انس با قرآن در سیره و گفتار عالمان دین

سؤال

عالمان دینی چه سفارش و توصیه‌هایی به انس با قرآن دارند؟

آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، ایشان مانند بسیاری از علماء و مراجع دیگر بر این اعتقاد بودند که اهل سنت از عترت جدا شده‌اند و شیعیان هم قرآن را کنار گذاشته‌اند و از این رو تمام تلاش خود را برای راه اندازی مدرسه و مؤسسات مناسب برای استفاده از قرآن در کنار عترت به کار گرفتند و سعی داشتند تا مفاهیم قرآنی را در فعالیتهای اجتماعی و علمی خود دخیل کنند، اکثر معناهایی که ایشان برای واژه‌های اجتماعی، فقهی و … می‌آوردند، بر گرفته از قرآن بود که خبر از انس و الفت بسیار زیاد ایشان با قرآن می‌داد.یکی از توصیه‌های ایشان از قول آیت الله بهجت این است که ایشان می‌فرمودند: عامّه عترت را کنار گذاشته‌اند و خاصّه، قرآن را، البته معنای این سخن، این است که هر دو طایفه، هر دو را کنار گذاشته‌اند، زیرا قرآن و عترت با هم متلازمند و به عقیده بنده اگر کسی یکی را ضایع کند دیگری را هم ضایع کرده است، زیرا این دو با هم اتحاد دارند، چنان‌که پیامبر اعظم(ص) فرمودند: اگر کسی به قرآن و عترتم تمسک کند هرگز گمراه نمی‌شود.

امام خمینی با وجود مشغله‌هایی که داشتند به قرآن اهتمام می‌ورزیدند ایشان مقید بودند روزانه ۳ جز، قرآن بخوانند و در تمام مراحل زندگیِ خود، زمانی را برای قرآن قرار دهند، جلسات تفسیری ایشان اگر چه در حد بالائی از علم بود، اما در اوائل انقلاب از صدا و سیما پخش می‌شد و هر کسی به اندازه فهم خود از آن بهره می‌برد. توصیه ایشان پیرامون انس با قرآن این بود که فرزندم با قرآن آشنا شو، اگر چه با قرائت آن، و راهی از آن به سوی محبوب باز کن و تصور نکن که قرائت بدون معرفت اثری ندارد که این وسوسه شیطان است، این کتاب محبوب است و نامه محبوب، محبوب است.

۳. آیت الله العظمی گلپایگانی، انس عجیبی با قرآن داشتند، این عشق و علاقه به قرآن، از دوران کودکی در دلشان شعله‌ور بود و برنامه تلاوت قرآن شان برنامه‌ای بود که نَوَد سال به آن پایبند بودند، برنامه قرائت معظم‌له چنین بود که هر روز صبح حداقل یک جزء از قرآن را تلاوت می‌نمودند و شب هنگام بعد از نماز عشاء، قرآن تلاوت می‌کردند و در ماه مبارک رمضان اهتمام وافری به قرائت قرآن داشتند و روی این اهتمام علاوه بر قرائت انفرادی، یک ختم هم با معیت خانواده انجام می‌دادند. توصیه‌هایی که ایشان داشتند: ۱. می‌فرمودند قرآن بهترین موعظه است به قصد اینکه از آن درس بگیرید، بخوانید نه فقط برای ثوابش قرائت کنید. در این صورت است که اشک چشمت جاری می‌شود و ببین به چه مقامی می‌رسی، ۲. می‌فرمودند: زکات قرآن به این است که خوانده شود زیرا در قیامت قرآن از ما بازخواست می‌کند.

آیت الله العظمی بروجردی: ایشان نزدیک به نصف قرآن را حفظ کرده بودند و بقیه را نیز به طور نامرتب محفوظ بودند، در اوقات فراغت به تلاوت قرآن می‌پرداختند، این مداومت، در ماه رمضان و پیش از افطار و بعد از وضو و هنگام تعقیبات نماز بیشتر دیده می‌شد، همیشه بعد از وضو، قبل از رفتن به مسجد، مشغول تلاوت قرآن می‌شدند، ایشان توصیه می‌کردند که از حفظ داشتن قرآن توشه‌ای برای انسان است، افسوس بر کسی که از دنیا برود و توشه‌ای نداشته باشد.

آیت الله العظمی اراکی با قرآن و تفسیر جوامع الجامع انس عجیبی داشته است و پنج جزء اوّل قرآن را حفظ بودند، هر روز یک جزء قرآن و در ماه مبارک رمضان روزی سه جزء تلاوت می‌کردند، ایشان طلاّب علوم دینی را به خواندن قرآن با تفکر و تأمل توصیه می‌کردند و می‌فرمودند: اگر کسی در آن تدبّر بکند، حالش منقلب می‌شود و از کسالت و بی توفیقی روحی نجات پیدا می‌کند.

آیت الله بهجت، از جمله توصیه‌هایی که ایشان دارند. می‌فرمایند: اگر به قرآن عمل بکنیم دیگران را به اسلام و قرآن جذب می‌کنیم زیرا قرآن جامع کمالات همه انبیاء الوالعزم است، اگر چشم بصیرت داشته باشیم سخن خدا را قدر می‌دانیم ولی ما هم چنان نشسته‌ایم و هوای نفس بر ما غالب گشته که این گونه کرامات و معجزات قرآن را مانند دور و تسلسل محال می‌دانیم، خدا می‌داند حفظ قرآن چقدر در استفاده از این منبع رحمت الهی مدخلیّت دارد ما آن گونه که باید و شاید از قرآن استفاده نمی‌کنیم.

مطالعه بیشتر

• طبقات مفسران شیعه، عبدالرحيم عقيقى بخشايشى.