|
|
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{شاخه
| |
| | شاخه اصلی = اخلاق
| |
| |شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی
| |
| |شاخه فرعی۲ = دروغ
| |
| |شاخه فرعی۳ =
| |
| }}
| |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| اسلام در چه مواردي دروغ گفتن را مصلحت دانسته و جايز شمرده است؟ | | اسلام در چه مواردی دروغ گفتن را جایز شمرده است؟ |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}}دروغ‌گفتن هنگامی که تنها بوسیله دروغ گفتن بتوان زیانی را از [[مسلمان|مسلمانی]] برداشت، یا باعث اصلاح بین مردم شد، جایز است. حفظ جان و مال مسلمانان، آشتی دادن بین آنها و نیرنگ در جنگ از دیگر مصداق‌های جواز دروغ است. |
| با توجه به اينكه دروغ يكي از گناهان كبيره است و در حقيقت كليد ساير گناهان مي باشد، بايد همواره انسان از آن پرهيز نمايد، امّا گاهي همين گناه كبيره، جائز گشته و زماني واجب مي شود. پس بر ما واجب است كه شرايطي را كه در آن دروغ جائز يا واجب مي شود بشناسيم.و پاره ای از این موارد را که در کتب فقهی استدلالی آمده است می آوریم:
| |
|
| |
|
| ==۱ـ ضرورت و اضطرار==
| | البته دروغ در غیر موارد گفته شده، کلید گناهان، [[گناه کبیره]] و مایه بدبختی در [[دنیا]] و [[آخرت]] شمرده شده است. |
|
| |
|
| اگر حفظ جان و مال شخص يا برادر ديني، متوقف بر دروغ گفتن باشد، انسان مي تواند مرتكب دروغ شود، چرا كه دروغ مزبور، موجب حفظ جان و مال محترمي است و اهميت شارع مقدس نسبت به جان و اموال مسليمن از اموري بديهي و مسلم است. | | == ضرورت و اضطرار == |
| | حفظ جان و مال خود یا [[مسلمان|مسلمانی]] دیگر، از مصداق‌های ضرورت و [[اضطرار]] است. اگر تنها راهِ حفظ جان و مال، [[دروغگویی|دروغ‌گفتن]] باشد، انسان می‌تواند مرتکب دروغ شود. یکی از دلایل جواز دروغ در این مورد، اهمیت زیادی است که خداوند نسبت به جان و مال مسلمانان داده است. |
|
| |
|
| و ادله متعددی بر جواز دروغ در موارد ضرورت و اضطرار وجود دارد، یکی از این ادله آیه مبارکه {{قرآن|مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إيمانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإيمانِ وَ لكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْراً فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظيمٌ}}<ref>نحل/ ۱۰۶.</ref> }}(كسانى كه بعد از ايمان كافر شوند- بجز آنها كه تحت فشار واقع شدهاند در حالى كه قلبشان آرام و با ايمان است- آرى، آنها كه سينه خود را براى پذيرش كفر گشودهاند، غضب خدا بر آنهاست و عذاب عظيمى در انتظارشان!)
| | در آیه ۱۰۶ [[سوره نحل]]، اظهار کفر از روی اجبار [[جایز]] شمرده شده است.<ref>نگاه کنید به شیخ انصاری، مرتضی، المکاسب، قم، کنگره جهانی شیخ انصاری، اول، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۱–۳۱.</ref> |
|
| |
|
| اين آيه مباركه دلالت دارد بر این که اظهار کفر از روی اجبار و اکراه منعی ندارد، بلکه به خاطر ضرورت و حفظ جان رواست.
| | == آشتی‌دادن برادران مؤمن == |
| | آشتی دادن بین دو نفر، دو گروه یا قبیله، از مواردی است که دروغ گفتن برای آن جایز است. در این باره روایات زیادی وجود دارد.<ref>شیخ انصاری، المکاسب، ج۲، ص۳۱–۳۲.</ref> براساس روایتی از [[پیامبر(ص)]]، خداوند دروغی که در راه اصلاح و صلح بین مردم گفته شده باشد را دوست دارد.<ref>حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، ج۱۲، ص۲۵۲.</ref> به گفته [[امام صادق(ع)]]، انسانِ مُصلح دروغگو شمرده نمی‌شود.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۲۵۲.</ref> |
|
| |
|
| در آیه دیگری آمده است: {{قرآن|لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنينَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ في شَيْءٍ إِلاَّ أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاه وَ يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصيرُ؛<ref>آل عمران/ ۲۸.</ref> افراد باايمان نبايد به جاى مؤمنان، كافران را دوست و سرپرست خود انتخاب كنند و هر كس چنين كند، هيچ رابطهاى با خدا ندارد (و پيوند او بكلّى از خدا گسسته مىشود) مگر اينكه از آنها بپرهيزيد (و به خاطر هدفهاى مهمترى تقيّه كنيد). خداوند شما را از (نافرمانى) خود، بر حذر مىدارد و بازگشت (شما) به سوى خداست. طبق اين آيه كريمه اگر شخصي به طور واضح مي بيند كه اگر اظهار دوستي كفار را نكند، جان و مالش در خطر قرار مي گيرد؛ در اينجا اظهار محبت به ايشان بلامانع است. يعني در اصل اظهار محبت و ولايت كفار، امري حرام است و حتي سبب خروج از دين مي شود، امّا در مقام ضرورت و حفظ جان داراي حرمت نمي باشد. | | == نیرنگ در جنگ == |
| | در نبرد با باطل، فریب دادن دشمن، جایز بلکه پسندیده است؛ زیرا با این کار، جبهه حق تقویت شده و باطل ضعیف می‌شود. در روایتی از امام صادق(ع)، سه مورد دروغ نیکو شمرده شده، که یکی از آنها نیرنگ در جنگ است. در روایتی دیگر نیز گفته شده سه مورد دروغ مورد بازخواست قرار نمی‌گیرد، که یکی از آنها نیرنگ در جنگ است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۲۵۲.</ref> |
|
| |
|
| و روايات نيز این مضمون را می رساند: « ما من شئ الا وقد احلّه الله لمن اضطرّ اليه «هيچ امر حرامي نيست مگر اينكه خداوند متعال، آنرا براي شخص مضطرّ حلال كرده است.<ref>ر.ك: شيخ انصاري، مرتضي، المكاسب، قم، كنگره جهانی شیخ انصاری، اول، ۱۴۱۵ه.ق، ج۲، ص۲۱-۳۱.</ref>
| | == جستارهای وابسته == |
|
| |
|
| ۲ـ اصلاح بين برادران مؤمن
| | * [[اقسام دروغ]] |
| | | * [[عوامل دروغگویی]] |
| يكي از جاهائي كه دروغ جائز است، اراده اصلاح بين دو نفر مي باشد و از اين رهگذر، اگر دو نفر يا دو طائفه با يكديگر كدورت و دشمني داشته باشند و شخصي در جهت ايجاد صلح بين آنها برآيد و به اين نيت، دروغ بگويد، عملي حرام بجا نياورده است. در اين رابطه اخبار زيادي وجود دارد.<ref>شيخ انصاري، المكاسب، ج۲، ص۳۱-۳۲.</ref> و در روایتی از پیامبر گرامی اسلام آمده است: یا علی خداوند کذبی را که در راه اصلاح بین مردم باشد دوست می دارد و کذبی را که موجب فساد شود مبغوض می دارد.<ref>حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعه، قم، موسسه آل البیت، ج۱۲، ص۲۵۲.</ref> و در روایت دیگر از امام صادق آمده است: که انسان مصلح کاذب شمرده نمی شود.<ref>حر عاملی،وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۲۵۲.</ref> و امام خمینی به این دو روایت برای جواز کذب در موارد اصلاح تمسک کرده است.<ref>امام خمینی، المکاسب المحرمه، قم، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، اول،۱۴۱۵ه.ق، ج۲، ص۱۳۸.</ref>
| |
| | |
| ۳ـ نيرنگ در جنگ: در نبرد ميان حق و باطل، نيرنگ و با زيركي تمام، دشمن را فريب دادن، موجب تقويت حق و ضعف باطل مي شود و بدين جهت پسنديده است. در روایتی از امام صادق(ع) از پیامبر آمده است: در سه مورد کذب نیکوست، که از جمله آن سه مورد خدعه و نیرنگ در جنگ است. و در روایت دیگر آمده است: که هر کذبی مورد سوال و بازخواست قرار می گیرد مگر در سه مورد که یکی از آن سه مورد خدعه و نیرنگ در جنگ است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۲۵۲.</ref>
| |
| | |
| خلاصه و نتيجه گيري: به طور كلي در هر موردي كه دروغ گفته شود و مقصود از آن دفع شرّ و زياني از مسلماني باشد يا هدف اصلاح بين مردم باشد، نه تنها دروغ گفتن حرام نيست بلکه زيبا و پسنديده است؛ زيرا اين دروغ ديگر كليد گناهان نيست بلكه نيكوكاري و احسان به مردم است. البته اينگونه دروغ هم وقتي مجاز و پسنديده است كه راستگويي ممكن نباشد در اين صورت است كه دروغ جائز يا واجب مي شود و گفتن سخن راست ممنوع يا حرام مي گردد.
| |
| | |
| در پايان بايد اين نكته را توجه داشت كه دروغ مصلحت آميز، فقط در موارد فوق، يعني مواردي كه ترك آن موجب محذورات و زيانهائي مي شود كه جبران آن غير ممكن است مي باشد. ولي دروغ به منظور استفاده مادي يا بدست آوردن منافع شخصي و نظائر آن، جزء دروغ مصلحت آميز نيست و قطعاً حرام و مشمول آيات و روايات حرمت دروغ و موجب ذلت و بدبختي دنيا و آخرت خواهد شد.
| |
| {{پایان پاسخ}}
| |
| | |
| ==منابع==
| |
| <references />
| |
|
| |
|
| | == منابع == |
| | {{پانویس|۲}} |
| | {{شاخه |
| | | شاخه اصلی = اخلاق |
| | | شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی |
| | | شاخه فرعی۲ = دروغ |
| | | شاخه فرعی۳ = |
| | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه = | | | شناسه = شد |
| | تیترها = | | | تیترها = شد |
| | ویرایش = | | | ویرایش = شد |
| | لینک‌دهی = | | | لینک‌دهی = شد |
| | ناوبری = | | | ناوبری = |
| | نمایه = | | | نمایه = |
| | تغییر مسیر = | | | تغییر مسیر = شد |
| | ارجاعات = | | | ارجاعات = |
| | بازبینی = | | | بازبینی نویسنده = |
| | تکمیل = | | | بازبینی = شد |
| | اولویت = | | | تکمیل = |
| | کیفیت = | | | اولویت = ب |
| | | کیفیت = ج |
| }} | | }} |
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |
سؤال
اسلام در چه مواردی دروغ گفتن را جایز شمرده است؟
دروغ‌گفتن هنگامی که تنها بوسیله دروغ گفتن بتوان زیانی را از مسلمانی برداشت، یا باعث اصلاح بین مردم شد، جایز است. حفظ جان و مال مسلمانان، آشتی دادن بین آنها و نیرنگ در جنگ از دیگر مصداق‌های جواز دروغ است.
البته دروغ در غیر موارد گفته شده، کلید گناهان، گناه کبیره و مایه بدبختی در دنیا و آخرت شمرده شده است.
ضرورت و اضطرار
حفظ جان و مال خود یا مسلمانی دیگر، از مصداق‌های ضرورت و اضطرار است. اگر تنها راهِ حفظ جان و مال، دروغ‌گفتن باشد، انسان می‌تواند مرتکب دروغ شود. یکی از دلایل جواز دروغ در این مورد، اهمیت زیادی است که خداوند نسبت به جان و مال مسلمانان داده است.
در آیه ۱۰۶ سوره نحل، اظهار کفر از روی اجبار جایز شمرده شده است.[۱]
آشتی‌دادن برادران مؤمن
آشتی دادن بین دو نفر، دو گروه یا قبیله، از مواردی است که دروغ گفتن برای آن جایز است. در این باره روایات زیادی وجود دارد.[۲] براساس روایتی از پیامبر(ص)، خداوند دروغی که در راه اصلاح و صلح بین مردم گفته شده باشد را دوست دارد.[۳] به گفته امام صادق(ع)، انسانِ مُصلح دروغگو شمرده نمی‌شود.[۴]
نیرنگ در جنگ
در نبرد با باطل، فریب دادن دشمن، جایز بلکه پسندیده است؛ زیرا با این کار، جبهه حق تقویت شده و باطل ضعیف می‌شود. در روایتی از امام صادق(ع)، سه مورد دروغ نیکو شمرده شده، که یکی از آنها نیرنگ در جنگ است. در روایتی دیگر نیز گفته شده سه مورد دروغ مورد بازخواست قرار نمی‌گیرد، که یکی از آنها نیرنگ در جنگ است.[۵]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ نگاه کنید به شیخ انصاری، مرتضی، المکاسب، قم، کنگره جهانی شیخ انصاری، اول، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۱–۳۱.
- ↑ شیخ انصاری، المکاسب، ج۲، ص۳۱–۳۲.
- ↑ حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، ج۱۲، ص۲۵۲.
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۲۵۲.
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۲۵۲.
