کسانی که خداوند دوست می‌دارد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
(اصلاح ارقام) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[خداوند]] در | [[خداوند]] در [[قرآن]]، به دوست داشتن افرادی تصریح کرده است. خداوند پنج بار در قرآن آورده که احسان‌کنندگان را دوست دارد. متقین(پرهیزکاران) دیگر گروهی هستند که خداوند از محبت خود درباره این گروه صحبت می‌کند. صابران، پاکان، توبه‌کنندگان، دادگران نیز از کسانی هستند که خداوند در قرآن فرموده، آنان را دوست دارد. | ||
== احسان‌کنندگان(نیکوکاران) == | == احسان‌کنندگان(نیکوکاران) == | ||
براساس قرآن، خداوند نیکوکاران را دوست دارد: {{قرآن|وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ|ترجمه=و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد.|سوره=بقره|آیه=۱۹۵}} | براساس قرآن، خداوند نیکوکاران را دوست دارد: {{قرآن|وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ|ترجمه=و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد.|سوره=بقره|آیه=۱۹۵}} | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
* آیات ۱۳ و ۹۳ سوره مائده | * آیات ۱۳ و ۹۳ سوره مائده | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[علامه طباطبایی]] احسان را انجام دادن هر عملى به بهترین نحو و بدون عیب دانسته که | [[علامه طباطبایی]] احسان را انجام دادن هر عملى به بهترین نحو و بدون عیب دانسته است که فقط برای خدا باشد.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۲۸.</ref> | ||
براى محبت خداوند به محسنين، آثارى در دو بخش دنيایى و اخروى ذکر کرده‌اند؛ هدايت، دريافت پاداش زودهنگام در دنيا، يارى خداوند، بهره‌مندى از رحمت الهى، برخوردارى از جايگاه والا، | براى محبت خداوند به محسنين، آثارى در دو بخش دنيایى و اخروى ذکر کرده‌اند؛ هدايت، دريافت پاداش زودهنگام در دنيا، يارى خداوند، بهره‌مندى از رحمت الهى، برخوردارى از جايگاه والا، از آثار دنیایی احسان است. از جمله آثار اخروى نیز به نعمت‌هاى بهشتى و پاداش بیشتر، پذيرفته شدن عمل و مصونيت از عقاب اشاره شده است.<ref>ابوذر تشكّرى صالح، آثار محبت خداوند به محسنين در قرآن، نشریه معرفت، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، شماره ۱۸۰.</ref> | ||
== توبه‌کنندگان و پاکان == | == توبه‌کنندگان و پاکان == | ||
براساس آیه ۲۲۲ [[سوره بقره]]، خداوند توبه‌کنندگان و پاکان را دوست دارد. [[توبه]] به معناى برگشتن به سوى خداوند است.<ref> | براساس آیه ۲۲۲ [[سوره بقره]]، خداوند توبه‌کنندگان و پاکان را دوست دارد. [[توبه]] به معناى برگشتن به سوى خداوند است.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۱۷. </ref> کلمه (توابین) به معنای کسی است که بسیار توبه می‌کند.<ref>طوسى، محمد بن حسن، التبيان في تفسير القرآن، بيروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ اول، بی‌تا، ج۶، ۴۶۸.</ref> خداوند هر نوع توبه‌ای را دوست می‌دارد(توبه با استغفار، توبه با عمل، توبه با اعتقاد راستین و ...).<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۱۸.</ref> | ||
[[پرونده:إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ.jpg|بندانگشتی|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ|400x400px]]در آیه دیگری آمده که خداوند مطهرین(پاکیزگان) را دوست دارد:{{قرآن|ترجمه=زيرا خدا پاكيزگان را دوست دارد.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}} پاکیزگی و طهارت، معنای گسترده‌ای دارد که هر گونه پاکسازی روحانی از آثار شرک و گناه، و پاکسازی جسمانی را شامل می‌شود. | [[پرونده:إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ.jpg|بندانگشتی|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ|400x400px]]در آیه دیگری آمده که خداوند مطهرین(پاکیزگان) را دوست دارد:{{قرآن|ترجمه=زيرا خدا پاكيزگان را دوست دارد.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}} پاکیزگی و طهارت، معنای گسترده‌ای دارد که هر گونه پاکسازی روحانی از آثار شرک و گناه، و پاکسازی جسمانی را شامل می‌شود.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۱۴۰.</ref> | ||
== اهل تقوا و جهاد == | == اهل تقوا و جهاد == | ||
موضوع دوست داشتن [[تقوا|متقین]] (پرهیزکاران) توسط خداوند، در آیات ۴ و ۷ [[سوره توبه]] و آیه ۷۶ [[سوره آل‌عمران]] آمده است. تقوا در اصطلاح قرآن به معناى پرهیز از کارهاى حرام است.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۹، ص۲۰۲</ref> گروه‌هايی چون تبهکاران، گمراهان، سرکشان، ستمکاران، مجرمان، مقابل متقين قرار می‌گيرند.<ref>مدخل تقوا، دانشنامه بزرگ اسلامی، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص | موضوع دوست داشتن [[تقوا|متقین]] (پرهیزکاران) توسط خداوند، در آیات ۴ و ۷ [[سوره توبه]] و آیه ۷۶ [[سوره آل‌عمران]] آمده است. تقوا در اصطلاح قرآن به معناى پرهیز از کارهاى حرام است.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۹، ص۲۰۲</ref> گروه‌هايی چون تبهکاران، گمراهان، سرکشان، ستمکاران، مجرمان، مقابل متقين قرار می‌گيرند.<ref>مدخل تقوا، دانشنامه بزرگ اسلامی، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص ۳۷۵۶.</ref> در سوره بقره پنج ویژگی برای متقین برشمرده شده است: | ||
* [[ایمان به غیب]] | * [[ایمان به غیب]] | ||
* برپا داشتن [[نماز]] | * برپا داشتن [[نماز]] | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
* یقین به آخرت.<ref>سوره بقره، آیات ۲ تا ۴.</ref> | * یقین به آخرت.<ref>سوره بقره، آیات ۲ تا ۴.</ref> | ||
خداوند در سوره صف<ref>سوره صف، آیه ۴.</ref> و سوره مائده<ref>سوره مائده، آیه ۵۴.</ref> اذعان به دوست داشتن کسانی که در راه خدا جهاد می‌کنند، کرده است:{{قرآن|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ|ترجمه=خدا دوست دارد كسانى را كه در راه او جهاد مى‌كنند.|سوره=صف|آیه=۴}} | خداوند در سوره صف<ref>سوره صف، آیه ۴.</ref> و سوره مائده<ref>سوره مائده، آیه ۵۴.</ref> اذعان به دوست داشتن کسانی که در راه خدا [[جهاد]] می‌کنند، کرده است:{{قرآن|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ|ترجمه=خدا دوست دارد كسانى را كه در راه او جهاد مى‌كنند.|سوره=صف|آیه=۴}} | ||
== توکل‌کنندگان و صابران == | == توکل‌کنندگان و صابران == | ||
براساس آیات قرآن، خداوند توکل‌کنندگان را دوست دارد.<ref>سوره آل | براساس آیات قرآن، خداوند توکل‌کنندگان را دوست دارد.<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۵۹</ref> [[توكل]] به معناى اعتماد و تكيه كردن بر خداوند است.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج۱۵، ص۵۷۳</ref> توكل از درهاى ايمان است.<ref>ملا محسن فیض کاشانی، المحجّة البيضاء، به نقل از مكارم شيرازى، ناصر، اخلاق در قرآن، ج۲، ص۲۶۶</ref> توکل کننده، فردی است که می‌داند خدا رزق و امر او را برعهده می‌گیرد و از این رو فقط به او متکی است و امید به غیر او ندارد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲</ref> خداوند كسانى كه به او اعتماد دارند و از ديگران انتظاری ندارند، دوست دارد.<ref>طبرسی، ترجمه تفسير مجمع البيان، ج۴، ص: ۳۱۵ | ||
</ref> | </ref> | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۱
بر اساس قرآن کریم خداوند چه کسانی را دوست دارد؟
خداوند در قرآن، به دوست داشتن افرادی تصریح کرده است. خداوند پنج بار در قرآن آورده که احسان‌کنندگان را دوست دارد. متقین(پرهیزکاران) دیگر گروهی هستند که خداوند از محبت خود درباره این گروه صحبت می‌کند. صابران، پاکان، توبه‌کنندگان، دادگران نیز از کسانی هستند که خداوند در قرآن فرموده، آنان را دوست دارد.
احسان‌کنندگان(نیکوکاران)
براساس قرآن، خداوند نیکوکاران را دوست دارد: ﴿وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ؛ و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد.﴾(بقره:۱۹۵)
دوست داشتن این گروه در پنج آیه تکرار شده است:
- آیه ۱۹۵ سوره بقره
- آیات ۱۳۴ و ۱۴۸ سوره آل عمران
- آیات ۱۳ و ۹۳ سوره مائده
علامه طباطبایی احسان را انجام دادن هر عملى به بهترین نحو و بدون عیب دانسته است که فقط برای خدا باشد.[۱]
براى محبت خداوند به محسنين، آثارى در دو بخش دنيایى و اخروى ذکر کرده‌اند؛ هدايت، دريافت پاداش زودهنگام در دنيا، يارى خداوند، بهره‌مندى از رحمت الهى، برخوردارى از جايگاه والا، از آثار دنیایی احسان است. از جمله آثار اخروى نیز به نعمت‌هاى بهشتى و پاداش بیشتر، پذيرفته شدن عمل و مصونيت از عقاب اشاره شده است.[۲]
توبه‌کنندگان و پاکان
براساس آیه ۲۲۲ سوره بقره، خداوند توبه‌کنندگان و پاکان را دوست دارد. توبه به معناى برگشتن به سوى خداوند است.[۳] کلمه (توابین) به معنای کسی است که بسیار توبه می‌کند.[۴] خداوند هر نوع توبه‌ای را دوست می‌دارد(توبه با استغفار، توبه با عمل، توبه با اعتقاد راستین و ...).[۵]
در آیه دیگری آمده که خداوند مطهرین(پاکیزگان) را دوست دارد:﴿زيرا خدا پاكيزگان را دوست دارد.﴾(توبه:۱۰۸) پاکیزگی و طهارت، معنای گسترده‌ای دارد که هر گونه پاکسازی روحانی از آثار شرک و گناه، و پاکسازی جسمانی را شامل می‌شود.[۶]
اهل تقوا و جهاد
موضوع دوست داشتن متقین (پرهیزکاران) توسط خداوند، در آیات ۴ و ۷ سوره توبه و آیه ۷۶ سوره آل‌عمران آمده است. تقوا در اصطلاح قرآن به معناى پرهیز از کارهاى حرام است.[۷] گروه‌هايی چون تبهکاران، گمراهان، سرکشان، ستمکاران، مجرمان، مقابل متقين قرار می‌گيرند.[۸] در سوره بقره پنج ویژگی برای متقین برشمرده شده است:
- ایمان به غیب
- برپا داشتن نماز
- انفاق از آنچه به ایشان روزی شده
- ایمان به آنچه بر پیامبر اسلام و پیامبران پیشین نازل شده
- یقین به آخرت.[۹]
خداوند در سوره صف[۱۰] و سوره مائده[۱۱] اذعان به دوست داشتن کسانی که در راه خدا جهاد می‌کنند، کرده است:﴿إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ؛ خدا دوست دارد كسانى را كه در راه او جهاد مى‌كنند.﴾(صف:۴)
توکل‌کنندگان و صابران
براساس آیات قرآن، خداوند توکل‌کنندگان را دوست دارد.[۱۲] توكل به معناى اعتماد و تكيه كردن بر خداوند است.[۱۳] توكل از درهاى ايمان است.[۱۴] توکل کننده، فردی است که می‌داند خدا رزق و امر او را برعهده می‌گیرد و از این رو فقط به او متکی است و امید به غیر او ندارد.[۱۵] خداوند كسانى كه به او اعتماد دارند و از ديگران انتظاری ندارند، دوست دارد.[۱۶]
مفسران حقیقت توکل را رضا و تسلیم به قضا و قدر می‌دانند.[۱۷] غزالی از بزرگترین عالمان اسلام می‌گوید: «توكل از مقامات مقربان است و اعتماد دل است بر خدای.»[۱۸]
آیت الله جعفر سبحانی معتقد است مقصود از توكل، واگذارى كارها به خداوند است البته نه به اين معنا كه جهان اسباب و مسببات را ناديده بگيريم و پيوسته در انتظار اين باشيم كه دستى از غيب بيرون آيد، و كارى را صورت دهد.[۱۹]
صابران
خداوند کسانی را که صبور هستند، در مقابل مصیبت‌ها و کافران، ایمان و تلاش خود را از دست نمی‌دهند، دوست دارد.[۲۰] در روایت آمده است که پیامبر(ص) از خداوند یقینی می‌خواهد كه بدان مصيبت‌هاى دنيا بر او آسان شود.[۲۱]
دادگران (مقسطین)
قرآن سه بار جمله ﴿إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ؛ خدا دادگران را دوست مى‌دارد.﴾آمده است.[۲۲]
عدل در برابر ظلم و جور و از مسائل مهمى است كه قرآن بر آن، بسیار تكيه كرده است.[۲۳] در قرآن آمده است که خداوند انبیا را فرستاده تا مردم به عدالت رفتار کنند.[۲۴]
منابع
- ↑ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۲۸.
- ↑ ابوذر تشكّرى صالح، آثار محبت خداوند به محسنين در قرآن، نشریه معرفت، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، شماره ۱۸۰.
- ↑ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۱۷.
- ↑ طوسى، محمد بن حسن، التبيان في تفسير القرآن، بيروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ اول، بی‌تا، ج۶، ۴۶۸.
- ↑ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۱۸.
- ↑ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۱۴۰.
- ↑ علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۹، ص۲۰۲
- ↑ مدخل تقوا، دانشنامه بزرگ اسلامی، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص ۳۷۵۶.
- ↑ سوره بقره، آیات ۲ تا ۴.
- ↑ سوره صف، آیه ۴.
- ↑ سوره مائده، آیه ۵۴.
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۱۵۹
- ↑ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج۱۵، ص۵۷۳
- ↑ ملا محسن فیض کاشانی، المحجّة البيضاء، به نقل از مكارم شيرازى، ناصر، اخلاق در قرآن، ج۲، ص۲۶۶
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲
- ↑ طبرسی، ترجمه تفسير مجمع البيان، ج۴، ص: ۳۱۵
- ↑ میبدی، تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار، به نقل از دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲
- ↑ غزالی، کیمای سعادت، به نقل از شهيدى، سید جعفر، شرح مثنوى، ج۶، ص۳۵۳
- ↑ سبحانى، شیخ جعفر، منشور جاويد، ج۳، ص۴۱۹
- ↑ سوره آل عمران آیه ۱۴۶
- ↑ سید محمد صادق عارف، راه روشن (ترجمه المحجة البيضاء)، الفيض الكاشانی، ج۷، ۱۶۰
- ↑ سوره مائده آیه ۴۲، سوره حجرات آیه ۹، سوره ممتحنه آیه ۸.
- ↑ سبحانى، شیخ جعفر، منشور جاويد، ج۱۳، ص۱۶۸
- ↑ سوره حدید آیه ۲۵