عقاید ناووسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

    بدون خلاصۀ ویرایش
    (ابرابزار)
    خط ۵: خط ۵:
    {{پایان سوال}}
    {{پایان سوال}}
    {{پاسخ}}
    {{پاسخ}}
    ناووسیه یکی از فرقه های منحرف شیعه است که در مسئله مهدی آخرالزمان به اشباه رفته و امام صادق(ع) را امام مهدی پنداشتند. این فرقه منسوب به موسس آن عبدالله بن ناووس است. به گمان این فرقه امام صادق(ع) نمرده و پنهان شده و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد.
    ناووسیه یکی از فرقه‌های منحرف شیعه است که در مسئله مهدی آخرالزمان به اشباه رفته و امام صادق(ع) را امام مهدی پنداشتند. این فرقه منسوب به مؤسس آن عبدالله بن ناووس است. به گمان این فرقه امام صادق(ع) نمرده و پنهان شده و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد.


    ==منشأ فرقه ناووسیه==
    == منشأ فرقه ناووسیه ==
    شیعیان پس از وفات [[امام جعفر صادق(ع)]] در مورد امام پس از آن جناب، اختلاف پیدا کردند، گروهی گفتند: حضرت صادق(ع) نمرده است و او به زودی خواهد آمد و زمین را پر از عدل خواهد کرد، این جماعت معروف به «ناووسیه‏» هستند.<ref>امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>


    شيعيان پس از وفات [[امام جعفر صادق(ع)]] در مورد امام پس از آن جناب، اختلاف پيدا كردند، گروهى گفتند: حضرت صادق (ع) نمرده است و او به زودى خواهد آمد و زمين را پر از عدل خواهد كرد، اين جماعت معروف به «ناووسيه‏» هستند.<ref>امين الاسلام طبرسى، زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام ، ترجمه عزيز الله عطاردى، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>
    == مؤسس فرقه ناووسیه‏ ==
    ناووس از اهالی بصره و منسوب به دهی به همین نام بود. برخی گفته‌اند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشته است. او بر این باور بوده که [[حضرت علی(ع)]] برترین فرد امت اسلام بود و هر که او را تفضیل ندهد کافر است. یاقوت در «معجم البلدان» می‌گوید: ناووس از نواحی هیت در شهر انبارست. در کتب «بلدان» نام دو ناووس یکی ناووس ظبیه موضعی نزدیک همدان و دیگری ناووسه از ده‌های هیت از نواحی بغداد در بالای شهر انبار بوده است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>


    ==مؤسس فرقه ناووسيه‏==
    ابن حزم ناووسیه را اصحاب ناووس مصری خوانده و ظاهراً مصری، تصحیف بصری باشد.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>


    ناووس از اهالى بصره و منسوب به دهى به همين نام بود. برخى گفته اند: او عبد اللّه بن ناووس يا عجلان بن ناووس نام داشته است. او بر این باور بوده که [[حضرت على(ع)]] برترين فرد امت اسلام بود و هر كه او را تفضيل ندهد كافر است. ياقوت در «معجم البلدان» می‌گويد: ناووس از نواحى هيت در شهر انبارست. در كتب «بلدان» نام دو ناووس يكى ناووس ظبيه موضعى نزديك همدان و ديگرى ناووسه از ده‏هاى هيت از نواحى بغداد در بالاى شهر انبار بوده است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>
    == عقاید فرقه ناووسیه ==
    ناووسیه اعتقاد داشتند: جعفر بن محمد زنده است و نمرده و نمیرد و [[مهدی]] آخر الزمان اوست و در آخرالزمان آشکار شود و بر مردمان فرمان‌روایی کند. آنان می‌پندارند از وی روایتی رسیده که گفت: «اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته، باور نکنید و بدانید که من سرور شما و دارنده شمشیر هستم» و به جهت همین شمشیر داشتن، این طایفه را «صارمیه» نیز خوانده‌اند. شهرستانی از قول ابو حامد زوزنی می‌نویسد: ناووسیه پندارند: علی(ع) وفات نموده ولی در [[روز قیامت]] زمین شکافته شود و او از خاک به درآید و زمین را پر از [[عدل الهی|عدل]] و داد کند. در «معرفة المذاهب» آمده است: ناووسیه گویند: هر که خود را بر دیگری فاضل داند کافر است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>


    ابن حزم ناووسيه را اصحاب ناووس مصرى خوانده و ظاهرا مصرى، تصحيف بصرى باشد. <ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>
    به هر حال عقاید این فرقه باطل است؛ زیرا وفات حضرت صادق(ع) مانند وفات پدرانش ثابت و مسلم است، و این جماعت به کلی منقرض شدند و این انقراض خود موجب بطلان عقیده آنان است.<ref>امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>


    ==عقاید فرقه ناووسیه==
    == مطالعه بیشتر ==
    * ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، انتشارات خیام.
    * لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
    * ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
    * ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.


    ناووسيه اعتقاد داشتند: جعفر بن محمد زنده است و نمرده و نميرد و [[مهدى]] آخر الزمان اوست و در آخرالزمان آشكار شود و بر مردمان فرمان‌روايى كند. آنان می‌پندارند از وى روايتى رسيده كه گفت: «اگر كسى بر شما فراز آيد و بگويد كه مرا بيمار يافته و مرده مرا شسته، باور نكنيد و بدانيد كه من سرور شما و دارنده شمشير هستم» و به جهت همين شمشير داشتن، اين طايفه را «صارميه» نيز خوانده‌‏اند. شهرستانى از قول ابو حامد زوزنى مى‌‏نويسد: ناووسيه پندارند: على(ع) وفات نموده ولى در [[روز قيامت]] زمين شكافته شود و او از خاك به درآيد و زمين را پر از [[عدل الهی|عدل]] و داد كند.در «معرفة المذاهب» آمده است: ناووسيه گويند: هر كه خود را بر ديگرى فاضل داند كافر است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>
    == منابع ==
     
    به هر حال عقاید این فرقه باطل است؛ زيرا وفات حضرت صادق(ع) مانند وفات پدرانش ثابت و مسلم است، و اين جماعت به كلى منقرض شدند و اين انقراض خود موجب بطلان عقيده آنان است.<ref>امين الاسلام طبرسى، زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام ، ترجمه عزيز الله عطاردى، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>
     
    ==مطالعه بیشتر==
     
    *ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، انتشارات خیام.
    *لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
    *ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
    *ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.
     
    ==منابع==
    {{پانویس}}
    {{پانویس}}
    {{شاخه
    {{شاخه
    خط ۴۷: خط ۴۳:
      | تغییر مسیر = شد
      | تغییر مسیر = شد
      | ارجاعات =
      | ارجاعات =
      | بازبینی نویسنده =
      | بازبینی نویسنده =
      | بازبینی = شد
      | بازبینی = شد
      | تکمیل = شد
      | تکمیل = شد
    خط ۵۴: خط ۵۰:
    }}
    }}
    {{پایان متن}}
    {{پایان متن}}
    <references />
    {{پانویس}}

    نسخهٔ ‏۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۰


    سؤال

    ناووسیه چه کسانی بوده و دارای چه عقایدی هستند؟

    ناووسیه یکی از فرقه‌های منحرف شیعه است که در مسئله مهدی آخرالزمان به اشباه رفته و امام صادق(ع) را امام مهدی پنداشتند. این فرقه منسوب به مؤسس آن عبدالله بن ناووس است. به گمان این فرقه امام صادق(ع) نمرده و پنهان شده و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد.

    منشأ فرقه ناووسیه

    شیعیان پس از وفات امام جعفر صادق(ع) در مورد امام پس از آن جناب، اختلاف پیدا کردند، گروهی گفتند: حضرت صادق(ع) نمرده است و او به زودی خواهد آمد و زمین را پر از عدل خواهد کرد، این جماعت معروف به «ناووسیه‏» هستند.[۱]

    مؤسس فرقه ناووسیه‏

    ناووس از اهالی بصره و منسوب به دهی به همین نام بود. برخی گفته‌اند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشته است. او بر این باور بوده که حضرت علی(ع) برترین فرد امت اسلام بود و هر که او را تفضیل ندهد کافر است. یاقوت در «معجم البلدان» می‌گوید: ناووس از نواحی هیت در شهر انبارست. در کتب «بلدان» نام دو ناووس یکی ناووس ظبیه موضعی نزدیک همدان و دیگری ناووسه از ده‌های هیت از نواحی بغداد در بالای شهر انبار بوده است.[۲]

    ابن حزم ناووسیه را اصحاب ناووس مصری خوانده و ظاهراً مصری، تصحیف بصری باشد.[۳]

    عقاید فرقه ناووسیه

    ناووسیه اعتقاد داشتند: جعفر بن محمد زنده است و نمرده و نمیرد و مهدی آخر الزمان اوست و در آخرالزمان آشکار شود و بر مردمان فرمان‌روایی کند. آنان می‌پندارند از وی روایتی رسیده که گفت: «اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته، باور نکنید و بدانید که من سرور شما و دارنده شمشیر هستم» و به جهت همین شمشیر داشتن، این طایفه را «صارمیه» نیز خوانده‌اند. شهرستانی از قول ابو حامد زوزنی می‌نویسد: ناووسیه پندارند: علی(ع) وفات نموده ولی در روز قیامت زمین شکافته شود و او از خاک به درآید و زمین را پر از عدل و داد کند. در «معرفة المذاهب» آمده است: ناووسیه گویند: هر که خود را بر دیگری فاضل داند کافر است.[۴]

    به هر حال عقاید این فرقه باطل است؛ زیرا وفات حضرت صادق(ع) مانند وفات پدرانش ثابت و مسلم است، و این جماعت به کلی منقرض شدند و این انقراض خود موجب بطلان عقیده آنان است.[۵]

    مطالعه بیشتر

    • ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، انتشارات خیام.
    • لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
    • ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
    • ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.

    منابع

    1. امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.
    2. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
    3. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
    4. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
    5. امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.