از اين که پيشامدي کار آنها را به هلاکت و زوال بکشاند غافل و خاطر جمع بودند.
* انوار درخشان، سید محمد حسین حسینی همدانی، تهران، کتابفروشی لطفی، ۱۴۰۴ق، ج۷، ص۱۶۳.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:==


۱ـ انوار درخشان، سيد محمد حسين حسيني همداني، تهران، کتابفروشي لطفي، ۱۴۰۴ق، ج۷، ص۱۶۳.
* احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی، تهران، بنیاد بعثت، ۱۳۷۷ش، ج۴، ص۵۷.


۲ـ احسن الحديث، سيد علي اکبر قرشي، تهران، بنياد بعثت، ۱۳۷۷ش، ج۴، ص۵۷.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
 
<references />
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = عدل الهی
| شاخه فرعی۱ = عدل الهی
|شاخه فرعی۲ = آزمایش و امتحان الهی
| شاخه فرعی۲ = آزمایش و امتحان الهی
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =شد
  | تیترها =  
  | تیترها =شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی نویسنده = شد
  | تکمیل =  
| ارزیابی کمی =شد
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[ar:الاستدراج]]
[[en:Istidraj]]
[[es:Estedrach]]
[[fr:Istidrâj]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۹

سؤال

معنا و مفهوم امهال و استدراج چیست؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


استدراج به این معنا است که خداوند پی‌درپی به برخی افراد گناه‌کار نعمت دهد و این نعمت سبب غفلت بیشتر و نزدیک شدن آن‌ها به هلاکت گردد. گناهکارانی که غیرقابل اصلاح هستند، طبق سنت آفرینش و اصل اختیار، به حال خود واگذار می‌شوند و حتی به آن‌ها نعمت‌هایی داده می‌شود تا به آخرین مرحله سقوط برسند و مستحق حداکثر مجازات شوند.

استدراج را مخصوص افرادی دانسته‌اند که در گناه غرق شده و طغیان و نافرمانی را به مرحله نهایی رسانده‌اند و هیچ هشداری در مورد آنان مؤثر واقع نمی‌شود.

معنای استدراج

واژه استدراج در لغت به معنای پله پله و به تدریج از مکانی یا از مرحله‌ای به مرحله‌ای بالا رفتن یا پائین آمدن است.[۱] استدراج در اصطلاح به این معنا است که انسان در گناه و معصيت، غوطه‌ور گردد، با سختى‌ها و بلاها متوجه اشتباه خود نگردد و هم‌چنان به معصيت ادامه دهد، در اين صورت خداوند به جاى بلا بر او نعمت و به جاى گرفتارى بر او آسايش مى‌بخشد تا بیشتر دچار غفلت گردد و از خودسازى و رسيدن به كمال باز ماند، اين سنت الهى «استدراج» ناميده مى شود.[۲]

واژه استدراج در قرآن وجود ندارد اما کلمات برگرفته شده از آن در برخی از آیات قرآن به کار رفته است: ﴿وَ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ؛ و كسانى كه آيات ما را تكذيب و انكار كردند، بتدريج (مرحله بمرحله) از راهى كه نمی‌دانند، گرفتار خواهيم ساخت.(اعراف:۱۸۲)

از آیات قرآن به دست می‌آید خداوند افراد گنهکار را در صورتی که غرق در گناه نشده باشند، متوجه اعمالشان می‌گرداند و گاه به وسیله مجازات‌های متناسب با اعمالی که از آنها سرزده است، آن‌ها را آگاه می‌سازد و به راه حق باز می‌گرداند. این‌ها کسانی هستند که هنوز شایستگی هدایت را دارند و مشمول لطف خداوند می‌باشند و در حقیقت مجازات و ناراحتی‌های آنها، نعمتی برای آنها محسوب می‌شود.

استدراج برای چه افرادی است

به اعتقاد مفسران، افرادی که در گناه غرق شده و طغیان و نافرمانی را به مرحله نهایی رسانده‌اند، به گونه ای که هیچ بیدار باشی در مورد آنان مؤثر واقع نمی‌شود؛ خداوند این افراد را اهل استدراج قرار می‌دهد.[۳] گناهکارانی که غیرقابل اصلاح هستند، طبق سنت آفرینش و اصل اختیار به حال خود واگذار می‌شوند تا به آخرین مرحله سقوط برسند و مستحق حداکثر مجازات شوند و این امر همان مجازات استدراجی است.

برخی مفسران با توجه به عذاب استدراج و براساس برخی آیات قرآن معتقدند خداوند گاهی به افراد، نعمت‌های فراوانی می‌دهد و هنگامی که غرق لذت پیروزی و سرور شدند، ناگهان همه چیز را از آنان می‌گیرد، تا حداکثر شکنجه را در زندگی همین دنیا ببینند: ﴿فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کلِّ شَیْءٍ حَتَّی إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَه؛ هنگامی که پندهایی را که به آنها داده شده بود، فراموش کردند درهای هر خیری (نعمت‌های مادی) را بر روی آنان گشودیم تا شاد شوند، ناگهان هر آنچه داده بودیم از آنها بازگرفتیم.(انعام:۴۴)

استدراج ضرری دیگر برای کافران

مفسران براساس آیات قرآن معتقدند مهلتی که به برخی گناه‌کاران داده می‌شود به ضررشان است. خدا می‌فرماید: ﴿وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کفَرُوا أَنَّما نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَ نْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِینٌ؛ آنهایی که کافر شدند گمان نکنند، مهلتی که به ایشان می‌دهیم برای آنها خوب است بلکه مهلت می‌دهیم تا بر گناه و طغیان خود بیفزایند و برای آنان عذاب خوار کننده است(آل‌عمران:۱۷۸) و نیز می‌فرماید: ﴿و الَّذِینَ کذَّبُوا بِآیاتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ؛ آنها که آیات ما را تکذیب و انکار کردند تدریجاً، و مرحله به مرحله، از راهی که نمی‌دانند، در دام مجازات گرفتارشان می‌کنیم و زندگی آنها را درهم می‌پیچیم(اعراف:۱۸۲)

مسأله استدراج، یک هشدار عمومی و همگانی، به گناه‌کارانی است که غرق در انواع نعمت‌ها هستند. استدراج می‌فهماند تأخیر کیفر و عذاب، دلیل بر پاکی و درستی گناه‌کار و یا ضعف و ناتوانی پروردگار نیست. چه بسا پیروزی‌ها و نعمت‌هایی که به آنها می‌رسد، مقدمه مجازات استدراجی پروردگار باشد.

مطالعه بیشتر

  • انوار درخشان، سید محمد حسین حسینی همدانی، تهران، کتابفروشی لطفی، ۱۴۰۴ق، ج۷، ص۱۶۳.
  • احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی، تهران، بنیاد بعثت، ۱۳۷۷ش، ج۴، ص۵۷.


منابع

  1. راغب، حسین بن محمد، مفردات غریب القرآن، بیروت، دارالعلم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۱۱.
  2. طباطبايى، سید محمد حسین، الميزان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۳۴۶.
  3. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۵۸ و ص۲۳۷.