جاودانه بودن قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

(تکمیل و بارگزاری)
خط ۱۰: خط ۱۰:
علاوه بر این قرآن خود را «پندی براي عالميان»<ref>انعام/ ۹۰.</ref> و «بيم دهنده تمام انسان‌ها»<ref>مدثّر/ ۳۶.</ref> معرفی می کند و لازمه این کلیت جاودانگی و همیشگی آن می باشد.
علاوه بر این قرآن خود را «پندی براي عالميان»<ref>انعام/ ۹۰.</ref> و «بيم دهنده تمام انسان‌ها»<ref>مدثّر/ ۳۶.</ref> معرفی می کند و لازمه این کلیت جاودانگی و همیشگی آن می باشد.


==شیوه بيان قصه‌هاي قرآن==
==قصه‌هاي قرآن==
در قرآن داستان‌هاي فراواني از [[پيامبران]] و امت‌هاي گذشته ذكر شده، ولي چون هدف قرآن هدايت انسان هاست، اين داستان‌ها را به طور كامل و مرتب بيان نكرده و آنچه را براي هدايت مفيد بوده، آورده است تا بندگان از آن جريانات پند گيرند. بنابراين نمي‌شود گفت اين جريانات براي گذشته بوده و ربطي به آينده ندارد، پندگيري از يك جريان براي هميشه است.
در قرآن داستان‌هاي فراواني از [[پيامبران]] و امت‌هاي گذشته ذكر شده است، با وجود اینکه از ظاهر این قصه ها همان دلالت ظاهري كه از شأن نزول آيه به دست مي‌آيد و مربوط به همان جریان است فهمیده می شود؛ اما با قطع نظر از قرائن و توجه به باطن آن، برداشت‌هايي كلي از متن قرآن به دست مي‌آيد که همه جانبه است.<ref>ر. ك: معرفت، محمد هادي، التمهيد، قم، جامعه مدرسين حوزه علميّه، بي‌تا، ج۳، ص۲۹.</ref> چرا که اگر چنين نبود مي‌بايست با از بين رفتن گروهي، آيه مخصوص آنها نيز باطل مي‌شد. امام باقر(ع) مي‌فرمايند: «اگر آيه‌اي درمورد قومي نازل شود و آن قوم بميرد، آيه هم مي‌ميرد و براي قرآن چيزي باقي نمي‌ماند، ولي قرآن تا آسمان و زمين باقي است، جريان دارد.»  
 
==باطن قرآن كريم==
قرآن علاوه بر ظاهر، داراي باطن است و ظاهر قرآن همان دلالت ظاهري قرآن است كه از قرائن، از جمله شأن نزول آيه به دست مي‌آيد و مربوط به همان جریان است؛ ولي باطن قرآن با قطع نظر از قرائن موجود، برداشت‌هايي كلي است كه از متن قرآن به دست مي‌آيد و همه جانبه است. لذا همين برداشت‌هاي كلي و جهان شمول است كه تداوم قرآن را براي هميشه تضمين كرده و آن را همواره زنده و جاويد نگاه داشته است.<ref>ر. ك: معرفت، محمد هادي، التمهيد، قم، جامعه مدرسين حوزه علميّه، بي‌تا، ج۳، ص۲۹.</ref> اگر چنين نبود مي‌بايست با از بين رفتن گروهي، آيه مخصوص آنها نيز باطل مي‌شد. امام باقر(ع) مي‌فرمايند: «اگر آيه‌اي درمورد قومي نازل شود و آن قوم بميرد، آيه هم مي‌ميرد و براي قرآن چيزي باقي نمي‌ماند، ولي قرآن تا آسمان و زمين باقي است، جريان دارد.»


==اعجاز علمی قرآن ==
==اعجاز علمی قرآن ==
قرآن در زمینه های مختلف علمی، مطالبي را بيان كرده است كه براي آن زمان مشخص نبوده و با پيشرفت علم معناي آيه خوب روشن شده است، مانند دشواري تنفس با افزايش ارتفاع كه امروزه، علم به آن رسيده است.<ref>معرفت، محمد هادي، علوم قرآني، ص۴۲۵.</ref>
قرآن در زمینه های مختلف علمی، مطالبي را بيان كرده است كه براي آن زمان مشخص نبوده و با پيشرفت علم معناي آيه خوب روشن شده است، مانند دشواري تنفس با افزايش ارتفاع كه امروزه، علم به آن رسيده است.<ref>معرفت، محمد هادي، علوم قرآني، ص۴۲۵.</ref>
{{پایان پاسخ}}


==روايات==
==روايات==
خط ۳۲: خط ۲۸:
*محمد هادي معرفت،‌علوم قرآني، (قم؛ مؤسسه فرهنگي تمهيد، ۱۳۸۰)، ص۴۱۴ .  
*محمد هادي معرفت،‌علوم قرآني، (قم؛ مؤسسه فرهنگي تمهيد، ۱۳۸۰)، ص۴۱۴ .  
*ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه (دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۶۸)، ج۵، ص۴۳۵، ج۸، ص۲۲۷، ج۱۰، ص۱۱۹، ج۱۱، ص۱۸۳؛ ج۱۸، ص۳۸۹؛ ج۱۹، ص۱۷؛ ج۲۳، ص۲۶۶.
*ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه (دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۶۸)، ج۵، ص۴۳۵، ج۸، ص۲۲۷، ج۱۰، ص۱۱۹، ج۱۱، ص۱۸۳؛ ج۱۸، ص۳۸۹؛ ج۱۹، ص۱۷؛ ج۲۳، ص۲۶۶.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۴۹

سؤال

قرآن کريم مرتبط با مسائل زمان نزول است و یا برای تمامی عصرها و زمانه ها می باشد؟

قرآن کریم کتاب هدایت بشر و برای تمامی عصرها نازل شده است. خطابات عام قرآن به مؤمنان یا انسان ها و قصه های قرآنی از دلائلی است که نزول قرآن به صورت جهان شمول می باشد. همچنین باطن قرآن کریم و تسری تمامی دستورات آن به تمامی عصرها برای سعادت انسان و اعجاز علمی آن که در عصر نزول قابل فهم نبود از دلائل دیگر جاودانگی قرآن می باشد. این موضوع در روایات هم تایید شده است و امام باقر(ع) قرآن را همچون خورشید و ماه می دانند که تا پایان دنیا، زندگی انسان را روشن می سازد.

خطابات عام قرآن

بسياري از آيات قرآن خطاب‌هايي دارد كه براي تمام مردم و هر مكلفي مي‌باشد. مانند خطاب به مؤمنان ﴿یا ایها الذین آمنوا؛ اي كساني كه ايمان آورده‌ايد[۱] و « اي مردم»[۲] و خطاب به مردم ﴿یا ایها الناس؛ اي انسان[۳] و ﴿یا بنی آدم؛ ای بنی آدم[۴] علاوه بر این قرآن خود را «پندی براي عالميان»[۵] و «بيم دهنده تمام انسان‌ها»[۶] معرفی می کند و لازمه این کلیت جاودانگی و همیشگی آن می باشد.

قصه‌هاي قرآن

در قرآن داستان‌هاي فراواني از پيامبران و امت‌هاي گذشته ذكر شده است، با وجود اینکه از ظاهر این قصه ها همان دلالت ظاهري كه از شأن نزول آيه به دست مي‌آيد و مربوط به همان جریان است فهمیده می شود؛ اما با قطع نظر از قرائن و توجه به باطن آن، برداشت‌هايي كلي از متن قرآن به دست مي‌آيد که همه جانبه است.[۷] چرا که اگر چنين نبود مي‌بايست با از بين رفتن گروهي، آيه مخصوص آنها نيز باطل مي‌شد. امام باقر(ع) مي‌فرمايند: «اگر آيه‌اي درمورد قومي نازل شود و آن قوم بميرد، آيه هم مي‌ميرد و براي قرآن چيزي باقي نمي‌ماند، ولي قرآن تا آسمان و زمين باقي است، جريان دارد.»

اعجاز علمی قرآن

قرآن در زمینه های مختلف علمی، مطالبي را بيان كرده است كه براي آن زمان مشخص نبوده و با پيشرفت علم معناي آيه خوب روشن شده است، مانند دشواري تنفس با افزايش ارتفاع كه امروزه، علم به آن رسيده است.[۸]

روايات

  • از امام صادق(ع) نقل شده است که «تازگي قرآن براي آن است كه خداي تبارك و تعالي آن را براي زمان موقّت يا مردم خاص نفرستاده و چون هميشگي و همگاني است، در هر زمان جديد است، و در نزد هر مردمي تا روز قيامت شيرين و پر جذبه است».[۹]
  • امام باقر(ع) مي‌فرمايند «قرآن همانند خورشيد و ماه هميشه در جريان است، و زندگي انسان‌ها را تا پايان دنيا روشن مي‌سازد».[۱۰]


مطالعه بيشتر

  • عبدالله جوادي آملي، تفسير موضوعي (قرآن در قرآن)، (قم؛ اسراء ۱۳۷۸)، ج۱،بخش جاودانگي قرآن.
  • مرتضي مطهري،خاتميّت، (تهران؛ صدرا، ۱۳۶۴).
  • محمد هادي معرفت،‌علوم قرآني، (قم؛ مؤسسه فرهنگي تمهيد، ۱۳۸۰)، ص۴۱۴ .
  • ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه (دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۶۸)، ج۵، ص۴۳۵، ج۸، ص۲۲۷، ج۱۰، ص۱۱۹، ج۱۱، ص۱۸۳؛ ج۱۸، ص۳۸۹؛ ج۱۹، ص۱۷؛ ج۲۳، ص۲۶۶.

منابع

  1. ر.ک: بقره/۱۰۴، ۱۵۳، ۲۷۲ و آل عمران/۱۰۰، ۱۰۲ و نساء/ ۱۹،۲۹.
  2. بقره/ ۲۱ و نساء/۱ و يونس/۲۳ و حج/۵ و فاطر/۵ و حجرات/۱۳ و ...
  3. ر.ک: انفطار/۶ و انشقاق/۶.
  4. رک : مائه / ۲۷ ، اعراف / ۲۶ ، یس / ۶۰
  5. انعام/ ۹۰.
  6. مدثّر/ ۳۶.
  7. ر. ك: معرفت، محمد هادي، التمهيد، قم، جامعه مدرسين حوزه علميّه، بي‌تا، ج۳، ص۲۹.
  8. معرفت، محمد هادي، علوم قرآني، ص۴۲۵.
  9. به نقل از: جوادي آملي، عبدالله، تفسير موضوعي، قرآن در قرآن، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۷۸، ج۱، ص۳۱۳.
  10. به نقل از: جوادي آملي، عبدالله، تفسير موضوعي، قرآن در قرآن، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۷۸، ج۱، ص۳۱۳.